Τα εμπόδια που δεκαετίες δεν ξεπέρασε η Αμερική για να ελέγξει την οπλοκατοχή

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Ιστορική στιγμή: Εγκρίθηκε, μετά από σχεδόν 10 χρόνια συζητήσεων, η πρώτη κοινή νομοθεσία για τη διαχείριση της μετανάστευσης στην ΕΕ* Τι προβλέπει

Νέος πονοκέφαλος για τον Τζο Μπάιντεν στο δρόμο προς τις κάλπες: Στις 3 Ιουνίου η δίκη του γιου του Χάιντερ για παράνομη οπλοκατοχή

Απολογούνται οι 10 της «Σύμπραξης Εκδίκησης»: Αντιμέτωποι με βαριές κατηγορίες για δράση τρομοκρατικής οργάνωσης

Παρ’ ότι η αμερικανική κοινωνία συγκλονίζεται τακτικά από ένοπλες επιθέσεις και «παρανοϊκούς μακελάρηδες», οι κυβερνήσεις καταδικάζουν και υπόσχονται αύξηση περιορισμών στην οπλοκατοχή, εδώ και δεκαετίες  αποτελεσματική δράση δεν έχει αναληφθεί σε ομοσπονδιακό επίπεδο.

Η κοινή γνώμη αυξάνει προοδευτικά την υποστήριξή της στην λήψη μέτρων όπως η ενίσχυση των ελέγχων του ιστορικού των επίδοξων αγοραστών όπλων ή την απαγόρευση της κυκλοφορίας στρατιωτικών όπλων και όπλων με γεμιστήρες μεγάλης χωρητικότητας. Όμως ουσιαστική αλλαγή δεν έχει επέλθει.

Η διχασμένη Αμερική

Δεν είναι παρακινδυνευμένο να μιλήσει κανείς για το τεράστιο πολιτικό κόστος που το κατεστημένο της Ουάσιγκτον καλείται να αντιμετωπίσει, καθώς η χρήση των όπλων τέμνει βαθιά την αμερικανική κοινωνία, όχι μόνον γιατί η οπλοκατοχή είναι δικαίωμα κάθε Αμερικανού πολίτη βάσει του Δεύτερου Άρθρου του Συντάγματος, αλλά και γιατί εδώ εκτυλίσσεται ένας πολιτισμικός εμφύλιος μεταξύ αστικών κέντρων και υπαίθρου, χαμηλών και μέσων ή υψηλών εισοδημάτων, περιορισμένου ή ανώτερου μορφωτικού επιπέδου.

Η ανθρωπογεωγραφία της Βουλής και της Γερουσίας καθορίζει σε τεράστιο βαθμό της δυνατότητα προώθησης αλλαγών. Η Βουλή σήμερα εμφανίζει μια μετατόπιση υπέρ των Δημοκρατικών που παραδοσιακά υποστηρίζουν τους ελέγχους, έναντι των Ρεπουμπλικάνων, ιστορικών υπερασπιστών της οπλοκατοχής. Όμως, δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα: βουλευτές υπέρμαχοι των μεταρρυθμίσεων στην οπλοκατοχή αναγκάστηκαν να πραγματοποιήσουν το 2018 ακόμη και καθιστική διαμαρτυρία …μέσα στο κτίριο της Βουλής προκειμένου να δείξουν την αντίθεσή τους στην απραξία δεκαετιών…

Όσον αφορά τη Γερουσία, εκεί κι αν οι ελπίδες για υπερψήφιση περιορισμών στην οπλοκατοχή είναι ελάχιστες… Στην Γερουσία το χάσμα υπαίθρου – αστικών περιοχών αντιπροσωπεύεται με εξαιρετική ακρίβεια, με αποτέλεσμα η Γερουσία να είναι το μείζον εμπόδιο σε νομοθετικό, τουλάχιστον επίπεδο. Πολιτείες στις οποίες κυριαρχούν ψηφοφόροι μεγάλων πόλεων, όπως Νέα Υόρκη, Μασαχουσέτη και Καλιφόρνια, υποσκελίζονται από την αριθμητική υπεροχή αγροτικών  και νότιων πολιτειών με σθεναρή υποστήριξη στην οπλοκατοχή.

