Στιγμιότυπο από το 20ο Παγκόσμιο Συνέδριο Κυπρίων της Διασποράς, στη Λευκωσία. ΓΤΠ – Χ. Αβρααμίδης
Του ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΕΛΛΙΣ
Αρθρογράφος της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ
Η ομογένεια αποτελεί, ή θα έπρεπε να αποτελεί, βασική παράμετρο ισχύος του ελληνισμού, τόσο του ελλαδικού όσο και του κυπριακού. Φυσικά, δεν είναι όλοι οι ομογενείς το ίδιο.
Αλλά και πέρα από αυτές τις σπάνιες και ξεχωριστές προσωπικότητες, οι ομογενείς αποτελούν μια καλή μαγιά ανθρώπων που μπορούν να προσφέρουν. Η Κύπρος τούς αξιοποιεί. Παρά τη μικρή αριθμητικά παρουσία τους, οι Ελληνοκύπριοι αποτελούν την αιχμή του δόρατος για πολλές δράσεις, ιδιαίτερα στα ισχυρά κέντρα εξουσίας.
Ασχολούνται, ενεργοποιούνται και αντιδρούν όχι μόνον κατά της παράνομης τουρκικής δραστηριότητας στην κυπριακή ΑΟΖ, αλλά και για τις προκλήσεις της Αγκυρας στο Αιγαίο, παλαιότερα ακόμη και για την ονομασία των Σκοπίων.
Δυστυχώς, δεν παρατηρείται ανάλογη συνεργασία μεταξύ Αθήνας και ομογένειας. Παρά τις περιοδικές επαφές κυβερνητικών στελεχών με διάφορες οργανώσεις, και μεμονωμένες πρωτοβουλίες, δεν υπάρχει κάτι σταθερό και οργανωμένο, ενώ και οι διαιρέσεις των ομογενών δεν βοηθούν για να υπάρξει κάποιος αποδοτικός συντονισμός με την Αθήνα.
Είναι κρίμα διότι οι αριθμοί, η οικονομική επιφάνεια και η επιστημονική κατάρτιση των Ελλήνων του εξωτερικού δικαιολογούν σημαντική επιρροή σε ένα ευρύ φάσμα δράσεων, που θα μπορούσαν να αποφέρουν σημαντικά οφέλη στην Ελλάδα.
Παράλληλα, οι Κύπριοι πολιτικοί όχι μόνο συγκαλούν συχνά το Εθνικό Συμβούλιο και αναζητούν διακομματικές συγκλίσεις, αλλά επενδύουν και στην αμφίδρομη αλληλοενημέρωση με την ομογένεια και στον συντονισμό δράσεων με αυτήν.
Ελπίζεται πως κάποια στιγμή κάτι ανάλογο θα συμβεί και μεταξύ Αθήνας και ομογένειας.
Το διπλοπόρτι των Τουρκοκυπρίων και το θράσος που εμβολιάζει η κατοχική δύναμη Τουρκία