ΣΧΟΛΙΑ-ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ
#Tags:
ΣεπόλιαΕλλάδαNBAΕλλη ΑΥξεντίουΘανάσης ΑντετοκούνμποΓιάννης ΑντετοκούνμποΜπακςΟ Αντετοκούνμπο ξανά στα Σεπόλια με το δικό του παπούτσι: Παραδίδει μαθήματα ανθρωπιάς…
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Η Νίνα Κασιμάτη βάζει τα πράγματα στη θέση τους για το Κόσοβο: Εξηγεί την αρνητική ψήφο στην ένταξη του κρατιδίου στο Συμβούλιο της Ευρώπης, το τραγικό λάθος της Ντόρας
Κοσσυφοπέδιο, Κύπρος, Αιγαίο, Μακεδονία, Θράκη, Ήπειρος και Ουκρανία: Μια ολιστική γεωπολιτική θεώρηση, ο στόχος είναι οι ορθόδοξοι λαοί των Βαλκανίων
Ο Γιάννης τώρα, έχει το δικό του παπούτσι. Αυτό που κάποτε μοιραζόταν με τον αδελφό του Θανάση. Τότε που η μαμά τους, Βερόνικα, τους τραγουδούσε παιδικά τραγούδια. Τότε που πουλούσαν γυαλιά στους δρόμους, καπέλα, ξύλινους δίσκους κι όποιο άλλο αντικείμενο μπορεί να πουλήσει κανείς μέσα στους δρόμους για να επιβιώσει…
Κι όταν τα αγόρια δεν συγκέντρωναν το επιθυμητό ποσό, έλεγαν ψέματα ότι είχαν φάει, αφού το ψυγείο τους ήταν άδειο και το ταμείο του σπιτιού ήταν κάτι περισσότερο από μείον. Οι δικηγόροι τους μοίραζαν συνέχεια εξώδικα, κι η Βερόνικα, παρακαλούσε για λίγη κατανόηση και για λίγη ανθρωπιά.
- Τότε που ο Γιάννης στις παρελάσεις, ύψωνε με υπερηφάνεια, την ελληνική σημαία στους δρόμους της Ζωγράφου, αλλά για μας το παιδί αυτό δεν ήταν Έλληνας, και δεν είχε δικαίωμα να παρελαύνει και να στερεί τη σημαία, από κάποιο «γνήσιο» ελληνόπουλο… Μόνο που ο «Γιαννάκης» που έγινε Γιάνναρος, είχε μάθει να σέβεται από πολύ μικρός αυτή τη σημαία που άμα λάχει εμείς την καίμε… κι όταν του ζητήθηκε να την υπογράψει, ήταν κάτι το οποίο είχε αρνηθεί, γιατί πολύ απλά τιμά και αγαπά τη γαλανόλευκη…
Στην Ελλάδα βλέπετε, αυτός και τα τρία αδέλφια του, γεννήθηκαν, μπουσούλησαν, περπάτησαν, γέλασαν, φώναξαν, έκλαψαν, έπαιξαν για πρώτη φορά μπάλα, κάπου στα Σεπόλια.. Τα τρία αυτά παιδιά, φέρουν ονόματα ελληνικά. Γεννήθηκαν Έλληνες. Μόνο που για μας, τώρα έγιναν Έλληνες. Οι πολιτικοί, αυτής της χώρας, τώρα έμαθαν τα ονόματα τους, αφού ο Γιάννης, είναι ο Γιάννης του NBA, κι έτσι πια είναι ο δικός μας Γιάννης. Δεν είναι πια ο πίθηκος. Δεν είναι αυτός που γεννήθηκε στην Αφρική, και λένε ότι είναι Έλληνας. Είναι Έλληνας. Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο, είναι ο πιο πολύτιμος παίκτης της σαιζόν που πέρασε και κατά τη βράβευση, με μια απλή, αθώα κίνηση, κι ένα τεράστιο χαμόγελο, γεμάτο ευγνωμοσύνη, σήκωσε ταυτόχρονα όλη την Ελλάδα, μέσα από το σακάκι του..
