Στα χέρια του “άρχοντα” των κατασκευών η Βίλα Όλγα: Ποιος είναι ο Λεωνίδας Ζησιάδης [photo]

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Κρατούσε σε «ομηρία» τη σύντροφό του μετά από απειλές και ξυλοδαρμό: Συνελήφθη 54χρονος μετά από παρέμβαση του διαπραγματευτή της ΕΛΑΣ

Τέσσερις συλλήψεις ανηλίκων από την αστυνομία ύστερα από βίαιο περιστατικό στη Θεσσαλονίκη

Σε κρίσιμη κατάσταση βρέφος 5,5 μηνών στο «Ιπποκράτειο» λόγω αιματώματος στο κεφάλι

Στη holding εταιρεία APEX του γνωστού επιχειρηματία της Θεσσαλονίκης από τον κλάδο των κατασκευών και των ξενοδοχείων Λεωνίδα Ζησιάδη περνάει η Βίλα Όλγα, το διατηρητέο αρχοντικό της Βασιλίσσης Όλγας.

Η Επιτροπή Αξιολόγησης της ιταλικής πρεσβείας, μέχρι πρότινος ιδιοκτήτρια του διατηρητέου ακινήτου, αποφάσισε το προηγούμενο διάστημα την κατακύρωση της δημοπρασίας για την πώληση της Βίλας στην εταιρεία APEX ΑΕ έναντι τιμήματος 2,22 εκατ.ευρώ. Υπενθυμίζεται ότι στη σχετική δημοπρασία η τιμή εκκίνησης για το κτήριο της Βασιλίσσης Όλγας 20, που μέχρι το 1978 στέγαζε το ιταλικό προξενείο ήταν 1,513 εκατ.ευρώ και, όπως είχε γράψει η Voria.gr, είχαν κατατεθεί τρεις προσφορές.

Η APEX είναι ο επενδυτικός βραχίονας εταιρειών που επικεντρώνονται στο real estate, τον τουρισμό και τα μπουτίκ ξενοδοχεία. Η εταιρεία εδρεύει στη Θεσσαλονίκη και αποτελείται από εξειδικευμένα στέλεχη στον τομέα των επενδύσεων υπό την καθοδήγηση του προέδρου και διευθύνοντος συμβούλου Λεωνίδα Ζησιάδη.

Άγνωστα παραμένουν προς το παρόν τα σχέδια για τον τρόπο αξιοποίησης του διατηρητέου από την APEX. Πληροφορίες που θέλουν τη βίλα να μετατρέπεται σε μπουτίκ ξενοδοχείο ή και σε χώρο τέχνης δεν επιβεβαιώνονται από την εταιρεία μέχρι στιγμής.

Η βίλα Φάντασμα
Το τριώροφο κτήριο με την περίτεχνη πρόσοψη χαρακτηριστικό παράδειγμα του νεομπαρόκ εκλεκτικισμού είναι συνολικής επιφάνειας 945 τμ και βρίσκεται σε οικόπεδο 1.845 τμ.

Τα σημάδια της εγκατάλειψης είναι εμφανή σε όλο το κτήριο. Οι κουπαστές από τα μπαλκόνια από την πλευρά της Β. Όλγας έχουν πέσει, τα παραθυρόφυλλα είναι κατεστραμμένα, η μεγάλη κλιμακωτή μαρμάρινη σκάλα έχει εμφανή σημάδια κατάρρευσης, τα επιχρίσματα των τοίχων έχουν αποκολληθεί και από την πλευρά της θάλασσας οι ψευδοκίονες που συνθέτουν το μπαλκόνι έχουν υποστεί φθορές, όπως και οι ανάγλυφες συνθέσεις περιμετρικά του κτηρίου. Το χαρακτηριστικό κιγκλίδωμα (κτιστό ή σιδερένιο), που αποτελεί ιδιαίτερο μορφολογικό στοιχείο της βίλας, σε πολλά σημεία είναι ανύπαρκτο. Πλέον οι φθορές είναι τόσο έντονες, που καθόλου τυχαία δεν είναι η επιλογή της βίλας- φάντασμα να κοσμήσει πριν τέσσερα χρόνια την αφίσα της πασίγνωστης σειράς American Horror Story.

