File Photo: Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Νίκος Αναστασιάδης παρουσιάζει το Πρόγραμμα Εξάντας, το οποίο αφορά την πορεία υλοποίησης των κυβερνητικών έργων, Λευκωσία 06 Σεπτεμβρίου 2019. ΓΤΠ, ΣΤΑΥΡΟΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ
Του ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ (*)
Έγινε μεγάλη συζήτηση για δημοσιεύματα οργανισμού που εξειδικεύεται σε διεθνείς δημοσιογραφικές διερευνήσεις για το οργανωμένο έγκλημα και τη διαφθορά (OCCRP). Επίκεντρο των αναφορών του OCCRP στην Κύπρο είναι η γενική επίκριση ότι η χώρα μας είχε στο παρελθόν εμπλακεί ως «βάση» μέσω της οποίας διευκολύνθηκαν ρωσικά συμφέροντα που πιθανώς να ενέχονται σε ύποπτες διεθνείς συναλλαγές.
Τα πρόσφατα δημοσιεύματα αφορούν υποθέσεις που πάνε πίσω, περισσότερο από μια δεκαετία και έχουν συζητηθεί ευρέως ξανά. Επαναφέρουν επικρίσεις για το κυπριακό νομικό καθεστώς και το ρυθμιστικό σύστημα που άφηναν κενά ή και δημιουργούσαν δυνατότητες για να χρησιμοποιείται από εξωτερικούς παράγοντες σε αμφίβολες πρακτικές ή και συναλλαγές. Αυτές οι υποθέσεις έχουν μάλιστα κατά καιρούς διερευνηθεί από εξειδικευμένες Αρχές διαφόρων κρατών, χωρίς όμως να προκύψει κάτι συγκεκριμένο.
Εξάλλου, το ίδιο το δημοσίευμα αναφέρεται καταληκτικά στις «αλλαγές που εισήχθηκαν μετά το 2013 στο πλαίσιο καταπολέμησης του ξεπλύματος χρήματος» στην Κύπρο και διευκρινίζει ότι τα μέτρα ελήφθησαν ως αντίδραση σε πιέσεις, αλλά και μέσα από συνεργασία με τις ΗΠΑ, σε μια προσπάθεια «να βελτιώσουν τη φήμη της Κύπρου». Σημειώνοντας ακόμα ότι «η χώρα ανακοίνωσε επίσης πρόσθετη δράση περιορισμού των εταιρειών-κέλυφος» (βλ. https://www.occrp.org/en/investigations/the-curious-case-of-dr-k-and-mr-chrysostomides).
Βεβαίως και από τη στιγμή που στα ίδια αυτά δημοσιεύματα υπάρχει παραδοχή και γίνεται αναφορά στις ριζικές αλλαγές που έγιναν έκτοτε και τα μέτρα που έχουν ληφθεί από την κυπριακή Κυβέρνηση για την αντιμετώπιση τυχόν καταχρήσεων, παραμένει ένα ερώτημα σχετικά με τη σκοπιμότητα της αναμάσησης παλιών υποθέσεων με γενικόλογες επικριτικές αναφορές στην Κύπρο. Όσο και αν δεν φαίνεται εκ πρώτης όψεως, τίθεται θέμα εξέτασης από καθαρά πολιτικής σκοπιάς.
Δεν χρειάζεται να εμπλακούμε εδώ σε συζητήσεις σχετικά με τις συγκεκριμένες υποθέσεις στις οποίες γίνεται αναφορά (και οι οποίες αφορούν και μεγάλους και έγκριτους οργανισμούς στην Αγγλία και αλλού στο εξωτερικό, χωρίς ποτέ να έχει προκύψει κάτι επιλήψιμο). Ούτε τίθεται θέμα να κρίνουμε την αξιοπιστία του ίδιου του οργανισμού OCCRP, που είναι μια διεθνής «συνεργατική» πλατφόρμα διερευνητικής δημοσιογραφίας.
Είναι σκόπιμο να δούμε την αξιοπιστία του συγκεκριμένου δημοσιεύματος, το οποίο έχει γραφτεί από κυπριακές πένες και όχι από στελέχη του ίδιου του οργανισμού. Πέραν των παλιών υποθέσεων που επαναφέρει, μια απλή ανάγνωση και μόνο των αναφορών στην Κύπρο μαρτυρά καθαρά το πολιτικό υπόβαθρο που υπάρχει.
Θα πει κανείς «τι σχέση έχουν αυτά με τυχόν αποκαλύψεις ύποπτων διεθνών συναλλαγών»;
Δεν έχει άραγε καμία σημασία η σοβαρότητα και η τεκμηριωμένη γνώση όταν ο «κριτής» θέτει επί ποδός μια ολόκληρη χώρα;
Μπορούμε να διαπιστώσουμε ότι αυτές οι πλαστογραφικές ιστορικές αναφορές δεν αποτελούν καθόλου αθώες «παρεμφερείς ανακρίβειες». Στο εν λόγω δημοσίευμα που αφιερώνει το μεγαλύτερο μέρος του σε διεθνή εταιρικά οικοδομήματα και «διαδρομές χρήματος», μπορεί κανείς να διαβάσει με ενδιαφέρον και τα εξής αρκούντως… διαφωτιστικά:
«Ο πρώτος ηγέτης [της χώρας] μετά την ανεξαρτησία, Αρχιεπίσκοπος Μακάριος, ήταν ένας Έλληνας με εθνικιστικές φιλοδοξίες. Οι προσπάθειές του να διώξει την Τουρκική Κυπριακή Κοινότητα έξω από την Κύπρο αποσταθεροποίησαν το νησί και οδήγησαν σε ένα ελληνικό πραξικόπημα εναντίον του το 1974 και μια Τουρκική εισβολή εις απάντηση»…
Δεν είμαι από εκείνους που έλκονται από «θεωρίες συνωμοσίας».
Για τον σκοπό αυτό, αντί να αναφέρονται στα πεπραγμένα της διακυβέρνησής του –που οι ίδιοι ομολογούν ότι διόρθωσαν τη φήμη της Κύπρου– προσπαθούν να επαναφέρουν μια παλιά υπόθεση, η οποία όμως έχει κριθεί, προσθέτοντας πολύκροτες γενικολογίες και αόριστες δυσφημιστικές αναφορές σε ένα τοξικό «κοκτέιλ»…
(*) Ο Πρόδρομος Προδρόμου είναι Κυβερνητικός εκπρόσωπος
Το τραπεζικό σύστημα της Κύπρου σε πορεία αυτοκαταστροφής: Ο ανίερος τζόγος για τα δάνεια