FILE PHOTO: Η Κύπρος τίμά κάθε χρόνο τους αδικοχαμένους νεκρούς στο Μαρί. Φωτογραφία ΚΥΠΕ
ΟΚΤΩ χρόνια πέρασαν από την τραγωδία στο Μαρί. Οκτώ χρόνια από τη φονική έκρηξη, στις 11 Ιουλίου 2011. Δεκατρείς συμπατριώτες μας σκοτώθηκαν. Ήταν θύματα της γύμνιας, της ανεπάρκειας του κράτους και της αδυναμίας του πολιτικού συστήματος να διαχειριστεί σοβαρά ζητήματα.
Οι δεκατρείς συμπατριώτες μας, οι οποίοι έπεσαν νεκροί σε ώρα καθήκοντος, βρέθηκαν αντιμέτωποι με τις παθογένειες ενός συστήματος που παραπαίει μεταξύ των πελατειακών σχέσεων και της επιδερμικής αντιμετώπισης των σοβαρών ζητημάτων.
Είναι Ιούλης των μνημόσυνων και των τελετών.
Τραγικές φιγούρες οι άνθρωποι των πεσόντων, που βιώνουν το δράμα της απώλειας των δικών τους ανθρώπων καθημερινά και όχι μια φορά το χρόνο. Η έκρηξη στο Μαρί τίναξε τη ζωή τους, ανέτρεψε τα πάντα. Ταρακούνησε τότε το κράτος, το πολιτικό σύστημα, την κοινωνία. Το κράτος και το πολιτικό σύστημα, παρά τα όσα βαρύγδουπα λέγονται και διακηρύσσονται δεν έχουν προβεί σε διορθωτικές κινήσεις. Επιμένουν στην πεπατημένη της προσφιλής προσέγγισης της αδράνειας, της απραξίας.
Η φονική έκρηξη ήταν η αναπόφευκτη πορεία μιας κοντόφθαλμης αντίληψης των πραγμάτων. Η αναβλητικότητα των πολιτικών, η αχαμπαροσύνη τους, και η ανευθυνότητα των ακριβοπληρωμένων «τεχνοκρατών», των υψηλόβαθμων δημοσίων υπαλλήλων, είχε προδιαγράψει το αποτέλεσμα. Αυτή τη φορά η ανευθυνότητα τους σκότωσε 13 ανθρώπους. Και οι αρμόδιοι, υπεύθυνοι και μη, συνεχίζουν την πορεία τους. Γαντζωμένοι στις θέσεις τους, τις καρέκλες τους, στις προαγωγές τους, στα μισθολογικά τους…
Άλλωστε σε αυτή τη χώρα η ατιμωρησία είναι παράδοση. Ήταν ένα έγκλημα χωρίς ουσιαστικά τιμωρία. Το Μαρί δεν ήταν ένα… ατύχημα. Ήταν μια τραγωδία, αποτέλεσμα λαθών, αδυναμιών, ανεπάρκειας. Διαχρονικές παθογένειες, που δεν αλλάζουν και προκαλούν και φονικές εκρήξεις.
Κάλυψη στην τουρκική εισβολή; Μετά τους Βρετανούς και οι “φίλοι” Ρώσοι μιλούν περίεργα!