Η ιστορία της

Η βίλα στην οδό Βασιλίσσης Όλγας 20 κτίσθηκε από τον Ισραηλίτη δικηγόρο Εμμμανουήλ Ραφαήλ Σαλέμ το 1907, σε σχέδια του αρχιτέκτονα Ξενοφώντα Παιονίδη.

Πριν κτιστεί το διατηρητέο, στο σημείο υπήρχε άλλο κτίσμα που ανήκε στον εβραίο έμπορο Τζεμποργά, γαλλικής υπηκοότητας, ο οποίος αγόρασε τον Νοέμβριο του 1878 το παραλιακό οικόπεδο από τον γιο του Ισμαήλ Αγά, Αλή Εφέντη, και έχτισε την εξοχική του κατοικία στην πανέμορφη τότε περιοχή των «εξοχών». Μερικά χρόνια αργότερα, το 1886, πωλείται στην κόρη του Γιώργου Εβελμαν ή Όλμαν, ελβετικής υπηκοότητας, Άννα Μποργκάτ, και τον Οκτώβρη του 1894 αγοράζει το οικόπεδο μαζί με το σπίτι ο Σαλέμ. Το 1906 κατεδαφίζεται το παλιό κτίσμα και στη θέση του χτίζεται το πανέμορφο αρχοντικό.

Το 1915 το κτήριο μισθώνεται στο προξενείο της Αυστροουγγαρίας και μετέπειτα στο προξενείο των Σέρβων. Το 1924 ο Σαλέμ, μόνιμος κάτοικος Παρισιού, το πουλάει στην τότε Βασιλική Ιταλική κυβέρνηση και λειτουργεί ως ιταλικό προξενείο.

Το τριώροφο κτήριο συνολικής επιφάνειας 945τμ στεγάζει στο ισόγειο και στον πρώτο όροφο τις προξενικές λειτουργίες, ενώ στον δεύτερο όροφο διαμένει ο πρόξενος.

Μετά τον σεισμό του 1978, όλες οι λειτουργίες του προξενείου μεταφέρονται σε νέο κτήριο στη γωνία Βασιλίσσης Όλγας με Φλέμινγκ και το κτήριο εγκαταλείπεται, αν και δεν υπέστη καμιά σοβαρή φθορά από τους σεισμούς.

Το 1980 το κτήριο ανακηρύσσεται διατηρητέο και το 1984 γίνονται εργασίες ανακαίνισης. Επισκευάζονται τα επιχρίσματα των όψεων, οι σιδηροδοκοί που στηρίζουν το μαρμάρινο κλιμακοστάσιο της πρόσοψης και βάφεται το κτήριο εξωτερικά. Δυστυχώς κατά τις εργασίες γίνεται αυθαίρετη αποκατάσταση του αετώματος που αλλοίωσε σημαντικά την κύρια όψη του κτηρίου.

Ποιος είναι ο Λεωνίδας Ζησιάδης

Ο Λεωνίδας Ζησιάδης του Κίμωνα και της Χλόης γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1923.

Το 1925 η οικογένειά του μετανάστευσε αρχικά στο Κιλκίς και στη συνέχεια στη Θεσσαλονίκη όπου ανδρώθηκε, μεγάλωσε την οικογένειά του και τις τρεις κόρες του και την έκανε αγαπημένη του πατρίδα, άρχισε να σπουδάζει ιατρική αλλά εργάστηκε σαν εργολάβος δημοσίων έργων και συντέλεσε με τη δραστηριότητα και τον οραματισμό του στην υλοποίηση και δραστηριοποίηση της ξενοδοχειακής εταιρίας ΣΑΝΗ Α.Ε. της οποίας ήταν και ιδρυτικό μέλος. Η καλλιτεχνική του φύση από τα νεανικά του χρόνια εκδηλωνόταν σε πολλές εικαστικές τέχνες αλλά ποτέ δεν θεώρησε ότι θα έπρεπε να δημοσιοποιήσει το ταλέντο του.

Στα 67 χρόνια του, συνταξιούχος πια, θέλησε να αποτυπώσει την ιστορία του τόπου του, της πολυεθνικής και πολυπολιτισμικής Θεσσαλονίκης, χωρίς να εκθέσει τα προσωπικά τον συναισθήματα.

