File Photo: Ένα άρμα που απεικονίζει τον Αμερικανό πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ, τον Τούρκο πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και τον Ρώσο πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν και τιτλοφορείται “Ο πλανήτης των πιθήκων” διασχίζει το πλήθος κατά τη διάρκεια του καρναβαλιού της Νίκαιας, Γαλλία. EPA, SEBASTIEN NOGIER
Σε σκοτεινά μονοπάτια οδηγούνται οι σχέσεις ΗΠΑ-Τουρκίας καθώς ακόμη κι αν ο Ντόναλντ Τραμπ βάλει και ξαναβάλει το χέρι του δύσκολα μπορεί πια να αποκατασταθεί στοιχειωδώς το ρήγμα που έχει ανοίξει βαθύ στις αμερικανοτουρκικές σχέσεις και παίρνει πλέον μορφή βεντέτας των νομοθετικών Σωμάτων των ΗΠΑ έναντι του Ερντογάν.
Τελευταίο δείγμα είναι η έγκριση με συντριπτική πλειοψηφία από το Κογκρέσο απόφασης για αναγνώριση της Γενοκτονίας των Αρμενίων.
Βουλευτές και Γερουσιαστές δεν είναι μόνοι, αλλά και το κατεστημένο πολιτικό, στρατιωτικό, διπλωματικό της Ουάσιγκτον έχει στραφεί με οργή πλέον εναντίον του Ερντογάν και του ρόλου που ο ίδιος διεκδικεί για την Τουρκία.
Για το αμερικανικό κατεστημένο θεωρείται σχεδόν δεδομένο ότι ο Τ. Ερντογάν εκμεταλλεύεται την ιδιορρυθμία του Αμερικανού προέδρου, ώστε να επιβάλει μια sui generis κατάσταση στις σχέσεις της Τουρκίας με τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και την Ε.Ε., ενώ ο ίδιος έχει στραφεί στην «αγκαλιά» του Ρώσου προέδρου Πούτιν, ο οποίος τον χρησιμοποιεί για να διεμβολίζει και να δημιουργεί ρωγμές στην Ατλαντική Συμμαχία.
Κανείς δεν θέλει να χαθεί η Τουρκία, όμως όλοι γνωρίζουν ότι εάν δεν χαλιναγωγηθεί ο «Σουλτάνος» τότε θα είναι δύσκολο να διατηρηθεί και η Τουρκία ως προχωρημένο φυλάκιο της Ατλαντικής Συμμαχίας.
Η επιλογή του Τ. Ερντογάν να έρθει σε αντιπαράθεση με το Ισραήλ και την Αίγυπτο, δυο πυλώνες της αμερικανικής στρατηγικής για την Μέση Ανατολή και την Αφρική, η απόφαση του να εκβιάσει το αμερικανικό Πεντάγωνο και το Στειτ Ντιπάρτμεντ για την παραχώρηση τεχνολογίας των Patriot, που οδήγησε σε ναυάγιο την αγορά του πυραυλικού συστήματος και στροφή της Τουρκίας στους ρωσικούς S-400 και η συνεπακόλουθη ακύρωση της συμμετοχής της Τουρκίας στο πρόγραμμα παραγωγής των F-35 και τα όσα ακολούθησαν στην Συρία έχουν συνθέσει ένα εκρηκτικό σκηνικό.
Η (μη δεσμευτική) απόφαση του Κογκρέσου για την Αρμενική Γενοκτονία ήρθε ανήμερα της εθνικής εορτής της Τουρκίας, για την Ίδρυση της Τουρκικής Δημοκρατίας ,προκαλώντας οργίλες αντιδράσεις της τουρκικής ηγεσίας που έσπευσε να απορρίψει το ψήφισμα και να κατηγορήσει το Κογκρέσο ότι επιχειρεί να εμπλέξει τις σχέσεις με την Τουρκία σε εσωτερικούς ανταγωνισμούς και αντιπαραθέσεις. Και ότι η απόφαση αυτή ήταν η εκδίκηση για την τουρκική πολιτική στην Συρία.
Η Τουρκική Εθνοσυνέλευση συνεδρίασε εκτάκτως προκειμένου να καταδικάσει την απόφαση του Κογκρέσου, ενώ η Άγκυρα ζητά τώρα από τον πρόεδρο Τραμπ να απορρίψει την απόφαση για την Αρμενική Γενοκτονία.
Βεβαίως για την τουρκική ηγεσία η απόφαση του Κογκρέσου λειτουργεί και αντίστροφα. Για τον Ταγίπ Ερντογάν η προβολή νέων «εχθρών» είναι βασικό στοιχείο της πολιτικής του και θεωρώντας ότι τελικά ο Τραμπ «καθαρίζει» για λογαριασμό του , δεν διστάζει να ανεβάσει τους τόνους και να χρησιμοποιεί πολεμική ρητορική εναντίον της Ουάσιγκτον .
Γιατί θέλοντας και μη ο κ. Ερντογαν έχει ταυτισθεί στις ΗΠΑ με τον Ντ.Τραμπ. Και η διαφορά είναι ότι οι εχθροί του Τραμπ ασχολούνται με την εξωτερική πολιτική, την κοινωνία και με τα ΜΜΕ και διαμορφώνουν πολιτική. Οι υποστηρικτές του Αμερικανού προέδρου ίσως δεν ξέρουν κατά που πέφτει η Τουρκία.
“Κουρέλι” έγινε η Συμφωνία των Πρεσπών: Ο εκβιασμός Ζάεφ με “ανάμειξη Ρωσίας και Κίνας”