File Photo: Η Ολομέλεια της Κυπριακής Βουλής. ΓΤΠ, ΧΡ.ΑΒΡΑΑΜΙΔΗΣ
Με βάση το Σύνταγμα της Κυπριακής Δημοκρατίας, ο νομοθέτης θέλει τον βουλευτή να μπορεί να είναι εκλεγμένος τόσον στα πλαίσια ενός κοινοβουλευτικού συνδυασμού όσον και ως ανεξάρτητος.
Τον δε βουλευτή ο οποίος εκλέγεται στα πλαίσια ενός συνδυασμού τον θέλει να είναι ταυτόχρονα μέλος του συνδυασμού και εφόσον εκλεγεί, της συγκεκριμένης κοινοβουλευτικής ομάδας, αλλά να εκλέγεται ως άτομο, εξού και ο σταυρός προτίμησης.
Εξού και η Βουλή μας, καλείται Βουλή των Αντιπροσώπων του λαού. Διαφορετικά, αν δηλαδή το ίδιον είναι όποιος και να εκλεγεί, τότε δεν χρειάζεται ο σταυρός προτίμησης. Μπορεί να αντικατασταθεί από τη κομματική λίστα. Δηλαδή τα κομματικά όργανα να καθορίζουν, πριν τις εκλογές ουσιαστικά, ποιος θα εισέρχεται στη Βουλή.
Αυτό το πνεύμα του νομοθέτη, όπου δηλαδή από τη μια να τηρείται η πειθαρχία στο προεκλογικό πρόγραμμα του συνδυασμού με τον οποίο εκλέγηκε ένας βουλευτής και οι βασικές θέσεις, η φιλοσοφία του κόμματος το οποίο ο συνδυασμός εκφράζει και από την άλλη να διατηρεί ο βουλευτής τη σχετική ανεξαρτησία άποψης, θεωρώ ότι πρέπει να διατηρηθεί. Για το καλό της δημοκρατικότερης λειτουργίας και πολυφωνίας του Κοινοβουλίου, των Κοινοβουλευτικών Ομάδων αλλά και των Κομμάτων.
Η δυνατότητα των βουλευτών να διαφοροποιούνται, όχι επί θεμάτων αρχής και φιλοσοφίας, αλλά σε άλλα θέματα, είναι κατά τη γνώμη μου, παραγωγική και ωφέλιμη. Εισερχόμενο ένα πολιτικό στέλεχος στη Βουλή γίνεται δέκτης πολύ περισσότερων απόψεων από όσες άκουε ως στέλεχος κόμματος ή ως συνεργαζόμενος με ένα οργανωμένο σύνολο ή ως ανεξάρτητος. Και μάλιστα να τις ακούει συγκροτημένα, αναλυτικά και τεκμηριωμένα στα πλαίσια των εργασιών των Επιτροπών της Βουλής. Την ίδια ώρα έχει την ευχέρεια να τις συζητά κατά αντιπαραβολή και αντιπαράθεση ακόμα, με τις απόψεις των διάφορων κυβερνητικών τμημάτων και φορέων που εκπροσωπούνται σε μια συζήτηση και των άλλων συναδέλφων των άλλων κομμάτων.
Στην κυπριακή Βουλή συμβαίνει από δεκαετίες συνεχώς. Ούτε κακό είναι, ούτε ντροπή, ούτε παράδοση της κομματικής σημαίας αν μεταβληθούν θέσεις κομμάτων, όχι μόνο ατόμων, προς το δημόσιο συμφέρον και την εξυπηρέτηση του στοχούμενου αποτελέσματος. Αποτελεί πολιτική υγεία αν μέσα σε νέα, διαφοροποιημένα δεδομένα και συνθήκες, διαφοροποιείται και μια θέση. Αυτό είναι άλλωστε η διαλεκτική.
Δεν μιλώ επαναλαμβάνω σε θέματα φιλοσοφίας και βασικές αρχές. Θα αναφέρω προς επιβεβαίωση ένα μόνο παράδειγμα, από τα πολλά και που αφορά τον χώρο στον οποίο ανήκω.
Η φορολογική πολιτική είναι ένα σύνολο εργαλείων, το οποίο στοχεύει από τη μια να προάγει την ανάπτυξη της οικονομίας και από την άλλη να καθιστά δικαιότερη την κατανομή του παραγόμενου εισοδήματος. Με αυτή τη λογική το ΑΚΕΛ μετέβαλε σε κάποια στιγμή τη θέση του έναντι του φορολογικού εργαλείου που αποκαλείται ΦΠΑ, από αρνητική σε θετική. Αυτή η προσαρμογή της θέσης, που δεν παραβίασε τους βασικούς στόχους, ανάπτυξη από τη μια – δικαιότερη κατανομή από την άλλη, ήταν προϊόν ελεύθερου, δημοκρατικού διαλόγου, στα πλαίσια της κοινωνίας της Βουλής και του Κόμματος.
Και είχε αποτέλεσμα, γιατί οι φορείς της άποψης για υιοθέτηση της αλλαγής θέσης, αν και μειοψηφία αρχικά, αισθάνονταν ελεύθεροι να την εκφράσουν και να δώσουν τη μάχη για να περάσει, είτε ήταν απλοί πολίτες, απλά μέλη του Κόμματος ή αξιωματούχοι (Βουλευτές, Υπουργοί, Κομματικά στελέχη).
Αυτό το δημιουργικό στοιχείο στον τρόπο λειτουργίας της Βουλής μας, των Κοινοβουλευτικών Επιτροπών και των Κοινοβουλευτικών Ομάδων δεν πρέπει να χαθεί.
Κατανοώ πλήρως την έγνοια και την αντίδραση στο φαινόμενο της μετακίνησης βουλευτών, από την κοινοβουλευτική σημαία, με την οποία εκλέγονται και την ανάγκη να αντιμετωπισθεί. Χρειάζεται όμως προσοχή. Γιατί θα πρέπει να βρεθεί τρόπος αντιμετώπισης για παράδειγμα όχι μόνο των περιπτώσεων που ο βουλευτής αλλάζει κοινοβουλευτική ομάδα ή ανεξαρτοποιείται με δική του θέληση αλλά και της περίπτωσης που η κοινοβουλευτική ομάδα, το κόμμα αποβάλλει ένα βουλευτή για λόγους συχνών διαφωνιών π.χ. Τότε τι θα γίνεται; Θα χάνει ο βουλευτής την έδρα; Προφανώς και ναι.
Συμπερασματικά οι αλλαγές που παρουσιάσθηκαν και άλλες που συζητούνται ή ετοιμάζονται δεν θα οδηγήσουν στο στοχούμενο. Την παραγωγή των καλυτέρων δυνατών νομοθεσιών ούτε στην προσέλκυση ενδιαφέροντος για το έργο της Βουλής και των βουλευτών. Το αντίθετο. Κατά την άποψή μου θα μεγαλώσει η απαξίωση.
Ήρθε η ώρα της αλήθειας; Ο χρόνος εξέλειπε για το Κυπριακό, ώρα να πούμε ποιά λύση θέλουμε…