Με παρότρυνση του ποιητή Μάρκου Μέσκου εμφανίστηκε σε προχωρημένη ηλικία, το 1991, στο χώρο της λογοτεχνίας. Συνολικά εκδόθηκαν από τον “Παρατηρητή” πέντε βιβλία του: “Θεσσαλονίκη, όσα θυμάμαι” (1991), “Στη Θεσσαλονίκη τότε” (1993), “Συμεών ο πρόσφυγας (1995, που θεωρείται το κορυφαίο έργο του, με πολλές επανεκδόσεις), “Ήθη και έθιμα” (1995), “Θεώνη” (1996} και “Το αδιέξοδο” (1997). Πέθανε τον Ιανουάριο του 2000 σε ηλικία 76 χρονών.

Έτσι γεννήθηκε το Sani Club μισό αιώνα πριν

Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του εξήντα ο τουρισμός επιπέδου στη Χαλκιδική είχε προορισμό μόνο το ξενοδοχειακό συγκρότημα «ΞΕΝΙΑ» στο Παλιούρι, που χτίστηκε το 1960 στο νότιο άκρο της χερσονήσου της Κασσάνδρας, έργο του σπουδαίου αρχιτέκτονα Άρη Κωνσταντινίδη. Η υπόλοιπη Κασσάνδρα παρέμενε αναξιοποίητη τουριστικά και δύσβατη, καθώς ο δρόμος για να τη διασχίσεις ήταν πρωτόγονος και η γέφυρα που ένωνε την Ποτίδαια δεν υπήρχε. Η διέλευση γινόταν με ειδική πλωτή σχεδία, το περίφημο «σάλι», που δεμένη με συρματόσκοινα περνούσε τα αυτοκίνητα από τη μία όχθη στην άλλη.

Το 1962 και ενώ παραθέριζαν στο Ξενία οι συνέταιροι και εξ αγχιστείας συγγενείς, Αναστάσιος Ανδρεάδης και Λεωνίδας Ζησιάδης, έγιναν δέκτες μιας πρότασης να δουν μια παρθένα και αναξιοποίητη έκταση ιδιοκτησίας της μονής Σταυρονικήτα του Αγίου Όρους. Καθώς δρόμος δεν προσέγγιζε το σημείο, με τη βοήθεια ενός καϊκιού από την Ποτίδαια έφτασαν στη Σάνη. Μια αληθινή ζούγκλα, γεμάτη έλη, άγρια βλάστηση και συνθήκες αφιλόξενες, όπου απλά έβοσκαν ζώα. Η ομορφιά του μοναστηριακού μετοχίου τους κέρδισε από την πρώτη στιγμή, τους κέντρισε το ενδιαφέρον και έτσι αυτός ο επί της γης παράδεισος που αντίκρισαν από τη θάλασσα έγινε το στοίχημα της ζωής τους. Η αγορά του σε κείνες τις πρώιμες εποχές ήταν ένα άλμα στο κενό, και η ανάπτυξή του ένα ριψοκίνδυνο βήμα που κανείς δεν μπορούσε να προεξοφλήσει την εξέλιξή του. Για την αγορά της έκτασης επενδύθηκε σχεδόν όλο το κομπόδεμα των δυο συνέταιρων στην εργολαβική εταιρία που διέθεταν στη Θεσσαλονίκη.

Οι πρώτες σκέψεις για αξιοποίηση ξεκινούν την περίοδο 1964-1965, κάτω από εξαιρετικά αντίξοες συνθήκες. Η πίστη τους όμως ήταν πιο δυνατή από τις αντιξοότητες και μετά τους πρώτους καθαρισμούς από την πυκνή βλάστηση ξεκίνησαν οι γεωτρήσεις για νερό ενώ ταυτόχρονα η ΜΟΜΑ που επιχειρούσε τότε και εκτελούσε τα δημόσια έργα ξεκίνησε να σκάβει το δρόμο του ποδιού. Μετά την πρώτη διαμόρφωση ξεκινά και η ιδέα του ξενοδοχείου.

