Ο υπουργός Άμυνας της Τουρκίας Χουλουσί Ακάρ στα κατεχόμενα της Κύπρου με “αξιωματούχους” του παράνομου καθεστώτος. Φωτογραφία υπουργείο Άμυνας της Τουρκίας
Του Υποναύαρχου ε.α ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΦΥΤΙΡΗ
Η αυξημένη Τουρκική προκλητικότητα με την επίδειξη της στρατιωτικής της ισχύος δεν δείχνει πραγματική δύναμη αλλά τις ουσιαστικές της αδυναμίες.
Για αυτό δεν πρέπει να προκαλείται πανικός και υποχωρητικότητα, αλλά με σύνεση και ψυχραιμία να δράσουμε αξιοποιώντας τα πλεονεκτήματα που μας προσφέρουν οι διεθνείς συγκυρίες.
Οι δραστηριότητες της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο αποτελούν ένδειξη της αδυναμίας και της απομόνωσής της. Έχουν επικεντρώσει όλη την προσπάθεια τους στην Κύπρο- Ελλάδα-Συρία και Ανατολική Μεσόγειο για να κερδίσουν την εσωτερική κοινή γνώμη να αντέξει την κρίση που έχει εδώ και καιρό αρχίσει στην Τουρκία. Προσπαθούν να κερδίσουν χρόνο να αντέξει ο Τουρκικός λαός τα οικονομικά προβλήματα.
Η Τουρκία δεν έχει ισχυρές συμμαχίες και γνωρίζει ότι δεν μπορεί να διεκδικήσει τις διαφορές της με την Κυπριακή Δημοκρατία ως διμερές ζήτημα παρά τις προσπάθειες και απειλές της σε όλα τα μέτωπα. Η σχέση της Τουρκίας με τις Ηνωμένες Πολιτείες είναι σήμερα πολύ ταραγμένη, και το μέλλον προδιαγράφεται ακόμα πιο ζοφερό. Οι Αμερικανοί δεν θα συμφωνήσουν ποτέ με το σχέδιο του Τούρκου Προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν να μετατρέψει τη χώρα του σε περιφερειακή δύναμη στη Μέση Ανατολή κάτι που θα είναι σε βάρος του ρόλου του Ισραήλ που για τους Αμερικανούς αποτελεί σταθερή δύναμη ισορροπίας στην Μέση Ανατολή.
Η απόφαση της Τουρκίας να αγοράσει το ρωσικό σύστημα πυραυλικής άμυνας S-400 είναι ίσως η μητέρα όλων των κρίσεων της συμμαχίας ΗΠΑ/ΝΑΤΟ και Τουρκίας. Για τις ΗΠΑ, η ανάπτυξη προηγμένου ρωσικού στρατιωτικού εξοπλισμού από έναν σημαντικό σύμμαχο του ΝΑΤΟ απειλεί τα μυστικά του ΝΑΤΟ, δημιουργεί ένα προηγούμενο που θα μπορούσε να βλάψει τις επικερδείς πωλήσεις όπλων των ΗΠΑ και καθιστά την Τουρκία όλο και πιο εξαρτημένη από τη Ρωσία. Η Ουάσινγκτον δεν απειλεί πλέον αλλά κτυπά την Τουρκία με κυρώσεις με πρώτη την απαγόρευση πώλησης αεροσκαφών επόμενης γενιάς F-35.
Παρόλο που το ΝΑΤΟ δεν αποκλείει την Τουρκία από τη συμμαχία του, καθώς δεν υπάρχει τίποτα προβλεπόμενο στη Βορειοατλαντική Συνθήκη που να αφορά την αποπομπή, ούτε υπάρχει προηγούμενο για την κατάργηση ενός κράτους-μέλους, η Τουρκία απομακρύνεται από το ΝΑΤΟ στην πράξη και είναι πολύ πιθανό τα υπόλοιπα κράτη μέλη να απαιτήσουν την αποπομπή εάν η Τουρκία προβεί και σε άλλες αντι-Νατοϊκές ενέργειες.
Ο Ερντογάν δεν έχει δείξει οποιοδήποτε ουσιαστικό σημάδι τερματισμού της αντιαμερικανικής του στάσης. Προωθεί ακόμη θεωρίες συνωμοσίας εναντίον των ΗΠΑ και κατηγορεί ανοιχτά τη χώρα για πολλά από τα δεινά της Τουρκίας. Είναι φανερή πλέον η προσπάθεια του να αλλάξει ριζικά το δυτικού τύπου κατεστημένο της Δημόσιας υπηρεσίας και των Σωμάτων ασφαλείας και έχει επιταχύνει την αποπομπή όλων όσων είτε εκπαιδεύτηκαν στη Δύση είτε προσπαθούν αν κρατήσουν την Τουρκία στα δυτικά πρότυπα. Η δε νέα Τουρκική κυβερνητική μηχανή αποτελεί απειλή για Αμερικανούς πολίτες, δημοσιογράφους και κυβερνητικούς αξιωματούχους.
