Η Γερμανία και το …”Δίκαιο του Πολέμου”: Η λύση του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης…

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Για μία ακόμη φορά εκατομμύρια άνθρωποι θα στρέψουν τα βλέμματα τους στην Ελλάδα μας: Η Ολυμπιακή Φλόγα θα ανάψει σήμερα στην Αρχαία Ολυμπία (video)

Η σχέση μεταξύ της Ελλάδας, της Κύπρου και των ΗΠΑ πιο ισχυρή από ποτέ: Την επέτειο των 50 χρόνων από την ίδρυσή του, γιόρτασε το Ελληνοαμερικάνικο Ινστιτούτο (ΑΗΙ)

O δεκάλογος για έναν ικανό ευρωβουλευτή: Καμία σχέση με τα κριτήρια που συνήθως πρυτανεύουν στην Ελλάδα για την επιλογή υποψηφίων και τελικά για την εκλογή [videos]

Του ΠΕΤΡΟΥ ΜΗΛΙΑΡΑΚΗ (*)

Η πρόσφατη  άρνηση της Γερμανίας να ανταποκριθεί  θετικά και να συζητήσει νομικά-πολιτικά την Ελληνική Ρηματική Διακοίνωση για τις πολεμικές επανορθώσεις και το κατοχικό δάνειο, επέτρεψε ορθώς στον Έλληνα Πρόεδρο της Δημοκρατίας να δείξει το δρόμο προς τη Χάγη.

Ο Προκόπης Παυλόπουλος εκφράζοντας το σύνολο του Ελληνικού Λαού και την Ελληνική Πολιτεία, επανέλαβε πως, για τούτο τον Λαό και τούτη την Δημοκρατία είναι  μακριά κάθε λογική αντεκδίκησης.  Η αντίληψη αντεκδίκησης , τόνισε ο Προκόπης Παυλόπουλος, είναι παντελώς ξένη σ΄εμάς, τους Έλληνες  και  ξεκαθάρισε ότι αναφερόμαστε έναντι της Γερμανίας για νόμιμες  κατά το  Διεθνές Δίκαιο αξιώσεις μας ,τόσο  για το κατοχικό δάνειο, όσο και για τις εν γένει αποζημιώσεις της ναζιστικής κατοχής και επεσήμανε:

«Όπως έχω επανειλημμένως τονίσει, οι ως άνω αξιώσεις μας, από τις οποίες ουδέποτε και καθ’ οιονδήποτε τρόπο έχουμε παραιτηθεί, είναι πάντα νομικώς ενεργές -πράγμα που σημαίνει ότι δεν τίθεται κανένα θέμα παραγραφής- και δικαστικώς επιδιώξιμες. Και ο κοινός μας Ευρωπαϊκός Νομικός Πολιτισμός, ως μέρος του εν γένει κοινού μας Ευρωπαϊκού Πολιτισμού που συντίθεται από τις διατάξεις αλλά και από τις θεμελιώδεις αρχές και τις αξίες της Ευρωπαϊκής και της Διεθνούς Νομιμότητας, επιβάλλει την σχετική απόφαση να την λάβει αρμόδιο Δικαστικό Forum, με βάση το σύνολο του εφαρμοζόμενου εν προκειμένω Διεθνούς Δικαίου.

• Η θέση αυτή είναι κυριολεκτικώς εθνική και, κατά συνέπεια, αδιαπραγμάτευτη. Πολλώ μάλλον όταν την θέση αυτή ενισχύει, πλέον, καταλυτικώς η πρόσφατη γνωμοδότηση (2019) της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Εμπειρογνωμόνων του Γερμανικού Κοινοβουλίου (Bundestag), η οποία αφενός αναγνωρίζει ότι δεν τίθεται ζήτημα παραίτησης ή παραγραφής των αξιώσεων αυτών και, αφετέρου, προτρέπει, “expressis verbis“, την γερμανική πλευρά ν΄ αποδεχθεί την προσφυγή Ελλάδας και Γερμανίας στο αρμόδιο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης.

Και κατά τούτο, μόνο προβληματισμό προκαλεί η από 18.10.2019 απόρριψη της από τον Ιούνιο του ίδιου έτους πλήρως τεκμηριωμένης ρηματικής διακοίνωσης της Ελλάδας, αναφορικά με την προοπτική προσφυγής σε αρμόδιο δικαιοδοτικό Forum, για την οριστική επίλυση της σχετικής διαφοράς ως προς τις αξιώσεις της Ελλάδας για το κατοχικό δάνειο και τις γερμανικές αποζημιώσεις. Έχω χρέος να τονίσω ότι η προαναφερόμενη άρνηση της γερμανικής κυβέρνησης, αγνοώντας όλα τα κατά τ΄ ανωτέρω, πλήρως τεκμηριωμένα, νομικά επιχειρήματα, εμφανίζεται παντελώς αναιτιολόγητη, δοθέντος ότι έρχεται σε αντίθεση και προς την Ευρωπαϊκή και την Διεθνή Νομιμότητα. Διευκρινίζω, ότι η Ελλάδα δεν αποδέχεται την άρνηση αυτή, πράγμα που σημαίνει ότι θα επανέλθει εν προκειμένω, δίνοντας ακόμη μεγαλύτερη έκταση και έμφαση στα νομικά και -τεκμηριωμένα επιχειρήματά της».