Αρχιτέκτονας της εποχής ο περίφημος Γεώργιος Μπόγδανος, από τους πρωτεργάτες του μοντερνισμού με έργα σπουδαία στην Αθήνα όπως η Λαχαναγορά του Ρέντη ή το εστιατόριο Διόνυσος στην Ακρόπολη, ο σχεδιασμός της πλατείας Ομονοίας το 1958 αλλά και ξενοδοχεία κομψά σε διάφορα σημεία της Ελλάδας, που κλήθηκε να σχεδιάσει το ξενοδοχείο. Λαμβάνοντας υπ’ όψη τη φυσική του θέση, τις κλίσεις του εδάφους, τους χαμηλούς όγκους που θα εξασφάλιζαν την απρόσκοπτη θέα στη θάλασσα σχεδιάζει το κεντρικό κτίριο και τα bungalows. Ο έτερος Λεωνίδας Ζησιάδης, ο μετέπειτα γνωστός συγγραφέας, αναλαμβάνει την επίβλεψη των έργων και την αντιμετώπιση των δύσκολων συνθηκών, όπως οι διαρκείς κατολισθήσεις, οι μετακινήσεις εδαφών, το νερό κάτω από τη γη.

Παρά τις δύσκολες συνθήκες οι οικίσκοι των δωματίων υψώνονται έχοντας γκαράζ αυτοκινήτων στο κάτω μέρος τους, και το κεντρικό κτίριο δεσπόζει προς την πλευρά της θάλασσας. Ταυτόχρονα διαμορφώνεται και η γύρω περιοχή. Τακτοποιείται η άγρια βλάστηση, τιθασεύεται το έλος, διαμορφώνεται ο περιβάλλον χώρος και η πρόσβαση. Το 1970 το ξενοδοχείο είναι πλέον έτοιμο να λειτουργήσει. Εκεί έρχονται και οι πρώτοι τουρίστες, άγγλοι χαμηλής οικονομικής στάθμης, που επιλέγουν τον τόπο διακοπών από τουριστικά φυλλάδια της εποχής. Φτάνουν το καλοκαίρι του 1970 σε αυτόν τον παράδεισο. Αντικρίζουν ένα απίστευτο ηλιοβασίλεμα στον ορίζοντα, μοναδικούς αμμόλοφους, άγρια βλάστηση. Το πιο κοντινό χωριό, η Νέα Φώκια, απέχει δέκα δύσκολα χιλιόμετρα και δεν διαθέτει υποδομές διασκέδασης, συνεπώς οι μέρες και οι νύχτες κυλούν εντός του ξενοδοχείου, καθώς γύρω δεν θα υπάρχει απολύτως τίποτε άλλο.

Κάθε απόγευμα σερβίρεται το τσάι των πέντε ακριβώς και οι Αγγλίδες κατεβαίνουν με τουαλέτες λαμέ, τεράστια φο μπιζού, χρυσά τακούνια και έντονο μακιγιάζ. Εμφανίσεις γκροτέσκες σε απόλυτη αντίθεση με το ελληνικό καλοκαίρι και την απλότητα του. Οι ντόπιοι που εργάζονται στο ξενοδοχείο παραξενεύονται με την εικόνα αυτή και φυσικά με τη συνήθεια να σερβίρεται καυτή σούπα στις 7 το απόγευμα με 35 βαθμούς κελσίου και τον τόπο να βράζει! Οι ξένες γλώσσες βέβαια είναι ακόμα πολυτέλεια και οι σερβιτόροι μιλούν μια ιδιόμορφη μίξη ελληνικών, αγγλικών και γερμανικών λέξεων. Το αποκορύφωμα της διασκέδασης, αφού το ξενοδοχείο εισάγει τους animateurs που αναλαμβάνουν να διασκεδάσουν το κοινό, είναι οι περίφημες ελληνικές βραδιές όπου γίνεται κυριολεκτικά χαμός.

Βραδιές που το προσωπικό ντύνεται με αμφιέσεις θεών του Ολύμπου και ημίθεων της Αρχαίας Ελλάδας. Κηπουροί, οδηγοί, καμαριέρες παριστάνουν το Διόνυσο, την Αφροδίτη, τον Άδωνι. Οι ξένοι απολαμβάνουν το σόου και συχνά πυκνά, η σαγήνη της ελληνικής ομορφιάς οδηγεί και πολλούς σε ερωτικά σκιρτήματα, που βρίσκουν την ολοκλήρωση τους κάτω από τον έναστρο ελληνικό ουρανό. Ειδύλλια που γεννιούνται και τελειώνουν με θλίψη στο τέλος των διακοπών στο ελληνικό καλοκαίρι.

