File Photo: Ο πρωθυπουργός και πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξης Τσίπρας. ΑΠΕ-ΜΠΕ, ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ, ANDREA BONETTI
Σ΄ένα κλίμα πόλωσης διεξάγεται ο προεκλογικός αγώνας στην Ελλάδα. Οι ελληνικές εκλογές, χωρίς τυπικά μνημόνιο αυτή τη φορά αλλά υπό την αυστηρή επιτήρηση των δανειστών, θέτουν αντιμέτωπους τους δύο πόλους του πολιτικού συστήματος, διακριτούς, όσο και αν κάποιοι προσπαθούν να ισοπεδώσουν τις κοινωνικές και ιδεολογικές διαφορές ανάμεσά τους.
Η ΝΔ εκπροσωπεί τη Δεξιά και μάλιστα νεοφιλελεύθερης κοπής με τον Μητσοτάκη και ο ΣΥΡΙΖΑ την Αριστερά, υπό εκκόλαψη μιας μορφής σοσιαλδημοκρατία, όσο κι αν κάποιοι νομίζουν πως συνεχίζει από εκεί που σταμάτησε ο Εμφύλιος το 1949!
Τα υπόλοιπα κόμματα τόσο στον δεξιό όσο και στον αριστερό χώρο δεν φαίνεται να έχουν ελπίδες να μπουν στη Βουλή.
Σε επίπεδο κοινωνικών δυνάμεων η ΝΔ εκπροσωπεί τα ευρύτερα αστικά στρώματα -μεγαλοαστικά και μεσαία. Γενικά τα πιο εύπορα στρώματα, ακόμη και στους αγρότες και σε κάποια λαϊκά στρώματα, εκπροσωπούνται πολιτικά από τη ΝΔ.
Αναμενόμενο θα είναι ότι με μια Κυβέρνηση ΝΔ θα ευνοηθούν τα πιο εύπορα κοινωνικά στρώματα και θα περιθωριοποιηθούν ακόμη περισσότερο οι μη προνομιούχοι του συστήματος. Οι τενόροι του νεοφιλελευθερισμού στη ΝΔ δεν κρύβουν άλλωστε τις προθέσεις τους. Η αποτυχία του ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν τόσο η εφαρμογή των μνημονίων, που άλλωστε τα πήγε πολύ καλύτερα από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, τα δύο κόμματα που φέρουν την ευθύνη της χρεοκοπίας της χώρας, όσο στο γεγονός ότι δεν κατάφερε να ξεφύγει από το πελατειακό κράτος, μολονότι η διακυβέρνηση του δεν χαρακτηρίζεται από τα σκάνδαλα της εποχής της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Εν ολίγοις εντάχθηκε νωρίς στο σύστημα.
Όσον αφορά στην εξωτερική πολιτική, ο ΣΥΡΙΖΑ προσέδεσε ακόμη περισσότερο την Ελλάδα στη Δύση και την Ευρώπη. Η εποχή του θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως η χρυσή εποχή των ελληνοαμερικανικών σχέσεων. Στον χώρο της εξωτερικής πολιτικής τίποτε δεν πρόκειται επομένως να αλλάξει με τη ΝΔ.
Η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ στο Κυπριακό ήταν η καλύτερη από την εποχή του Ανδρέα Παπανδρέου. Η επιμονή της Αθήνας στο θέμα της κατάργησης των εγγυήσεων και της απόσυρσης από το νησί τουρκικού στρατού απέτρεψε μια ολέθρια λύση που θα οδηγούσε στην κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και σε μια νέα οθωμανοκρατία στην Κύπρο με νατοϊκή επικυριαρχία. Όσον αφορά στην εγκατάλειψη της Ανατολικής Μεσογείου από την Ελλάδα στο έλεος του τουρκικού επεκτατισμού, την κύρια ευθύνη φέρει ο Κώστας Σημίτης και οι Κυβερνήσεις του.
Τα γεγονότα είναι γνωστά και με την εγκατάλειψη του ενιαίου αμυντικού δόγματος και με την αποθήκευση των πυραύλων S-300 στην Κρήτη με δική του επιμονή. Με τη ΝΔ στην εξουσία η κατάσταση θα χειροτερεύσει ακόμη περισσότερο.
Θα χρειαστεί η επαγρύπνηση του ελληνικού λαού προκειμένου να μη νακουστεί ξανά εκείνο το γνωστόν επάρατο «η Κύπρος κείται μακράν» που μόνο ο Ανδρέας Παπανδρέου ανέτρεψε, όταν προειδοποίησε την Τουρκία από το βήμα της ελληνικής Βουλής ότι προώθηση των στρατευμάτων της πέραν της γραμμής αντιπαράθεσης θα σήμαινε ελληνοτουρκικό πόλεμο.
Είναι δύσκολο να αναλύσει κανείς σε ένα άρθρο τη σημασία των επερχόμενων ελληνικών εκλογών, την κομβική σημασία τους για το μέλλον της χώρας.
Υπό τις περιστάσεις το ιδανικό θα ήταν να μην υπάρξει αυτοδύναμη Κυβέρνηση για να περιοριστεί τόσο ο ρεβανσισμός όσο και η αλαζονεία της νέας εξουσίας. Και ενδεχομένως να υπάρξει συνεννόηση και συνεργασία για τα βασικά προβλήματα που κατατρύχουν τη χώρα.
Εφόσον ούτως ή άλλως η κατάληψη των Χειμερινών Ανακτόρων αναβάλλεται επί του παρόντος! Ένα ενισχυμένο επίσης ΚΚΕ θα μπορούσε να αποτελέσει μικρόν έστω ανάχωμα σε αντιλαϊκά μέτρα αλλά και σε μια διολίσθηση στο Κυπριακό.
Ακόμη και η είσοδος του Βαρουφάκη και του κόμματός του στη Βουλή, όσο προσωποπαγές και να είναι και όσο και αν δέχεται στις τάξεις του ετερόκλητα στοιχεία, από αριστερούς μαρξιστές μέχρι νεοφιλελεύθερους, θα ήταν κάτι θετικό απέναντι σε ένα διπολικό-δικομματικό σύστημα.
Συμπερασματικά σημασία έχει να αποφευχθούν οι μεγάλες κοινωνικές αδικίες και να μπορέσει η χώρα να προασπίσει την εθνική της κυριαρχία όσο και αυτήν της Κυπριακής Δημοκρατίας.
(*) Ο Στέφανος Κωνσταντινίδης είναι Πανεπιστημιακός, διευθυντής του Κέντρου Ελληνικών Ερευνών Καναδά-ΚΕΕΚ και μέχρι πρόσφατα επιστημονικός συνεργάτης του ΕΔΙΑΜΜΕ στο Πανεπιστήμιο Κρήτης.
E-mail [email protected]. Το κείμενο δημοσιεύτηκε στις ΑΠΟΨΕΙΣ.
Διαθέτουν ισχυρά χαρτιά η Αθήνα και η Λευκωσία: Να τα χρησιμοποιήσουν στην Ευρώπη…