Ο Αμερικανός ΥΠΕΞ, Μάικ Πομπέο (Α) και ο πρωθυπουργός της Βόρειας Μακεδονίας, Ζόραν Ζάεφ (Δ). Photo via Twitter, @Zoran_Zaev
Το ερώτημα που τέθηκε σε δημοψήφισμα τον Σεπτέμβριο του 2018 στην τότε ΠΓΔΜ ήταν σαφές: «Είστε υπέρ της ένταξης σε Ευρωπαϊκή Ενωση και ΝΑΤΟ με την αποδοχή της συμφωνίας ανάμεσα στη Δημοκρατία της Μακεδονίας (sic) και τη Δημοκρατία της Ελλάδας;».
Παρά τη χαμηλή συμμετοχή, περίπου 610.000 πολίτες της γειτονικής χώρας είπαν τότε το «ναι»: ποσοστό 94,2% επί του συνόλου των ψηφισάντων.
Ο βόρειος γείτονάς μας μπορεί εν τω μεταξύ να «βαφτίστηκε» Βόρεια Μακεδονία έναντι όλων (erga omnes) τροποποιώντας το σύνταγμά του, αλλά συνεχίζει να συναντά εμπόδια στον δρόμο προς την Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ. Εμπόδια τα οποία εάν πριμοδοτούν κάποιους πολιτικά, αυτοί είναι στην πράξη το VMRO-DPMNE και ο σλαβομακεδονικός αλυτρωτισμός, όπως εκείνος εκφράζεται πια μέσα και από καινοφανείς φαινομενικά «λαϊκές» κινητοποιήσεις ακτιβιστικού χαρακτήρα (χαρακτηριστική περίπτωση η καλούμενη «Επανάσταση του Ηλιου της Βεργίνας» κοντά στην Οχρίδα, την οποία επισκέφθηκε προ ημερών και ο Αμερικανός υπουργός Εξωτερικών, Μάικ Πομπέο).
Με τις ευλογίες της Ελλάδας
Η Ελλάδα, φυσικά, δεν αποτελεί εμπόδιο στην ευρωατλαντική προοπτική της Βόρειας Μακεδονίας. Εάν σε κάτι συμφωνούν Νέα Δημοκρατία και ΣΥΡΙΖΑ, αυτό είναι η ανάγκη προώθησης της ευρωπαϊκής πορείας των Δυτικών Βαλκανίων. Πρόκειται, άλλωστε, για μια πορεία που ξεκίνησε από τη Θεσσαλονίκη τον Ιούνιο του 2003 με τη Σύνοδο ΕΕ – Δυτικών Βαλκανίων και την τότε Διακήρυξη της Θεσσαλονίκης να στέλνει το μήνυμα ότι «το μέλλον των Βαλκανίων είναι εντός της ΕΕ», προτού οδηγηθεί σε ένα νέο ορόσημο τον Ιούλιο του 2018 με τη Συμφωνία των Πρεσπών.
Τα εμπόδια είναι, λοιπόν, άλλα.
Η κυβέρνηση του Ζόραν Ζάεφ ήλπιζε να μπορέσει να γιορτάσει την ένταξη της Βόρειας Μακεδονίας στο ΝΑΤΟ, τον ερχόμενο Δεκέμβριο (3-4), από το Λονδίνο και τη Σύνοδο της Συμμαχίας. Η συγκυρία θα μπορούσε να αξιοποιηθεί και επικοινωνιακά, με τη Βόρεια Μακεδονία να γίνεται το 30ό μέλος του ΝΑΤΟ κατά την επέτειο της συμπλήρωσης 70 ετών από την ίδρυσή του.
Οι Ισπανοί, ωστόσο, επιστρέφουν στις κάλπες στις 10 Νοεμβρίου. Η όποια νέα ισπανική κυβέρνηση, με άλλα λόγια, όποτε και αν σχηματιστεί, το πιθανότερο είναι πως δεν θα προλάβει μέσα στο 2019 να κυρώσει το πρωτόκολλο ένταξης των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ. Εντάξει, δεν χάθηκε και ο κόσμος, θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς. Η ένταξη της Βόρειας Μακεδονίας στο ΝΑΤΟ είναι, άλλωστε, δεδομένη. Εάν δεν ολοκληρωθεί το 2019, θα ολοκληρωθεί το 2020. Δεν ισχύει, όμως, το ίδιο και για την πορεία της χώρας προς την ΕΕ, που ως στόχος «καίει» το σύνολο των ψηφοφόρων πολύ περισσότερο από κάθε ΝΑΤΟϊκή προοπτική.
