Από πολεμική σύσκεψη στο τουρκικό υπουργείο Άμυνας, υπό την ηγεσία του Χουλουσί Ακάρ. Photo via Twitter, @tcsavunma
Η κατοχική Τουρκία παρουσιάζεται να προελαύνει στην περιοχή. Κι αυτό γιατί φαίνεται πως διαφορετικά συμφέροντα στο διεθνές τοπίο, στην περιοχή, επιδεικνύουν ανοχή, ενδεχομένως και άτυπη στήριξη στον εισβολέα.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες κινούνται στα ρηχά μεταξύ ενός Προέδρου που παραμιλά και παραπαίει και μιας γραφειοκρατίας που έχει μεν τα χέρια της δεμένα αλλά είναι κολλημένη με την ανάγκη να διατηρήσουν τη στρατηγική σχέση με την Τουρκία. Η θεώρηση είναι πως χάνοντας την Τουρκία, χάνουν την περιοχή.
Στην αντίπερα όχθη, η Ρωσία θέλει προφανώς να συμβάλει περισσότερο στο ρήγμα στις σχέσεις ΗΠΑ και Τουρκίας.
Η Ε.Ε. επιβεβαιώνει κάθε φορά που υπάρχει κρίση και πόλεμος πως έχει περιορισμένες δυνατότητες και παρά τις μικρές συνήθως εκλάμψεις, επί της ουσίας παρακολουθεί τα γεγονότα, τρέχει πίσω από τις εξελίξεις. Είναι ένας θεατής που κάνει βαρύγδουπες αναλύσεις.
• Είναι προφανές πως κανείς δεν θέλει να χάσει την Τουρκία κι ας πολεμά έχοντας δίπλα της τις δυνάμεις του Ισλαμικού Κράτους.
Ο Ερντογάν κινείται σε μια λογική επιβολής διά της ισχύος. Δεν είναι, όμως, ο μόνος που η χώρα του έχει στρατιωτική ισχύ. Η διαφορά είναι πως ο Ερντογάν προωθεί και επιβάλλει αποφασιστικά μια επεκτατική πολιτική. Όταν προ διετίας περίπου είχε κάνει λόγο για αλλαγή της Συνθήκης της Λωζάνης, έσπευσαν οι διάφοροι θαυμαστές του ( υπάρχουν σε Ελλάδα και Κύπρο), να δώσουν εξηγήσεις και ερμηνείες για να μην… κακοχαρακτηριστεί ο Ταγίπ (τους).
Την ίδια ώρα, όμως, οι εξελίξεις και τα διαφορετικά συμφέροντα μπορούν να αλλάξουν τα δεδομένα. Πόσο θα κρατήσει η στρατιωτική επιχείρηση; Πόσο η αντίσταση των Κούρδων θα παρατείνει τις συγκρούσεις; Μια τέτοια εξέλιξη προφανώς και εγκλωβίζει τις τουρκικές δυνάμεις στη Συρία με ό,τι αυτό σημαίνει.
Η εισβολή της Τουρκίας στη Συρία προφανώς και βοηθά να περιληφθεί στην ατζέντα των συζητήσεων και εκείνη που έγινε και συνεχίζει στην κυπριακή ΑΟΖ. Η προτεραιότητα τώρα είναι να αναζητηθούν τρόποι απόκρουσης και αποτροπής της τουρκικής προέλασης και όχι να γίνονται κινήσεις που ως να μην γίνεται εισβολή στη θάλασσά μας. Δεν χρειάζεται να προσφέρεται άλλοθι και ανάσες στην Άγκυρα με ξανασερβιρισμένο φαγητό.
Ευτυχώς υπάρχει και η Γαλλία, αλλά αυτό δεν είναι αρκετό για να φύγει η κατοχική δύναμη