FILE PHOTO: Το τουρκικό πολεμικό πλοίο Barbaros Hayrettin Pasha στον Βόσπορο. Φωτογραφία Turkish Navy
Βρισκόμαστε στην πιο κρίσιμη φάση για την πορεία και την κατάληξη του εθνικού μας θέματος. Το μέγα πρόβλημα πέρα από την εισβολή της Τουρκίας στην ΑΟΖ μας, είναι η προοπτική και η συνέχεια.
Είμαι εξαιρετικά ανήσυχος από αυτά που ακούω στις ειδήσεις: Συγκεκριμένα αναφέρομαι στις δηλώσεις Ρώσου κυβερνητικού αξιωματούχου για την πιθανότητα κοινών ενεργειών Τουρκίας και Ρωσίας για ανακάλυψη φυσικού αερίου στην Ανατολική Μεσόγειο.
Δεν ξέρω αν οι κυβερνώντες και ο πολιτικοί ταγοί των πυλώνων του πολιτικού συστήματος είναι σε θέση να συνειδητοποιήσουν τι σημαίνει για την Κύπρο η πραγματοποίηση και η υλοποίηση αυτής της δήλωσης. Γιατί; Διότι, απ’ ευθείας σύγκρουση ΗΠΑ-Ρωσίας αποκλείεται και τώρα και στο μέλλον.
Για μια ακόμα φορά η επίσημη ηγεσία μας αποδεικνύεται κατώτερη των περιστάσεων. Δεν μπορεί, δυστυχώς, ούτε να προβλέψει, ούτε να αναλύσει, ούτε να συνθέσει.
Γνωρίζω θετικά και αναντίλεκτα ότι το ενδιαφέρον των Ρώσων πάντα υπήρχε. Αλλά τους απέτρεψαν να ενδιαφερθούν οι τότε κυβερνώντες. Τότε, η ΕΔΕΚ είχε τοποθετηθεί ανοικτά υπέρ της παραχώρησης σε ρωσική πετρελαϊκή εταιρεία θαλάσσιου οικοπέδου για έρευνα κι εκμετάλλευση. Καταθέτω δε ότι προσωπικά είχα τότε επισκεφθεί ανώτερο κυβερνητικό αξιωματούχο, με τον οποίο διατηρώ φιλική σχέση και του εξέθεσα λεπτομερώς τις απόψεις μου, όχι μόνο για τα θαλάσσια οικόπεδα αλλά και άλλα σοβαρά θέματα της τότε εποχής, όπως π.χ. την εκχώρηση του λιμανιού της Λεμεσού, τη συμμετοχή του Λιβάνου σε τριμερείς κ.α.
Στο επιχείρημα ότι θα αντιδράσουν, ίσως οι Αμερικανοί, υπέδειξα ότι ήδη οι Ρώσοι είναι μέτοχοι κατά 30% στο τεράστιο κοίτασμα ΖΟR, χωρίς να υπάρξει οποιαδήποτε αμερικανική αντίδραση εναντίον της Αιγύπτου (τώρα είναι και στο Λίβανο μέτοχοι κατά 25% στην κοινοπραξία ΕΝΙ-ΤΟΤΑL).
Όλα αυτά είναι καταγραμμένα στα βιβλία μου «Χαμένες» και «Χαμένες Ευκαιρίες», έκδοσης 2017, από τον εκδοτικό οίκο Αιγαίον.
Παρόλο που η εντύπωση που αποκόμισα από τη συνάντηση με τον φίλο αξιωματούχο ήταν θετική σε σημείο που έφυγα με πολλές ελπίδες, δυστυχώς, η κατάληξη ήταν διαφορετική. Το μεν λιμάνι δόθηκε με κριτήρια οικονομικά και ιδιωτικά συμφέροντα χωρίς να υπεισέλθει στους υπολογισμούς τους το δημόσιο συμφέρον, το δε ρωσικό ενδιαφέρον ως εκ θαύματος εξατμίστηκε κι εξαφανίστηκε. Αντί των Ρώσων τελικά ήρθαν οι Αμερικανοί με την Exxon-Mobil.
Η σοβαρότητα του θέματος επιβάλλει αλλαγή πολιτικής. Μπορούμε να κάνουμε κινήσεις που θα εμποδίσουν τα χειρότερα.
Και πρώτα ας συνέλθει το Εθνικό Συμβούλιο για να μελετήσει μόνο αυτό το θέμα των δηλώσεων της Ρωσίας για ενδεχόμενη συνεργασία με την Τουρκία στην Ανατολική Μεσόγειο.
(*) πρώην Υπουργός Δικαιοσύνης και Δημόσιας Τάξης
Τι θα συμβεί στην Ευρώπη εάν ο Μπόρις Τζόνσον επιμένει σε μία αποχώρηση χωρίς συμφωνία;