Είναι ο Κυριάκος Μητσοτάκης ένας σκληρός δεξιός, ένας αυταρχικός και διχαστικός ηγέτης;

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Αλέξης Τσίπρας για Μέση Ανατολή: «Η Ευρώπη δεν βρίσκεται στη σωστή πλευρά της ιστορίας»* Καταδικάζει απερίφραστα τις τρομοκρατικές επιθέσεις της Χαμάς

Η Νίνα Κασιμάτη βάζει τα πράγματα στη θέση τους για το Κόσοβο: Εξηγεί την αρνητική ψήφο στην ένταξη του κρατιδίου στο Συμβούλιο της Ευρώπης, το τραγικό λάθος της Ντόρας

Μητσοτάκης μετά τη Σύνοδο Κορυφής: Παντελώς αδιαιολόγητη η αντίδραση της Τουρκίας για τα θάλασσια πάρκα* Η Ελλάδα ασκεί τα κυριαρχικά της δικαιώματα με βάση το διεθνές δίκαιο

Του ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΕΛΛΙΣ
Αρθρογράφος της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ

Πριν από λίγες ημέρες οι «Τάιμς της Νέας Υόρκης» δημοσίευσαν, και μάλιστα ως δεύτερο θέμα στην πρώτη σελίδα, άρθρο γνώμης για τις πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα, στο οποίο ο συγγραφέας κατήγγειλε την επιστροφή στην εξουσία της «σκληρής» Δεξιάς υπό την ηγεσία ενός «αυταρχικού» πρωθυπουργού με «αντιδημοκρατικά ένστικτα».

Δεν θα αναφερθώ στην παράλειψη της έγκυρης εφημερίδας –κύριας πηγής ενημέρωσης του γράφοντος για το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του και σημείο αναφοράς σε συζητήσεις περί σοβαρής, αντικειμενικής δημοσιογραφίας– να αναφέρει την ιδιαίτερη σχέση του συγγραφέα με τον τέως πρωθυπουργό. Εχουν γραφεί πολλά για το θέμα, ενώ υπήρξε και σχετική διόρθωση.

• Θα εστιάσω στην ουσία του άρθρου. Η Νέα Δημοκρατία, που στις εκλογές του Ιουλίου έλαβε 40% των ψήφων, δεν είναι «αυταρχικό» κόμμα. Και ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν είναι «σκληρός δεξιός». Οπως δεν είναι αυταρχικοί και σκληροί δεξιοί, για παράδειγμα, οι Γερμανοί Χριστιανοδημοκράτες και η Αγκελα Μέρκελ. Μπορεί να διαφωνεί κανείς με τις πολιτικές της καγκελαρίου, αλλά αυταρχική ηγέτις με αντιδημοκρατικά ένστικτα δεν είναι. Το γνωρίζει καλά ο Αλέξης Τσίπρας που είχε εξαιρετική συνεργασία μαζί της.

Αρκετά μπορεί να προσάψει στη Ν.Δ. και στον Κυριάκο Μητσοτάκη κάθε πολιτικός αντίπαλος ή και απλός πολίτης διαφορετικής ιδεολογίας. Οτι είναι υπερβολικά φιλελεύθερος; Ισως. Αλλά το κυβερνών κόμμα δεν είναι ακροδεξιό και ο αρχηγός του δεν είναι αυταρχικός, ούτε φυσικά μισογύνης.