H Εθνική Ένωση Όπλων NRA και το χρώμα του χρήματος

Όμως, το θέμα δεν είναι ακραιφνώς πολιτικό ή ακόμη και ψηφοθηρικό. Η υπόθεση της οπλοκατοχής έχει παράλληλα έντονο το χρώμα του χρήματος.

Πέραν των παραδοσιακών πολιτικών δυνάμεων, στο θέμα των όπλων πρωταγωνιστεί η πανίσχυρη Εθνική Ένωση Όπλων των ΗΠΑ [NRA], μια από τις ισχυρότερες οργανώσεις με τεράστια επιρροή στην αμερικανική πολιτική. Κι είναι πανίσχυρη όχι μόνο λόγω των χρημάτων που ξοδεύει για να επηρεάζει πολιτικούς, αλλά επίσης λόγω του γεγονότος ότι διαθέτει πέντε εκατομμύρια μέλη.

Αντιτάσσεται σχεδόν σε όλες τις προτάσεις για μεταρρυθμίσεις στη χρήση όπλων και βρίσκεται πίσω από τις προσπάθειες τόσο σε ομοσπονδιακό όσο και πολιτειακό επίπεδο για την κατάργηση αρκετών ήδη εφαρμοσμένων περιορισμών στην οπλοκα.

Το 2016 η NRA ξόδεψε 4 εκατομμύρια δολάρια για τον επηρεασμό πολιτικών ή σε απευθείας χορηγίες προς πολιτικούς καθώς και περισσότερα από 50 εκατομμύρια δολάρια για υποστήριξη πολιτικών δράσεων επηρεασμού, συμπεριλαμβανομένης της βοήθειας ύψους 30 εκατομμυρίων δολαρίων για την καμπάνια εκλογής του Ντόναλντ Τραμπ στην προεδρία.

Ο συνολικός ετήσιος προϋπολογισμός της ανέρχεται περίπου στα 250 εκατομμύρια δολάρια, τα οποία διανέμει σε εκπαιδευτικά προγράμματα, εκδηλώσεις για τα μέλη, χορηγίες, νομικά έξοδα υπεράσπισης μελών, κλπ.

Όμως, πέρα από αριθμούς η NRA έχει παγιωθεί στην Ουάσιγκτον ως μια πολιτική δύναμη που μπορεί να «φτιάξει» ή να «σπάσει» ακόμη και τον πιο ισχυρό πολιτικό άνδρα… Είναι χαρακτηριστικό ότι αξιολογεί τους πολιτικούς ανάλογα με το τι ψηφίζουν.

Τον περασμένο Μάρτιο ο πρόεδρος Τραμπ δήλωσε ότι «δεν φοβάται» το NRA – όμως αυτό δεν ήταν τίποτε άλλο από μια δήλωση άνευ αντικρίσματος κι έτσι παρέμεινε…

 Είναι ανίκητη η NRA;

Οι οργανώσεις που αγωνίζονται για την επιβολή ελέγχων, υποστηριζόμενες από εύπορους χορηγούς, όπως ο πρώην δήμαρχος της Νέας Υόρκης, Μ. Μπλούμπεργκ, ισχυροποιούνται και δραστηριοποιούνται εντονότερα τα τελευταία χρόνια, επιχειρώντας ν’ αντιμετωπίσουν και να κάμψουν την ισχύ της Ένωσης Όπλων.

Στις ενδιάμεσες εκλογές του 2018, ξοδεύτηκαν πολλά χρήματα, ίσως και περισσότερα από κείνα της NRA, με αποτέλεσμα να εκλεγούν κάποιοι από τους διασημότερους Δημοκρατικούς που τάσσονται υπέρ των ελέγχων.

Όπως και να’ χει η μάχη δείχνει πως θα συνεχίσει να είναι σκληρή και μακροχρόνια… Μέχρι τότε;

Με πληροφορίες από: BBC / Le Monde / New York Times