Να διαλυθεί ο όμιλος μεγαλοδικηγόρων και πολιτικάντηδων που αναμείχθηκαν στις συνομιλίες

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Τρεις υποτροφίες σε φοιτητές Βυζαντινών και Ελληνικών Σπουδών του Queen’s College, ανακοίνωσε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας που δέχθηκε την Παμποντιακή Ομοσπονδία ΗΠΑ–Καναδά

Συμφωνία Βερολίνου-Άγκυρας για το μεταναστευτικό, γράφουν γερμανικά ΜΜΕ * Επιστρέφουν στην Τουρκία 13.500 άτομα οι αιτήσεις ασύλου των οποίων έχουν απορριφθεί

Σε διαθεσιμότητα τρεις δεσμοφύλακες και τρεις αστυνομικοί μετά την απόδραση του ισοβίτη στην Πάφο: Ερευνες για τον δραπέτη «κομμωτή»

Του ΝΙΚΟΥ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ (*)

Ο Πρόεδρος Νίκος Αναστασιάδης, σε πρόσφατη ομιλία του σε Κύπριους στη Θεσσαλονίκη, είπε, μεταξύ άλλων, τα ακόλουθα:

• «Εκείνο για το οποίο θέλω να σας διαβεβαιώσω είναι ότι όσο και αν επιθυμώ τη λύση του Κυπριακού – και το έχω αποδείξει κατά την πολιτική μου διαδρομή – άλλο τόσο δεν είμαι διατεθειμένος να περιφρονήσω την πλειοψηφία του Κυπριακού Ελληνισμού με βάση την ετυμηγορία του 2004 … Αν δεν αισθάνομαι ότι έχω πετύχει εκείνο που θα δημιουργεί τις βασικές προϋποθέσεις λειτουργικότητας, βιωσιμότητας, κατοχύρωσης του ευρωπαϊκού κεκτημένου, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, βασικών ελευθεριών, δεν πρόκειται να αποδεχθώ και να φορτώσω τις ευθύνες στον λαό».

Σχετικά είναι και τα όσα ανέφερε στη συνέντευξή του στον «Φιλελεύθερο» στις 21/1/2018: «Αυτό που συνειδητοποιώ και έτσι πρέπει να συνειδητοποιήσουμε, είναι ότι οι εποχές που οι κομματικές ηγεσίες καθοδηγούσαν τους οπαδούς του, προς τη μια ή την άλλη κατεύθυνση, έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί». Προφανώς, ο κ. Αναστασιάδης θα είχε υπόψη του το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος του 2004.

• Την πολιτική στο Κυπριακό την αποφασίζει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Και τούτο, δυνάμει συνταγματικού εθίμου και όχι δυνάμει ρητής συνταγματικής διάταξης. Θα ήταν αδιανόητο οι συντάκτες του συντάγματος να προβλέψουν τη δημιουργία Κυπριακού. Μπορούν οι πολιτικοί ηγέτες να του υποβάλλουν τις εισηγήσεις, γνώμες και απόψεις τους. Όμως, ο εκλεγμένος Πρόεδρος έχει την ευθύνη της χάραξης πολιτικής και επ’ αυτής κρίνεται και επικρίνεται από την υπόλοιπη πολιτική ηγεσία και σε τελευταία ανάλυση, από τον λαό. Όμως, ο λαός έχει ανάγκη σωστής καθοδήγησης από τον Πρόεδρο.

Ένας πολιτικός, που καταξιώθηκε στο αξίωμα του Προέδρου της Δημοκρατίας, δικαιούται τον τίτλο του Ηγέτη, όταν καθοδηγεί τον λαό και στη δύσκολη και κρίσιμη ώρα παίρνει την απόφαση που θεωρεί σωστή για τον τόπο, έστω και αν αυτή είναι αντίθετη προς όσα υποστηρίζουν οι ηγεσίες των κομμάτων ή ακόμη και προς το λαϊκό αίσθημα.

Κατά τον Θουκυδίδη, ο Περικλής «… συνεκράτει τον λαόν, μολονότι σεβόμενος τας ελευθερίας του, και αυτός μάλλον ωδήγει αυτόν παρά ωδηγείτο από αυτόν … Ως εκ τούτου, αι Αθήναι, μολονότι κατ’ όνομα δημοκρατία, εκυβερνώντον πραγματικώς από τον πρώτον των πολίτην…». (Θουκυδίδου Ιστορίαι, Β, 65, κατά μετάφραση Ελευθερίου Βενιζέλου). Αξίζει να γίνει αναφορά στον Μέγα Ελευθέριο Βενιζέλο. Ήταν η εποχή που ανέλαβε για πρώτη φορά – μετά την επανάσταση του 1909, που ήταν κατά βάση αντιμοναρχική – τη διακυβέρνηση της Ελλάδας.

Σε συλλαλητήριο στην Πλατεία Συντάγματος, όταν εκφωνούσε λόγο ο Βενιζέλος, το πλήθος παραληρούσε και κραύγαζε το σύνθημα «Συντακτική», δηλαδή νέο Σύνταγμα και κατάργηση της βασιλείας. Ο Βενιζέλος, με βροντερή φωνή απαντά: «Είπα, Αναθεωρητική!», δηλαδή τροποποίηση του Συντάγματος και παραμονή της βασιλείας. Τότε, το πλήθος σιώπησε. Συνειδητοποίησε ότι είχε έναν Ηγέτη.