- «Πρώτα από όλα θέλω να ευχαριστήσω τον Θεό που με ευλόγησε με αυτό το ταλέντο για να βρίσκομαι σήμερα στη θέση που βρίσκομαι σήμερα. Θέλω να ευχαριστήσω Τον Θεό που με έβαλε σε αυτή τη θέση, όλα αυτά τα κάνω με τη βοήθεια του. Θέλω να ευχαριστήσω την ομάδα μου, πρώτα από όλα τους συμπαίκτες μου, χρειάζεται περισσότερο από έναν παίκτη για να κερδίσει 61 παίκτες. Όλοι ήταν έτοιμοι να έρθουν στον πόλεμο μαζί μου. Θέλω να ευχαριστήσω το προπονητικό επιτελείο που μας πίεζε καθημερινά.
Θέλω να ευχαριστήσω τους ιδιοκτήτες των Μπακς, οι οποίοι πίστεψαν σε εμένα που ήμουν δεκαοκτώ, όταν ήμουν στην Ελλάδα. Με εμπιστεύτηκαν. Θέλω να ευχαριστήσω την πόλη του Μιλγουόκι , την Ελλάδα και τους Νιγηριανούς που με στηρίζουν. Τώρα είναι έξι το πρωί στην Ελλάδα και μένουν ξύπνιοι για να με παρακολουθήσουν.
Θέλω να ευχαριστήσω τον πατέρα μου, ο οποίος δε βρίσκεται κοντά μας. Πριν από δύο χρόνια είχα ένα στόχο να γίνω ο κορυφαίος του πρωταθλήματος. Πάντα όταν περνάω στο παρκέ σκέφτομαι τον πατέρα μου, ο οποίος με πίεζε περισσότερο να γίνω καλύτερος και μου έλεγε ότι μόνο έτσι θα τα καταφέρω.
Σας αγαπώ πολύ. Είστε τα πρότυπα μου. Σας ευχαριστώ για όλα όσα κάνατε για εμένα. Θα ήθελα να ευχαριστήσω την εκπληκτική μου μητέρα τη Βερόνικα. Είναι η ηρωίδα μου. Δεν μπορείς να προβλέψεις το μέλλον σου, αλλά αν δεν έχεις καλό γονιό .. Η μητέρα μου, είναι το στήριγμα μου..»
- Αυτό ήταν ένα μέρος, από τα όσα είπε συγκινημένος, ο Γιάννης, τη στιγμή που το παγκόσμιο μπάσκετ υποκλινόταν, στο παιδί από τα Σεπόλια, που δεν ξέχασε στιγμή, από πού και πως ξεκίνησε και κατάφερε να κατακτήσει την κορυφή, και να κάνει όλη την Ελλάδα υπερήφανοι.. ακόμα κι αυτούς που για χρόνια του γύρναγαν την πλάτη.
- Και χθες ο Γιάννης Αντετοκούνμπο, στα Σεπόλια βρέθηκε ξανά. Στις αλάνες που έπαιζε και πείσμωνε. Όλα διαφορετικά κι όλα ίδια.
Σε μια γιορτή που θύμιζε NBA, σε αυτή τη γιορτή λοιπόν, ο Γιάννης και τα αδέλφια του, ανακοίνωσαν τη δημιουργία ακαδημίας για τα παιδιά που δεν έχουν οικονομική δυνατότητα, να κυνηγήσουν τα όνειρα τους… όπως οι ίδιοι κάποτε. Μόνο που αυτά τα παιδιά, γεννήθηκαν ευτυχισμένοι κι ας υπήρχαν μέρες που δεν είχαν να φάνε… Αυτά τα παιδιά απέδειξαν πως γεννήθηκαν και παρέμειναν άνθρωποι και το πιο λαμπερό αστέρι, είναι αυτό του μεγαλείου της ψυχής τους… αυτό τελικά, ίσως και να τους οδήγησε και τους οδηγεί στο να έχει σήμερα, ο καθένας το δικό του παπούτσι….
- Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.
Ο Δημήτρης, του Χριστοφή και της Αννούς: Ένα κεφάλαιο της κυπριακής ιστορίας έκλεισεε…