Οι χειμώνες στη Σάνη είναι πολύ δύσκολοι. Τα πάντα ερημώνουν και τα καιρικά φαινόμενα καταστρέφουν μεγάλα μέρη της διαμόρφωσης με κατολισθήσεις και τη θάλασσα να τρώει την άμμο από την παραλία με αποτέλεσμα να επιχειρούν κάθε άνοιξη εξ αρχής να τη διαμορφώσουν. Σιγά – σιγά όμως η φήμη του φτάνει στην Ευρώπη και ολοένα και περισσότεροι ξένοι θέλουν να γνωρίσουν το απομονωμένο ξενοδοχείο με την εκπληκτική φιλοξενία και το υπέροχο προσωπικό που στο τέλος της μέρας, στα γλέντια γίνεται ένα με τους τουρίστες. Άλογα για ιππασία στο δάσος, βόλτες εκεί που σήμερα είναι η μαρίνα με το πόδι μέσα στο νερό για να φτάσουν απέναντι στον έρημο λόφο με το κάστρο, ψάρεμα. Στα τέλη του εβδομήντα γίνεται μόδα και για την καλή κοινωνία της εποχής που παραθερίζει στη Γερακινή και τη Μένδη. Αρχίζουν να καταφθάνουν γνωστοί Θεσσαλονικείς για να βιώσουν τη σαγήνη του. Ανάμεσα τους ο Ιωάννης Βελίδης που αποτελούσε τότε τον ισχυρό άνδρα της πόλης. Οργανώνονται τα πρώτα καλλιστεία που παρουσίασε ο Άλκης Στέας. Γίνεται το γεγονός του καλοκαιριού. Επιτροπή με πρόεδρο τον Αναστάσιο Ανδρεάδη κρίνει τις καλλονές, Eλληνίδες και ξένες, ενώ στη διοργάνωση τραγουδά και η Άννα Βίσση, κοριτσάκι τότε που συνοδεύεται από τη μητέρα της.

Δημιουργείται το θρυλικό club Salina εντός του ξενοδοχείου και τη διαχείριση του αναλαμβάνει ο μυθικός κοσμικογράφος των εφημερίδων του Βελλίδη, ο Γιώργος Φωτιάδης, άνθρωπος με γνωριμίες σε όλο τον καλλιτεχνικό κόσμο. Θα φέρει στο Σάνη όλα τα μεγάλα ονόματα της εποχής. Από την Τζένη Βάνου μέχρι τον Γιώργο Ζαμπέτα με την Μπουμπού να ανεβαίνει στα τραπέζια και να καίγεται το σύμπαν. Όποιο διάσημο όνομα της εγχώριας και διεθνούς showbiz ερχόταν τότε στη Θεσσαλονίκη έκανε το πέρασμα του και από το Salina. Ακολουθεί βέβαια και όλη η πόλη που δίνει μια μάχη για να παραθερίσει εκεί και πολλές φορές αρνείται να φύγει από το δωμάτιο που νοικιάζει, ακόμα και όταν έχει τελειώσει η περίοδος ενοικίασης και ενώ έχουν έρθει οι επόμενοι ενοικιαστές, από το φόβο της απώλειας των επόμενων εμπειριών. Mε τους Σταύρο και Ανδρέα Ανδρεάδη και Φωκίωνα Ζησιάδη στο τιμόνι, προχωρά σε μια σειρά ανακαινίσεις και σε μία υψηλού επιπέδου πεντάστερη λειτουργία.

Η πιο πρόσφατη και πιο εντυπωσιακή ανακαίνιση του Sani Club, του πρώτου από τα ξενοδοχεία της Σάνης, με τη μεγάλη ιστορία ολοκληρώνεται αυτές τις μέρες και είναι πραγματικά σπουδαία. Σήμερα στη νέα του μορφή, το εμβληματικό Sani Club, ισχυρό μέλος του world class Sani Resort ανήκει στον νέο όμιλο Sani/Ikos στο τιμόνι του οποίου παραμένουν ο Σταύρος και ο Ανδρέας Ανδρεάδης. Μισό αιώνα τώρα, το όραμα και η σκληρή δουλειά δύο γενεών άλλαξε τα τουριστικά δεδομένα της Χαλκιδικής και της χώρας. Το Sani Resort, ένας μοναδικός προορισμός, προχωράει με δύναμη και αισιοδοξία στο μέλλον.

Με πληροφορίες από ThessNews/voria/parallaximag/biblionet

Δίστομο: Απόφαση-σταθμός ιταλικού δικαστηρίου ανοίγει το δρόμο για είσπραξη επανορθώσεων