Η Ουάσινγκτον έχει συνειδητοποιήσει την κατάσταση και προσπαθεί να προετοιμάσει την επόμενη μέρα χωρίς την ανάγκη της Άγκυρας! Αυτή η «ανάγκη» έχει μειωθεί σημαντικά με την πάροδο του χρόνου. Δεν είναι τυχαία η δημιουργία νέων βάσεων εκτός της Τουρκίας κοντά στο Κατάρ ή τη Ρουμανία για τον έλεγχο της Μέσης Ανατολής.
ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ 2019: ΩΡΑ ΓΙΑ ΨΥΧΡΑΙΜΗ ΣΧΕΔΙΑΣΗ ΚΑΙ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΔΡΑΣΗ ΑΞΙΟΠΟΙΩΝΤΑΣ ΤΙΣ ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΣΥΓΚΥΡΙΕΣ
Ο απολογισμός και η αυτοκριτική είναι απαραίτητα στοιχεία για την ρεαλιστική επανασχεδίαση και εξεύρεση τρόπων αντιμετώπισης των προκλήσεων στο παρόν και στο μέλλον. Με αφορμή τις μαύρες επετείους της τουρκικής εισβολής και της συνεχιζόμενης κατοχής της 37% σχεδόν του εδάφους και την επιδιωκόμενη κατάληψη των 2/3 της ΑΟΖ της Κ.Δ. θα ήταν πολύ υποβοηθητικό να αναλύσουμε τι πετύχαμε, τι πλεονεκτήματα αποκτήσαμε και χάσαμε και τι νέες ευκαιρίες υπάρχουν για αντιμετώπιση του αιώνιου εχθρικού γείτονα. Αυτό θα ήταν το καλύτερο μνημόσυνο για όλους τους συμπατριώτες μας που θυσίασαν τη ζωή τους για μια ελεύθερη Κύπρο.
Με τα χαρίσματα και τα ελαττώματα μας (που δεν είναι λίγα!) καταφέραμε την επίτευξη στρατηγικών στόχων που μας έδωσαν πλεονέκτημα στον αγώνα ενάντια στην Τουρκική επιθετικότητα η οποία υπήρχε ,υπάρχει και θα υπάρχει. Τα επιτεύγματα αυτά πρέπει να αναφέρονται όχι για να ικανοποιούμαστε με τις επιτυχίες μας και να επαναπαυόμαστε αλλά για να συνειδητοποιούμε ότι πάντα υπάρχει διέξοδος και τρόπος αντιμετώπισης της Τουρκικής επιθετικότητας. Αλλιώς δεν θα είχαμε επιβιώσει για 3 και πλέον χιλιάδες χρόνια και να είμαστε ακόμη εδώ και να αγωνιζόμαστε!
Τι πετύχαμε λοιπόν μετά το 1974?
Αυτά τα τρία επιτεύγματα αποτελούσαν στρατηγικούς στόχους απέναντι στον επεκτατισμό της Τουρκίας. Η απαραίτητη προϋπόθεση για την επίτευξη αυτών των στόχων ήταν η αγαστή συνεργασία Ελλάδας – Κύπρου, η συνεχής αλληλοενημέρωση και αφοσίωση στον κοινό στόχο από τον πολιτικο-διπλωματικό , τεχνοκρατικό και επιχειρησιακό τομέα της κυβέρνησης και του δημόσιου τομέα. Επιπλέον επέδρασε καταλυτικά η συνεργασία του Ιδιωτικού και του Δημόσιου τομέα.
Με αυτά τα 3 κύρια επιτεύγματα αποδείχθηκε περίτρανα ότι οι νίκες δεν είναι ταυτόσημες με το μέγεθος της στρατιωτικής ισχύος που αναμφισβήτητα ανήκει στην Τουρκία, αλλά με την κουλτούρα, την παράδοση, την εφευρετικότητα και την ικανότητα του λαού μας να βρίσκει τρόπους να επιβιώνει και να προοδεύει μέσα από καταστροφές και κακουχίες, παρά τον ανηλεή «πόλεμο» από την Τουρκία σε όλα τα μέτωπα.
2019: ΔΙΑΤΗΡΟΥΜΕ ή ΧΑΣΑΜΕ ΤΟ ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΜΑ?