Έτσι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας έδειξε το δρόμο προς το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης!

Το Δίκαιο του Πολέμου και οι ευθύνες (1)

Τούτου δοθέντος ας επισκοπίσουμε συντόμως  μόνο το νομικό μέρος που αφορά στο Δίκαιο του Πολέμου με τα εξής:

Όταν η Γερμανία κήρυξε το πόλεμο κατά της Ελλάδας, η Σύμβαση της Χάγης της 18^ης Οκτωβρίου 1907 αναφερόταν με βάση το άρθρο 3, τόσο στις αξιώσεις αποζημίωσης λόγω των εχθροπραξιών, όσο και στην ευθύνη «δια πάσας τας υπό των συμμετεχόντων της στρατιωτικής δυνάμεως ενεργεθείσας πράξεις».

Παραλλήλως, ειδικότερα για τις εχθροπραξίες, με βάση το άρθρο 22 της προαναφερόμενης Σύμβασης της Χάγης, καθιερωνόταν η Αρχή Δικαίου, και για τη Γερμανία που ήταν άλλωστε η επιτιθέμενη, ότι ο εμπόλεμος: «δεν έχει απεριόριστο δικαίωμα περί την εκλογή των μέσων προς βλάβην του εχθρού».

Επίσης, με βάση το άρθρο 25 της προαναφερόμενης Σύμβασης της Χάγης, ρητώς υπήρχε ο κανόνας της απαγόρευσης της «προσβολής ή βομβαρδισμού ανυπεράσπιστων πόλεων, χωρίων, κατοικιών ή κτηρίων».

• Υπ’ όψιν δε ότι η Ελλάδα μέχρι την κήρυξη του πολέμου δεν ήταν εχθρός της Γερμανίας, δεν απείλησε ποτέ τη Γερμανία, ούτε δε κατ’ υπαινιγμό εκδήλωσε την παραμικρή απειλή βίας η πρόθεση διεξαγωγής εχθροπραξιών εναντίον της. Ωστόσο η κήρυξη του πολέμου από τη Γερμανία επιβάλει την εφαρμογή του Δικαίου του Πολέμου.

Ειδικότερα

Αντικείμενο του Δικαίου του Πολέμου είναι πάντοτε η θέσπιση περιορισμών στη χρησιμοποιούμενη ισχύ από τους εμπόλεμους. Βεβαίως, επικρατεί και η «θέση» ότι το Δίκαιο του Πολέμου αφορά μια «χωρίς αξία» ρύθμιση, καθόσον η πείρα έχει διδάξει ότι οι κανόνες του Δικαίου του Πολέμου παραβιάζονται συνεχώς από τους εμπόλεμους και ότι ο δικαιϊκός αυτός κλάδος αφορά διατάξεις οι οποίες δεν είναι αντικείμενο σεβασμού. Δηλαδή το Δίκαιο του Πολέμου συγκροτείται από διατάξεις οι οποίες δεν λαμβάνονται καν υπ’ όψιν κατά την περίοδο των εχθροπραξιών.

• Ωστόσο, ένας τέτοιος ισχυρισμός ακυρώνεται με βάση την ιστορία, τον πολιτισμό, αλλά και την κοινή πείρα. Και τούτο γιατί θα πρέπει να θεωρούνται (με βάση την κοινή πείρα) «χωρίς αξία» και οι διατάξεις του Ποινικού Δικαίου, καθόσον αφορούν κανόνες που παραβιάζονται αφορήτως και μάλιστα σε ακραίες εκδοχές λόγω της καθημερινής εγκληματικότητας των ατόμων. Ωστόσο όμως και το Δίκαιο του Πολέμου και το Ποινικό Δίκαιο, στο πλαίσιο της έννομης τάξης διαθέτουν αποτελεσματικότητα και ως εκ τούτου κυρωτικές συνέπειες. Τις συνέπειες δε αυτές επιβάλλει η πολιτισμένη και δημοκρατική εσωτερική και διεθνής έννομη τάξη.

Για την ταυτότητα δε του νομικού λόγου αξιοσημείωτο είναι ότι σε συνθήκες «διεθνούς ειρήνης» (δηλαδή μη γενικευμένων συράξεων) η διεθνής έννομη τάξη έχει ιδρύσει και λειτουργεί αποφασιστικώς (ad hoc) Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο που προβλέπει και τιμωρεί εγκλήματα πολέμου με ειδικότερες αναφορές α) στη γενοκτονία και β) εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας

Ενταύθα ας επισημειωθούν και τα εξής:

• Η Διεθνής Νομική Επιστήμη αλλά και τα πολιτισμένα Κράτη, παραμέλησαν κατ’ αρχήν την προαγωγή του Δικαίου του Πολέμου. Κατ’ εξαίρεση όμως Κυβερνήσεις, Διεθνείς Οργανισμοί και Νομομαθείς ασχολήθηκαν με το αντικείμενο αυτό. Και τούτο γιατί η κυρίως μέριμνα και πρόνοια αφορούσε στους κανόνες πρόληψης του πολέμου (!) και όχι στους κανόνες της διεξαγωγής του πολέμου! 

