Ο πρόεδρος της Ρωσίας Βλαντιμίρ Πούτιν με τον Αιγύπτιο ομόλογό του, Αμντέλ Φατάχ αλ Σίσι (Α) στο Σότσι. EPA, SERGEI CHIRIKOV, POOL
Ο κόσμος έμεινε έκπληκτος από το γεγονός ότι η Τουρκία εισέβαλε απροκάλυπτα στη Συρία με τις ευλογίες των ΗΠΑ και την ανοχή της Ρωσίας. Ιστορικά δυσεύρετο και οι δύο μεγάλοι να τηρήσουν ανάλογη στάση.
Για να απαντηθεί αυτό το γεγονός θα πρέπει πρώτα να ενθυμηθούμε την πηγή του κακού.
Συνεπώς η στάση των δύο μεγάλων υπαγορεύθηκε από τους στόχους και τα αποτελέσματα της πολιτικής τους. Στην περίπτωση των ΗΠΑ υπήρξε αλλαγή πολιτικής από τον Πρόεδρο Τραμπ. Δηλαδή αποχώρηση από Συρία και ανάληψη της ευθύνης από άλλες δυνάμεις, όπως άλλωστε το δήλωσε ο ίδιος ο Πρόεδρος Τραμπ. Κύριος στόχος της αμερικανικής διοίκησης είναι να επαναφέρει την Τουρκία στο Δυτικό «μαντρί». Αυτά και άλλα τον οδήγησαν στο σημείο να ανάψει το «πράσινο φως», έχοντας πάντα υπόψη, την στρατηγική του θέση <<Πρώτα η Αμερική>>.
Τελικός της στόχος όλη η Συρία να τεθεί υπο τον πλήρη έλεγχο της κυβέρνησης Ασσαντ χωρίς ξένη στρατιωτική παρουσία, πλην της δική της. Την ίδια ώρα έθεσε τις προϋποθέσεις εξομάλυνσης, κατά το δυνατόν, των σχέσεων Άγκυρας – Δαμασκού, και Άσσαντ – Κούρδων.
Δυστυχώς οι παγκόσμιες εξελίξεις έχουν οδηγήσει σε δραματικές αλλαγές στον ΟΗΕ. Επί εποχής ψυχρού πολέμου, ο ενδιάμεσος χώρος, όσοι δεν ανήκαν δηλ. στον πυρήνα της Δύσης ή της Ανατολής, ο αποκληθείς «Τρίτος Κόσμος» είχαν ένα ρόλο να διαδραματίσουν. Ενδιάμεσα του Πρώτου κόσμου<παγκ. καπιτ. σύστημα> που αποκλήθηκε λανθασμένα «Δύση» και του Υπαρκτού Σοσιαλισμού «Δεύτερος Κόσμος», που αποκλήθηκε λανθασμένα «Ανατολή». Μέσα σ΄ αυτές τις συνθήκες οι εκπρόσωποι του «Τρίτου Κόσμου» μέσα στον ΟΗΕ είχαν ρόλο να διαδραματίσουν. Ρόλο μεσολάβησης, εξισορρόπησης και κατευνασμού, γιατί υπήρξαν αντικείμενο επέκτασης, αξιοποίησης και εκμετάλλευσης των άλλων « δύο κόσμων». Άρα τους χρειάζονταν οι δύο μεγάλοι.
Αυτό παρείχε και τη δυνατότητα μιας προστασίας σε μεσαία και μικρά Κράτη, όπως και η δική μας Πατρίδα, Κύπρος. Οργάνωση, φορέας διεκδίκησης και ανάδειξης του δικαίου των μικρών και μεσαίων Κρατών, υπήρξε το «Κίνημα των Αδεσμεύτων». Αδέσμευτοι δηλ. από τους δύο άλλους «κόσμους» στο βαθμό που ήταν δυνατό. Ένα Κίνημα το οποίο συνεισέφερε ουκ ολίγα στα μικρά κράτη και λαούς, και της Κύπρου μας, και που εντός ΟΗΕ διασφάλισε αποφάσεις αρχής για τα προβλήματα τους.
Μέσα σ΄ αυτές τις συνθήκες και τα δεδομένα που επικράτησαν μετά την 11/9/2001 και τη φοβερή παγκόσμια οικονομική κρίση, μαζί με την απόλυτη επικράτηση των ΗΠΑ για τουλάχιστον δέκα χρόνια, μετέτρεψαν τον ΟΗΕ σε κάτι άλλο. Βασικά σε εξάρτημα πολύ λίγων Κρατών.
Μιας διαδικασίας που δίνει την ευκαιρία στα υπερεθνικά μονοπώλια – κολοσσούς, είτε είναι τα κράτη από τα οποία προέρχονται μέλη της Ε.Ε είτε όχι, να κυριαρχούν και εντός Ε.Ε. με όλες τις συνέπειες. Τέλος ως αποτέλεσμα των πιο πάνω η Ε.Ε. αντί να προσπαθεί να αναπτύξει την οικονομική, πολιτική και αμυντική ολοκλήρωση της, προσπαθεί να κρατήσει τη συνοχή της π.χ. και να δαμάσει τις αντιθέσεις Βορρά – Νότου, Γερμανικού πυρήνα και περιφέρειας κλπ.
Τα νέα δεδομένα οδήγησαν στην αλλαγή του σκηνικού στη Συρία αλλά και ευρύτερα στη Μέση Ανατολή. Το βασικότερο νέο δεδομένο η ανάδειξη Ρωσίας στον νέο ισχυρό παράγοντα της περιοχής.
Το πειρατικό συνεχίζει το δρόμο του, χωρίς διακρίσεις: Η Τουρκία εισβάλει και δολοφονεί…