File Photo: Η πρόεδρος του Κινήματος Αλλαγής, Φώφη Γεννηματά και οι πρώην πρωθυπουργοί, Κώστας Σημίτης και Γιώργος Παπανδρέου-ΓΑΠ , στο προηγούμενο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ. ΑΠΕ-ΜΠΕ, ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΒΛΑΧΟΣ
Το δεύτερο άρθρο της τριλογίας του Σταύρου Λυγερού για το ΠΑΣΟΚ
Η εκλογή του Σημίτη στην πρωθυπουργία διευκολύνθηκε από το κλίμα παρακμής, αλλά οφείλεται κυρίως στην απήχηση της “εκσυγχρονιστικής” επαγγελίας του, που δεν ήταν τίποτα άλλο από προσχώρηση στον οικονομικό φιλελευθερισμό.
Ο Σημίτης δεν ήταν μόνο εσωκομματικά ο άλλος πόλος. Ήταν κι αυτός που εξέφρασε πολιτικά τα στενά συμφέροντα των ανερχόμενων μεσοστρωμάτων και του κόσμου της αγοράς.
Αυτή είναι η αιτία που ο σημιτικός “εκσυγχρονισμός” διείσδυσε εκλογικά στην Κεντροδεξιά. Από την άλλη πλευρά, όμως, η στροφή αυτή αποδυνάμωσε την παραδοσιακή προνομιακή σχέση του ΠΑΣΟΚ με τα λαϊκά στρώματα. Αυτά, όμως, εμφανίζουν μεγάλη αδράνεια στην εκλογική συμπεριφορά τους, γεγονός που επέτρεψε στον Σημίτη να κερδίσει τις εκλογές του 1996 (αυτοπροβαλλόμενος σαν συνεχιστής του Ανδρέα) και οριακά τις εκλογές του 2000.
Στον απολογισμό της οκταετούς διακυβέρνησής του Σημίτη υπάρχουν φωτεινά και μελανά σημεία. Το μόνο αναμφισβήτητο είναι ότι το ΠΑΣΟΚ μεταλλάχθηκε ιδεολογικοπολιτικά. Και εκτός αυτού βυθίσθηκε στη διαπλοκή, γιγαντώνοντας την κλεπτοκρατική αντίληψη για την ανάπτυξη. Εάν δεν είχε προηγηθεί αυτή η μετάλλαξη, το ΠΑΣΟΚ δεν θα είχε μετατραπεί σε σημαιοφόρο του Μνημονίου.
Κυρίαρχος του παιγνιδιού ο Μητσοτάκης αλλά έχει και θέματα: Θεσμική τρύπα στην ασφάλεια