Το Δίκαιο του Πολέμου εστιάζει ειδικώς στα πολεμικά εγκλήματα (war crimes). Σύμφωνα με το άρθρο 6 του Κανονισμού του Διεθνούς Στρατοδικείου (γνωστού υπό την ονομασία και ως Δικαστηρίου της Νυρεμβέργης), τα εγκλήματα πολέμου αφορούν όχι μόνο εγκλήματα κατά της ειρήνης γενικώς, αλλά και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας στις ειδικές τους εκδηλώσεις.]

Η Γερμανία σήμερα

Η Γερμανία σήμερα, είναι Χώρα που ανήκει στο Συμβούλιο της Ευρώπης και έχει προσχωρήσει στη Σύμβαση του Ευρωπαϊκού Δικαίου που αφορά στη   Προστασία των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και Θεμελιωδών Ελευθεριών. Συνεπώς η Γερμανία έχει προσχωρήσει και υπάγεται σε κανόνες δικαίου του σύγχρονου νομικού και πολιτικού ευρωπαϊκού πολιτισμού. Έχει προσχωρήσει στις πρόνοιες και αξιώσεις της ΕΣΔΑ. Οφείλει συνεπώς να πολιτεύεται συμμορφούμενη με τις διατάξεις της ΕΣΔΑ και όχι να παρεκκλίνει από τις υποχρεώσεις που καθορίζονται δεσμευτικώς.

• Ήδη η Ευρωπαϊκή Ένωση της οποίας σημαντικότατος εταίρος και Κράτος-Μέλος είναι η Γερμανία, έχει προβεί σε κατευθυντήριες γραμμές για την προώθηση του Διεθνούς Ανθρωπιστικού Δικαίου. Η Ευρωπαϊκή Ένωση που θεμελιώνεται πάνω στις Αρχές της Ελευθερίας, του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και του Κράτους Δικαίου, έχει ως στόχο την διαφύλαξη και υπεράσπιση των κανόνων του Διεθνούς Ανθρωπιστικού Δικαίου.
• Συνεπώς η ενωμένη Γερμανία δεν μπορεί να πολιτεύεται αγνοώντας τις μεταπολεμικές υποχρεώσεις της, αρνούμενη ουσιαστικώς τις εμπόλεμες ευθύνες της. Άλλως, δεν έχει δικαίωμα να επικαλείται τις Αρχές και Αξίες του «ενωσιακού κεκτημένου» ούτε τις Αξιώσεις της ΕΣΔΑ. Πολλώ δε μάλλον δεν μπορεί να επικυρώνει και να κυρώνει το Καταστατικό του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου .Δηλαδή, αντί πολλών, η Γερμανία δεν μπορεί να είναι υπερασπιστής των σύγχρονων ευρωπαϊκών Αρχών και Αξιών, αλλά ούτε και τιμωρός των σύγχρονων εγκληματιών πολέμου, χωρίς την προηγούμενη και λυσιτελή ανάληψη των δικών της απαράγραπτων ευθυνών.

Αντί επιλόγου: Η φασιστική και ναζιστική Γερμανία είναι υπόλογη ενώπιον του Δικαίου του Πολέμου και του σύγχρονου Διεθνούς και Ευρωπαϊκού νομικού πολιτισμού. Η σημερινή δημοκρατική και ενωμένη  Γερμανία έχει νομικό και ιστορικό καθήκον να προσυπογράψει την προσφυγή στη Χάγη για την επίλυση του ζητήματος  που θέτει η επι τούτω Ελληνική Ρηματική Διακοίνωση.

ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

(1)Βλ. R.M.M. Wallace-O.MartinOrtega, International Law, 2009 σελ. 194 και επ., I.Brownlie, Principles of Public Internatiol Law, 1979, σελ. 431 ,επ.,G.Amador,L.B.Sohn,R.Baxter,Recent Codification of the Law of State Responsibility for Injuries to Aliens, Leyden 1974 καθώς και Ε.Ρούκουνας, Διεθνές Δίκαιο, ΙΙΙ, 1983, σελ. 113 και επ., Κ.Ευσταθιάδης, Διεθνές Δίκαιον, ΙΙΙ, 1963, σελ. 69. Επίσης πρβλ. Π.Μηλιαράκης, Δημόσιο Διεθνές Δίκαιο και Ελληνικό Σύνταγμα, Public International Law and Hellenic Constitution, 2008, σελ. 39 και επ. καθώς και 79 και επ

(*) Ο Πέτρος Μηλιαράκης δικηγορεί στα Ανώτατα Ακυρωτικά Δικαστήρια της Ελλάδας και στα Ευρωπαϊκά Δικαστήρια του Στρασβούργου και του Λουξεμβούργου (ECHR και GC-EU).

• Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες των συνεργατών της.

Το «Δόγμα του Σοκ», το «Δόγμα του Χάους» και ο Γιάνης: Ανυπότακτος υπέβαλε παραίτηση…