Ισραηλινοί στρατιώτες και άρματα μάχης στα σύνορα με τη Συρία στα Υψώματα Γκολάν. EPA, ATEF SAFADI
Η συμφωνία των Ηνωμένων Πολιτειών και της Τουρκίας για τη δημιουργία «ζώνης ασφαλείας» δεν είναι ακόμα μία «τελειωμένη υπόθεση», όπως την παρουσιάζει η προπαγάνδα του Ταγίπ Ερντογάν, αν και οι διαρροές από την Άγκυρα προκαλούν ανησυχία, με δεδομένη την αλλοπρόσαλλη στάση του προέδρου Ντόναλντ Τραμπ.
Ουδείς μπορεί να γνωρίζει ποια θα είναι η τελική απόφασή του για τη Συρία και τους Κούρδους του YPG. Ούτε κανείς μπορεί να ξέρει αν η πόλη Idlib, θα αποτελέσει τελικά τον “τάφο” της σχέσης των χωρών που παλεύουν στη Συρία: το τελευταίο προπύργιο των Τζιχαντιστών στη Συρία, αναδεικνύεται το πεδίο μάχης μεταξύ των τουρκικών συμφερόντων από τη μία, και εκείνων της Συρίας και της Ρωσίας από την άλλη, όπως πολύ σωστά σημείωσε ο Τούρκος αναλυτής Yavuz Baydar.
Αντίθετα απ’ όσα λέγονται και γράφονται, απαιτείται πολλή δουλειά και πολύ περισσότερες υποχωρήσεις από τις δύο πλευρές για να οδηγηθεί το εγχείρημα της ζώνης ασφαλείας σε επιτυχία. Μεταξύ της Τουρκίας και της Αμερικής κυριαρχεί η έλλειψη εμπιστοσύνης και μία απλή παρεξήγηση θα μπορούσε να οδηγήσει σε τουρκική επίθεση εναντίον των Κούρδων της Συρίας. Άλλωστε αυτή η επίθεση αποτελεί τον μόνιμο τουρκικό εκβιασμό του Ταγίπ Ερντογάν στον Τραμπ.
Την ίδια στιγμή, φαίνεται ότι δοκιμάζονται οι σχέσεις της Μόσχας και της Τουρκίας μετά την επίθεση σε τουρκική αποστολή από ρωσικά μαχητικά αεροπλάνα (ΕΔΩ). Οι Τούρκοι φαίνεται να είναι πεπεισμένοι για τη ρωσική ανάμειξη. Και παράλληλα παρατηρείται μία επιθετικότητα του Ισραήλ εναντίον ιρανικών στόχων στη Συρία και τον Λίβανο, με απρόβλεπτες συνέπειες, καθώς το Εβραϊκό Κράτος είναι αποφασισμένο να υποστηρίξει την κυριαρχία του.
Ένα βασικό ερώτημα που τίθεται είναι τι καταλαβαίνει και αν αντιλαμβάνεται οτιδήποτε για την υπόθεση αυτή ο Ντόναλντ Τραμπ. Ο Αμερικανός πρόεδρος, ενώ δέχθηκε να αλλάξει την απόφαση του τον περασμένο Δεκέμβριο, για αποχώρηση των αμερικανικών στρατευμάτων από τη Συρία, συνεχίζει να ενοχλεί την πολιτική και στρατιωτική ηγεσία του Πενταγώνου και να απαιτεί λόγω των εκλογών να του παρουσιάσουν σχέδιο επιστροφής των Αμερικανών στρατιωτών.
Αυτή η επιμονή, στην πραγματικότητα τινάζει στον αέρα τους σχεδιασμούς του υπουργείου Άμυνας των ΗΠΑ. Εκφράζονται φόβοι ότι όταν θα μιλήσει την επόμενη φορά με τον Ταγίπ Ερντογάν, ο κ. Τραμπ θα μπορούσε να πειστεί ξανά για την ανάγκη αποχώρησης των στρατιωτών των ΗΠΑ από τη Συρία, ακόμα και να απορρίψει την τελική συμφωνία για τη «ζώνη ασφαλείας» εφόσον επιτευχθεί.
Η τουρκοαμερικανική προσυμφωνία για τη Βόρεια Συρία, εάν επιτευχθεί, θα μπορούσε να σημαίνει και την αναζωπύρωση του πολέμου και στις κουρδικές περιοχές, όπου οι μαχητές του YPG είναι απασχολημένοι στις επιχειρήσεις εναντίον του Ισλαμικού Κράτους. Και αυτό θα μπορούσε να συμβεί διότι οι Τούρκοι είναι μπαμπέσηδες και δεν μπορεί να τους έχει κανείς εμπιστοσύνη.
Το παιγνίδι για τη Συρία παίζεται ανάμεσα σε αυταρχικούς ριψοκίνδυνους ηγέτες, τους οποίους δυστυχώς για την Αμερική, θαυμάζει ο Πρόεδρός της… Σε ότι αφορά την Ελλάδα και γενικά την Ευρώπη, η τελική κατάληξη του εμφύλιου στη Συρία, θα μπορούσε να στείλει χιλιάδες δυστυχισμένους πρόσφυγες… Γι’ αυτό χρειάζεται μεγάλη προσοχή. Δεν πρέπει να γίνει «νεκροταφείο» καταδιωγμένων ψυχών.
Το ιρανικό τάνκερ απείλησε με κρίση τις σχέσεις Ουάσιγκτον και Αθήνας: Η “αγάπη” για τον Ταγίπ!