Επιμέρους επισημάνσεις προφανώς και μπορούν να συζητηθούν. Οντως, η οικογενειοκρατία είναι μια πραγματικότητα που πρέπει να τελειώσει. Ωστόσο, δύο παρατηρήσεις. Πρώτον, το φαινόμενο δεν συναντάται μόνο στην Ελλάδα. Στις ΗΠΑ, οι οικογένειες Μπους και Κλίντον είναι πολύ πρόσφατα παραδείγματα. Δεύτερον, και πιο σημαντικό, στην περίπτωση του Κυριάκου Μητσοτάκη, ο οποίος έχει δημόσια αναγνωρίσει ότι το όνομά του όντως τον βοήθησε, είναι περισσότερο Κυριάκος και λιγότερο Μητσοτάκης. Οι δε επισημάνσεις ότι προωθεί έντονα διχαστικές και πολωτικές πολιτικές, μόλις έναν μήνα μετά την εκλογή του, είναι έωλες. Δεν ξέρω τι θα γίνει στην πορεία. Το αν θα αποδειχθεί καλός πρωθυπουργός μένει να φανεί στην πράξη και θα κριθεί στον σωστό χρόνο. Αν διολισθήσει σε πολωτικές πολιτικές, θα τον κατακρίνουμε. Αλλά μέχρι στιγμής, διχαστικός δεν είναι. Οπως και η αξιωματική αντιπολίτευση, η οποία σε κάποιες περιπτώσεις εκπέμπει διάθεση συνεννόησης.

• Σε ό,τι αφορά τη Βόρεια Μακεδονία, ο γράφων θεωρεί πως πρόκειται για τη λιγότερο επώδυνη συμφωνία που μπορούσε να πετύχει η Ελλάδα. Πολλά σκεπτόμενα στελέχη της Ν.Δ. πιστεύουν το ίδιο. Ωστόσο, ακόμη και εδώ ο νυν πρωθυπουργός είχε ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης καταστήσει σαφές ότι η Ελλάδα, ως σοβαρή ευρωπαϊκή χώρα, τιμά τις διεθνείς συμφωνίες που υπογράφουν οι δημοκρατικά εκλεγμένες κυβερνήσεις της, και υπό αυτό το πρίσμα θα σεβόταν και θα εφάρμοζε τη συμφωνία των Πρεσπών. Στη δε μη επίτευξη συναίνεσης, έχει ευθύνη και ο Αλέξης Τσίπρας που στόχευσε σε κομματικά οφέλη.

Η λειτουργία της δημόσιας τηλεόρασης, αλλά και του κρατικού μηχανισμού γενικότερα, είναι ένα διαχρονικό πρόβλημα. Αφορά όλους. Το βέβαιο είναι πως τα προηγούμενα τεσσεράμισι χρόνια η Ελλάδα δεν υπήρξε ένας παράδεισος αξιοκρατίας που τον τελευταίο μήνα ξαφνικά βιώνει τον σκοταδισμό.

Οσο για το άσυλο, το πανεπιστήμιο πρέπει να ανήκει στους φοιτητές και στους καθηγητές, οι οποίοι να μπορούν να εκφράζουν ελεύθερα τις απόψεις τους, ακόμη και αυτές που κάποιοι ίσως θεωρούν ακραίες. Οχι, όμως, να σπάνε και να καίνε τη δημόσια περιουσία ή να διακινούν ναρκωτικά. Η πρόθεση να αποτρέπονται τέτοιες συμπεριφορές αποτελεί επιστροφή της σκληρής Δεξιάς; Είναι φασισμός; Οι αντιρρήσεις σε επιμέρους πτυχές της κατάργησης του ασύλου είναι σεβαστές, ενδεχομένως να συμβάλουν και στη βελτίωση του νόμου, ο οποίος, πάντως, δεν συνιστά διολίσθηση της χώρας στον αυταρχισμό.

Είναι προφανές ότι κάθε ιδεολογικός αντίπαλος του κ. Μητσοτάκη έχει κάθε δικαίωμα να διαφωνεί ριζικά με τις πολιτικές που εφαρμόζει ο σημερινός πρωθυπουργός, να τον επικρίνει, να στηλιτεύσει λάθη που θεωρεί ότι διαπράττονται. Αλλά το να συμπεραίνει πως, έναν μόλις μήνα μετά την ορκωμοσία της νέας κυβέρνησης, η χώρα βιώνει τις ακρότητες μιας «σκληρής», «αυταρχικής» Δεξιάς και έναν εθνικό διχασμό είναι μάλλον υπερβολικό…

• Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες των συνεργατών της.

Είναι παράνοια ο Τραμπ να επιλέξει τον Ερντογάν: Ο στρατός ήδη υποστηρίζει τους Κούρδους (YPG)…