Ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ σε προεκλογική συγκέντρωση στη Μινεσότα. EPA, CRAIG LASSIG
Ο τρόπος με τον οποίο δρα και αντιδρά ο πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, Ντόναλντ Τραμπ δείχνει ένα άνθρωπο που έχει πολλά προβλήματα. Και θέματα προσωπικότητας, και ψυχολογικά και όχι μόνο.
Η διαδικασία της καθαίρεσης που ξεκίνησαν οι Δημοκρατικοί νομοθέτες τον έχειν αποσυντονίσει. Αλλά το πλέον σημαντικό είναι ότι φαίνεται πως έχουν στοιχεία ικανά για να τον οδηγήσουν στο απροχώρητο και να τον εξαναγκάσουν ίσως και σε παραίτηση για να αποφύγει την καθαίρεση. Με τα σημερινά δεδομένα, οι Δημοκρατικοί έχουν τις ψήφους για να τον καθαιρέσουν. Αλλά στη Γερουσία είναι εξαιρετικά δύσκολο να πείσουν τους Ρεπουμπλικάνους γερουσιαστές να τους ακολουθήσουν.
Άρα, ο στόχος είναι, με βάση τα στοιχεία και τις αποδείξεις που εξασφαλίζουν από πρώην συνεργάτες του κ. Τραμπ και αξιωματούχους του Λευκού Οίκου, να τον οδηγήσουν σε παραίτηση. Μερικοί άρχισαν να μιλούν και να καταγγέλλουν τον πρόεδρο και τους συνεργάτες του.
Χωρίς αμφιβολία, ο πρόεδρος της Τουρκίας εκμεταλλεύεται αυτή τη δυσάρεστη κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο κ. Τραμπ. Εκτός του πιθανού εκβιασμού που του ασκεί, με αφορμή τις επιχειρηματικές του δραστηριότητες στην Τουρκία, ο Ταγίπ Ερντογάν βρήκε -αυτό που λέμε- το κουμπί του. Σημαντικοί αναλυτές στην αμερικανική πρωτεύουσα «βλέπουν» να τον έχει επηρεάσει και σε αποφάσεις για διεθνή ζητήματα. Και το περίεργο είναι ότι μπόρεσε να τον απομακρύνει και από τον πρωθυπουργό του Ισραήλ, Μπενιαμίν Νετανιάχου, με τον οποίο ο κ. Τραμπ διατηρούσε μία εξαιρετική φιλική σχέση.
Παρακολουθώντας τις αντιδράσεις του, θα μπορούσε να πει κανείς πως βρίσκεται υπό συνεχή εκνευρισμό -αν όχι και παράκρουση- όταν πρόκειται για την Τουρκία. Έδωσε, χωρίς αμφιβολία, το πράσινο φως στον Ερντογάν για να εισβάλει στη Συρία και απ’ εκεί και πέρα όλες οι πράξεις του είναι ανεξήγητες και προβληματικές. Τη μία στιγμή απειλεί με καταστροφή της τουρκικής οικονομίας, θυμίζοντας ότι το έκανε και πέρυσι, με αποτέλεσμα η τουρκική λίρα να υποχωρήσει σε μία μέρα κατά 18%. Την άλλη στιγμή τα βάζει με τους Κούρδους και στην παράκρουσή του πάει μέχρι τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο για να βρει δικαιολογία για την προδοσία των μαχητών του PKK. Και σε ένα λεπτό εισαγάγει άλλες διαδικασίες. Χθες θυμήθηκε ότι πρέπει να διαπραγματευθεί με τους Τούρκους και τους Κούρδους μία κατάπαυση του πυρός. Για να αναρωτηθούν οι δημοσιογράφοι που τον άκουγαν το αυτονόητο: Γιατί δεν διαπραγματευόταν μία λύση πριν από την εισβολή. Είναι πράξεις όχι ενός ισορροπημένου ανθρώπου και στην περίπτωση του Τραμπ, του προέδρου της Αμερικής.
Στην Ουάσιγκτον όσοι τον γνωρίζουν καλά -δεν είμαι ένας εξ αυτών- υποστηρίζουν ότι μπορεί να κάνει τα πιο αλλοπρόσαλλα πράγματα και να αλλάξει τις αποφάσεις του στο δευτερόλεπτο. Πρωτάκουστες καταστάσεις και αφορούν τον Λευκό Οίκο, που ελέγχει απόλυτα ακόμα το παγκόσμιο σύστημα. Βέβαια, όσο παραμένει εκεί ο σημερινός του ένοικος τόσο περισσότερο χάνει σε ισχύ και αξιοπιστία η Αμερική. Όπως λέγαμε και χθες, ποιος ηγέτης θα εμπιστευθεί πια τα λόγια των υπουργών και των διπλωματών των ΗΠΑ, όταν ο κ. Τραμπ μπορεί να τα σβήσει με ένα μήνυμα στο Twitter.
Με δεδομένο ότι ο Ερντογάν -έτσι φαίνεται και μάλιστα διά γυμνού οφθαλμού- ελέγχει σε ένα βαθμό τον κ. Τραμπ, πρέπει να είμαστε προσεκτικοί στον υπερθετικό βαθμό. Το ότι συμμετέχει σε ένα πόλεμο στη Συρία, δεν θα τον σταματήσει να κτυπήσει και στη Μεσόγειο. Άλλωστε, κυριαρχείται και αυτός, όπως τον Αμερικανό φίλο του, από σχιζοφρενικές τάσεις…
Όχι μόνο ο Ερντογάν, αλλά και ο κ. Τραμπ έχει βάψει τα χέρια του με το αίμα των Κούρδων…