Όσον αφορά στην οικονομική υπεροπλία των Ελευθέρων περιοχών της Κ.Δ, χάσαμε εν μέρει το πλεονέκτημα της πλήρους οικονομικής ευρωστίας έναντι των κατεχομένων από την στιγμή που άνοιξαν τα οδοφράγματα ! Η οικονομική «ένεση» που δόθηκε για να συμβάλει στα μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης και προώθησης μιας λύσης «αξιοποιήθηκε» από την Τουρκική πλευρά για την οικονομική ανάκαμψη των κατεχομένων που τελικά όμως, στην πράξη, απομάκρυνε ακόμη περισσότερο την πιθανότητα λύσης. Μπορεί κάποιος να θεωρήσει ότι η επαφή των δύο κοινοτήτων χωρίς οποιαδήποτε προβλήματα και διαμάχες συμβάλλει στην εξεύρεση λύσης, όμως αυτό θα ίσχυε εάν το πρόβλημα ήταν μεταξύ των 2 κοινοτήτων. Το Κυπριακό ζήτημα όμως μετατράπηκε με την εισβολή του 1974 σε ζήτημα κατοχής ενός κράτους από άλλο κράτος άρα μεταξύ της Κ.Δ και της Τουρκίας.
Η ένταξη της Κ.Δ στην Ευρωπαϊκή Ένωση με το πρωτόκολλο να αναφέρει ότι εντάσσεται όλη η Κύπρος σε ξηρά , θάλασσα και αέρα άρα και ΑΟΖ, μας έχει θωρακίσει σε τεράστιο βαθμό. Για τον λόγο αυτό η Τουρκία και οι άσπονδοι φίλοι μας προσπαθούν να διαλύσουν την Κ.Δ μέσω μιας νέα λύσης. Όμως χωρίς την σύμφωνη γνώμη μας ΔΕΝ αλλάζει το πρωτόκολλο ένταξης όσες πιέσεις και να δεχθούμε. Η Ε.Ε παρά τις αδυναμίες που παρουσιάζει το σύστημα λήψης αποφάσεων της και της εμφανούς προτεραιότητας προώθησης των εθνικών συμφερόντων από κάθε κράτος μέλος, αναμφισβήτητα αποτελεί το λιμάνι ασφάλειας μας.
Ο αγώνας είναι δύσκολος για να πετύχουμε αυτά που επιθυμούμε στην Ε.Ε και κατά πάσα πιθανότητα ΔΕΝ θα εμπλακεί στρατιωτικά οποιαδήποτε χώρα σε περίπτωση σύρραξης εάν δεν θίγονται τα ζωτικά εθνικά τους συμφέροντα, αλλά σίγουρα η Τουρκία θα υποστεί τεράστιο κόστος στην οικονομία και την πολιτική της. Η προστασία μας είναι πολιτική με οικονομικές και γεωστρατηγικές διαστάσεις. Κατά την άποψη μου είναι λάθος να κρίνονται τα πάντα από την στρατιωτική ισχύ η οποία είναι εργαλείο στα χέρια της πολιτικής και όχι ο στρατηγικός στόχος. Διαφορετικά η Τουρκία θα είχε κάνει μέχρι τώρα την κίνηση της με τα στρατιωτικά της μέσα τα οποία είναι πολλαπλάσια από τα δικά μας.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ – ΕΙΣΗΓΗΣΕΙΣ
ΚΑΤΑΛΗΚΤΙΚΟ ΣΧΟΛΙΟ
Κλείνοντας αυτή την προσωπική ανάλυση -εισήγηση θα ήθελα να σημειώσω ότι σε ένα κόσμο που αλλάζει με ιλιγγιώδη ταχύτητα -άρα αλλάζουν και τα δεδομένα- πρέπει να αλλάζει και ο τρόπος αντιμετώπισης της κάθε κατάστασης με επιδίωξη την βελτιστοποίηση του αποτελέσματος. Εισηγήσεις και προτάσεις που έγιναν προ πολλών ετών, προφανώς οι εκφραστές τους είχαν υπόψη τους άλλα δεδομένα και όχι τα σημερινά.
Κατά συνέπεια οι ταγοί μας θα πρέπει να έχουν την δύναμη και αποφασιστικότητα να αναλάβουν νέες πρωτοβουλίες με βάση τα νέα δεδομένα και διεθνείς συγκυρίες. Εκτός και αν βολεύει να κρυβόμαστε πίσω από ιδέες ηλικίας 50 και πλέον ετών. Οποιαδήποτε δε νέα ιδέα σε οποιοδήποτε τομέα -πόσο μάλλον όταν αφορά το μέλλον του Κυπριακού Ελληνισμού- απαιτεί, εφόσον είναι δυνατόν, πιλοτική δοκιμή, ανάλυση αποτελεσμάτων , διόρθωση και εκ νέου ολική εφαρμογή. Μόνο έτσι μπορεί να εξασφαλίζεται η επιτυχία του αύριο σε σχέση με τις πολιτικές, γεωπολιτικές ,κοινωνικές, τεχνολογικές και περιβαλλοντικές αλλαγές.
Είναι παράνοια ο Τραμπ να επιλέξει τον Ερντογάν: Ο στρατός ήδη υποστηρίζει τους Κούρδους (YPG)…