ΣΚΙΤΣΟ ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ ΓΚΟΥΜΑ
Στις 9 Αυγούστου Νίκος Αναστασιάδης και Μουσταφά Ακκιντζί θα προσπαθήσουν να ξεκαθαρίσουν το τοπίο έτσι ώστε να διαφανεί αν θα αρχίσει μια νέα προσπάθεια για ουσιαστικό αλλά και αποτελεσματικό διάλογο στο κυπριακό.
Θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί ότι θα ξεκαθαρίσουν τα σημεία αναφοράς. Η συνάντηση με βάση το αναγκαίο για τον τόπο που είναι η λύση αρχών πρέπει να επιτύχει.
Ως εδώ είμαστε όλοι σύμφωνοι. ΄Η μήπως κάνω λάθος;
Δυστυχώς η πρώτη – πρώτη διαφωνία μεταξύ των εμπλεκομένων είναι το σε τι στοχεύει μια διαδικασία λύσης. Ποιος είναι ο στρατηγικός στόχος. Η ε/κ πλευρά επιθυμεί τη λύση Ομοσπονδίας όπως την περιγράφουν τα ψηφίσματα του ΟΗΕ. Η τ/κ πλευρά δια στόματος Ακκιντζί επιθυμεί Ομοσπονδία υπό δύο τουλάχιστον προϋποθέσεις, σύμφωνα με τον ίδιο τον κατοχικό ηγέτη. Την πολιτική ισότητα όπως την κατανοεί η τ/κ πλευρά και το διαμοιρασμό των αποθεμάτων υδρογονανθράκων όπως και πάλιν τον κατανοεί η ίδια. Την ίδια ώρα όμως οι κ.κ. Τατάρ και Οζερσάϋ, η «κυβερνώσα» πλειοψηφία στα κατεχόμενα άλλα στοχεύει και μάλιστα προωθεί.
Πέραν από το ξεκαθάρισμα των κύριων και κυρίαρχων στοιχείων επίλυσης του κυπριακού από τους δύο ηγέτες , τη θέση τους επιβάλλεται να ξεκαθαρίσουν και ορισμένοι άλλοι. Πρωτίστως τα Ηνωμένα Έθνη. Είναι τα Ηνωμένα Έθνη διατεθειμένα να συζητήσουν διχοτομικές ή αποσχιστικές απόψεις «λύσης» του κυπριακού;
Λέω όχι.
Λέω ότι δεν δικαιούνται καν με βάση το πλαίσιο στο οποίο διεξάγεται ο διάλογος στο κυπριακό. Το οποίο είναι οι δικές τους αποφάσεις, που ρητά απαγορεύουν και αποκλείουν διχοτομικές και αποσχιστικές λύσεις.
• Και όταν λέμε Ηνωμένα Έθνη, σημαίνει ουσιαστικά τα πέντε μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας δια του Γ.Γ. του ΟΗΕ και των εκπροσώπων του. Πέραν όμως της θέσης του Σώματος ως τέτοιου, έχει σημασία να τοποθετηθούν καθαρά τα πέντε μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας και ως ξεχωριστά κράτη. Γιατί τα διπλά παιγνίδια, αλλά π.χ στο Διεθνές Όργανο και άλλα ως Κράτη μέλη άλλων Οργανισμών <π.χ. ΝΑΤΟ> ή άλλα ως ξεχωριστά Κράτη. Και ιδιαίτερα το Ηνωμένο Βασίλειο. Το οποίο ασχολείται με το κυπριακό από τον 19ον αιώνα, σήμερα φτάσαμε αισίως στον 21ο αιώνα, είναι εγγυήτρια δύναμη και εισηγητής σχεδόν κάθε εγγράφου περι Κύπρου είτε στα Ηνωμένα Έθνη, είτε στην Ευρωπαϊκή Ένωση, είτε στο ΝΑΤΟ, και διατηρεί και δωρεάν στρατιωτικές βάσεις στην Κύπρο, και μάλιστα στο ελεύθερο μέρος του νησιού.
Φυσικά τεράστια σημασία έχει και η θέση και η στάση και ενέργειες των δύο γιγάντων στην παγκόσμια σκακιέρα. Των ΗΠΑ και της Ρωσικής Ομοσπονδίας.
Ακολούθως έχει ειδικά ενδιαφέρον και για τη Γαλλία το θέμα.
Άρα η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει περισσότερο από ένα λόγους να σταθεί και να στηρίξει λύση αρχών και στο κυπριακή και σε άλλα θέματα, πριν την πνίξουν οι συμπληγάδες ΗΠΑ – Ρωσία – Κίνα. Πέραν από τους πιο πάνω και η Ελλάδα για χίλιους γνωστούς λόγους αλλά και για το δικό της μέλλον πρέπει να ξεκαθαρίσει οριστικά και αμετάκλητα τι δέχεται και τι δεν δέχεται στο κυπριακό. Ο χρόνος εκλείπει για όλους μας. Και του Κύπριου – ε/κ και τ/κ – και την Ελλάδα και άλλους. Είτε το κατανοούν είτε όχι, θα υπάρξει κάποια εξέλιξη στο κυπριακό, και αυτή πρέπει να είναι θετική.
Κατά συνέπεια και συμπερασματικά δεν είναι αρκετό να τα βρουν οι δύο ηγέτες στις 9 Αυγούστου για να πάμε ένα βήμα παρακάτω. Είναι όμως το πρώτο απαραίτητο και αναγκαίο βήμα. Αρκεί να υπάρχει κοινός στρατηγικός στόχος, κοινό όραμα.
Χωρίς κοινό όραμα και στόχο ορατότης μηδέν!
Από Πενταμερή σε Πενταμερή: Υπάρχει κοινός στρατηγικός στόχος ή περπατούν στα τυφλά;