Το απολύτως κρίσιμο αυτήν τη στιγμή για την κυβέρνηση του Ζόραν Ζάεφ, προκειμένου να μπορέσει να επιβιώσει πολιτικά, είναι να καταφέρει να εξασφαλίσει το «πράσινο φως» για την έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων με την Ευρωπαϊκή Ενωση στην επερχόμενη Σύνοδο Κορυφής του Οκτωβρίου (17-18), να πάρει δηλαδή τώρα ό,τι οι Ευρωπαίοι είχαν αρνηθεί να προσφέρουν τον περασμένο Ιούνιο.
Η γερμανική Ομοσπονδιακή Βουλή (Bundestag) έδωσε την προηγούμενη εβδομάδα και επισήμως το «πράσινο φως» για την έναρξη διαπραγματεύσεων με τα Σκόπια.
Οι Βούλγαροι, από την άλλη, δεν συμμερίζονται ακριβώς τις ευρωπαϊκές ευαισθησίες των Γάλλων, αλλά, αντιθέτως, απειλούν να μπλοκάρουν την ευρωπαϊκή πορεία των Σκοπίων για δικούς τους, καθαρά εθνικούς λόγους, λόγους που έχουν να κάνουν με τις αντικρουόμενες ιστορικές προσεγγίσεις των δύο χωρών (για την Εξέγερση του Ιλιντεν, τον Γκότσε Ντέλτσεφ κ.ά.). Το πιθανότερο είναι, βέβαια, ότι η Σόφια δεν θα μπλοκάρει τώρα την έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων με τη Βόρεια Μακεδονία, αλλά θα κρατήσειτα βέτο της για αργότερα, για τη διαδικασία ανοίγματος-κλεισίματος των επιμέρους ενταξιακών κεφαλαίων, η οποία άλλωστε αναμένεται να κρατήσει χρόνια.
Μπροστά το VMRO στις δημοσκοπήσεις
Σημειώνεται ότι το VMRO-DPMNE είναι πια μπροστά στις δημοσκοπήσεις.
Διόλου τυχαία, ακριβώς την ίδια ώρα, αφήνεται να εννοηθεί από κύκλους με γνώση των… τάσεων ότι λόγω της συμφωνίας με την Ελλάδα το VMRO-DPMNE δέχεται πια μεγαλύτερες πιέσεις από τα (ακρο)δεξιά του πολιτικού φάσματος, πιέσεις τις οποίες δεν μπορεί να αγνοήσει από τον φόβο μήπως άλλες δυνάμεις επιχειρήσουν να καλύψουν το όποιο κενό.
Πρακτικά, είναι σαν να προετοιμάζεται το έδαφος για μια… μειωμένη ή απρόθυμη εφαρμογή της Συμφωνίας των Πρεσπών από την πλευρά της παράταξης που βρίσκεται πλέον μπροστά στις δημοσκοπήσεις στη γείτονα.
Αλυτρωτικοί κύκλοι, συχνά με ενθάρρυνση από τη σλαβομακεδονική διασπορά του εξωτερικού (κυρίως της Αυστραλίας, κατά κάποιους), επιδίδονται σε νέου τύπου ακτιβισμούς. Στην περιοχή Βολίνο για παράδειγμα, βορείως της Οχρίδας, φέρεται να εκτυλίσσεται τους τελευταίους μήνες μια… επανάσταση, η αποκαλούμενη «Επανάσταση του Ηλιου».
Σύμφωνα με ρεπορτάζ της τηλεοπτικής εκπομπής «360 Stepeni» που προβάλλεται στο κανάλι Alsat-M, οι κάτοικοι στην ευρύτερη περιοχή του Δήμου Ντεμπάρτσα έχουν τοποθετήσει τους τελευταίους μήνες εκατοντάδες σημαίες με τον Ηλιο της Βεργίνας πάνω σε οικίες, στέγες, μπαλκόνια, σιντριβάνια, παιδικές χαρές, δημοτικά κτίρια κ.ά., πάνω σε χώρους δηλαδή ως επί το πλείστον ιδιωτικούς, αλλά όχι μόνο, ως πράξη αντίδρασης στη Συμφωνία των Πρεσπών.
Πηγές μέσα από την αλβανική κοινότητα βλέπουν μάλιστα την «κινητικότητα» εκ μέρους της Τουρκίας να εντείνεται με όχημα τεμένη (TİKA) και «άτυπες φιλανθρωπικές ομάδες», στο πλαίσιο ενός σχεδίου που θέλει να υποβαθμίσει τις εθνικές ταυτότητες μεταξύ των μουσουλμανικών πληθυσμών στα εδάφη της πρώην οθωμανικής αυτοκρατορίας, ενισχύοντας στον αντίποδα το θρησκευτικό-μουσουλμανικό στοιχείο.
ΠΗΓΗ: ΕΘΝΟΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
Τι συμβαίνει ακριβώς; Γιατί ξαφνικά στην Ελλάδα σταμάτησαν να βλέπουν τουρκικές προκλήσεις;