• Ο γράφων τρέφει την ελπίδα ότι ο κ. Αναστασιάδης έχει αντιληφθεί την τουρκική κακοπιστία και πού οδηγούν οι συνομιλίες με βάση τη Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία, όπως αυτή είναι αντιληπτή από την Τουρκία.

Αν η ελπίδα μου είναι βάσιμη, ο Πρόεδρος οφείλει όπως προβεί, από κοινού με την ελληνική κυβέρνηση, στη χάραξη μιας νέας εθνικής στρατηγικής για αντιμετώπιση των τουρκικών επεκτατικών σχεδιασμών, που θα περιλαμβάνει δυο πτυχές:

• Το Κυπριακό και την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ) (Ελλάδας και Κύπρου).
• Και τα δυο θέματα αλληλεξαρτώνται.

Θα τολμούσα, μάλιστα, να ισχυριστώ ότι η λύση του δεύτερου θα αποτελέσει τον καταλύτη για λύση του πρώτου. Προς τούτο, ο Πρόεδρος, έχει ανάγκη συμβουλευτικών γνωμών και απόψεων. Όχι από τα μέλη του Εθνικού Συμβουλίου το οποίο έχει προ πολλού περιέλθει σε ανυποληψία. Ο κύκλος του έχει κλείσει. Ο Πρόεδρος, αν πραγματικά θέλει συμβουλευτικές γνώμες, μπορεί να πλαισιωθεί με μόνιμους, εγνωσμένου κύρους, εμπειρογνώμονες, αλλοδαπούς και ημεδαπούς. Ο ερασιτεχνικός όμιλος των μεγαλοδικηγόρων και των άλλων πολιτικάντηδων, που προσέφεραν μέρος του ελεύθερου χρόνου τους στις συνάξεις τής ούτω καλούμενης διαπραγματευτικής ομάδας, είναι καιρός να διαλυθεί.

• Ο κ. Αναστασιάδης οφείλει να ενεργήσει ως πραγματικός Ηγέτης και να κωφεύσει στους ήχους των σειρήνων που εκπέμπονται από το ΑΚΕΛ, αλλά και από τον ΔΗΣΥ και ειδικά, από τους οπαδούς της λεγόμενης «κληριδικής σχολής» και του λεγόμενου «πατριωτικού ρεαλισμού». Σ’ αυτούς, προστίθενται και οι κύριοι με τα ηχηρά ονόματα, θιασώτες του σχεδίου Ανάν, που συγκρότησαν, τελευταία, την πλατφόρμα «Απόφαση Ειρήνης». Όμως, άλλο πατριωτικός ρεαλισμός και άλλο υποταγή. Άλλο η πραγματική ειρήνη, που θα διασφαλίζει την εθνική επιβίωση του κυπριακού Ελληνισμού, σε ένα κράτος σύγχρονο και δημοκρατικό και άλλο η παράδοση που θα μας ξαναμετατρέψει σε ραγιάδες.
  Με την εισήγησή μου για χάραξη νέας εθνικής στρατηγικής, δεν εννοώ ανέφικτους και επικίνδυνους, δονκιχωτισμούς.

Δυστυχώς, η τουρκική εισβολή και κατοχή δημιούργησαν ασφυκτικά δεδομένα και αδυσώπητες πραγματικότητες, που δεν μπορούν να ανατραπούν πλήρως. Οπωσδήποτε, δεν μπορούν να ανατραπούν με πατριωτικούς πομφόλυγες και εύηχα δημαγωγικά συνθήματα. Ανέφικτη, επίσης, είναι και οποιαδήποτε ομοσπονδιακή λύση, για τους λόγους που επανειλημμένα και με φορτικότητα ανέλυσα σε άρθρα μου τα τελευταία δέκα χρόνια.

• Δεν είναι, όμως, ανέφικτη η εξεύρεση μιας βιώσιμης λύσης που θα αποτρέψει την πλήρη πραγμάτωση των τουρκικών σχεδιασμών. Είναι εφικτή μια λύση που θα διασφαλίζει τη διατήρηση της Κυπριακής Δημοκρατίας ως ενιαίου κράτους, απαλλαγμένο από εγγυήσεις και επεμβατικά δικαιώματα, έστω και εδαφικά κολοβωμένου.

Όμως, δεν μπορώ να αποκρύψω τους φόβους μου και, τούτο, διότι, όπως είπε κάποτε και ο Περικλής, «περισσότερον φοβούμαι τα ιδικά μας σφάλματα παρά τα σχέδια των εχθρών μας». (Θουκυδίδου Ιστορίαι, Α, 144, κατά μετάφραση Ελευθερίου Βενιζέλου).

(*) Πρώην Βοηθός Γενικός Εισαγγελέας

• Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.

Το Κυπριακό δεν είναι δικοινοτικό θέμα: Χωρίς το “ναι” της Τουρκίας ρίχνουμε αυγά στον τοίχο