Ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Πηγή φωτογραφίας: Τουρκικό υπουργείο Εθνικής Άμυνας.
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι η ιστορία λειτουργεί ως πυξίδα και φάρος για τους αγωνιζόμενους λαούς. Γι’ αυτό κάθε μαύρη επέτειος όπως η 15η και η 20η Ιουλίου του 1974, πρέπει να ακονίζει τη μνήμη, να σμιλεύει τη συνείδηση μέσα στη φλόγα της ιστορικής γνώσης και της ορθής πολιτικής ανάλυσης, να εντοπίζει τα αίτια για την πορεία που ακολούθησε η Ιστορία, ώστε να προκύπτει το χρέος εκάστου προς την πατρίδα.
Ο τόπος μας μπορεί να είναι μικρός, αλλά πάλεψε διαχρονικά μ’ επίβουλους γείτονες και επιδρομείς για χιλιάδες χρόνια. Αγωνίστηκε για την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, τη Δημοκρατία και την ελευθερία. Οι άνθρωποί του, ως απλοί συνεχιστές μιας λαμπρής ιστορίας χιλιάδων χρόνων, αποδείχθηκαν αγωνιστές ακούραστοι για την ελευθερία και αναζήτησαν το δίκαιο, χωρίς ενδοιασμούς. Αυτός ο ολιγάριθμος λαός αρνείται την καταπίεση και τη βαρβαρότητα και απαιτεί να διαμορφωθεί η αναγκαία, νέα πορεία επίτευξης ενός καλύτερου και δίκαιου μέλλοντος.
Υποχωρήσεις που «πρόσφεραν» χωρίς την όποια περί τούτου εντολή από τον κυρίαρχο λαό, καταστροφικές παραχωρήσεις, αναμένοντας, δήθεν, το «αντίδωρο» από την Τουρκία, η οποία διακηρύσσει θρασύτατα ακόμη και προς την ίδια την Ευρωπαϊκή Ένωση, ότι δεν θα συμμορφωθεί και δεν θα τηρήσει το διεθνές δίκαιο και την αρχή της καλής γειτονιάς.
Μια πολιτική διαχείρισης του προβλήματος, η οποία επιβεβαιώνει την αποτυχία της πορείας που ακολουθήθηκε για τόσα χρόνια, μάλιστα, παρά την εντολή του λαού με το δημοψήφισμα του 2004 και το γεγονός ότι, η Κυπριακή Δημοκρατία κατέστη έκτοτε, ισότιμο και πλήρες μέλος της ΕΕ.
Τον ένοχο κατά το διεθνές δίκαιο πρέπει να τον θέτεις στο σκαμνί του κατηγορουμένου. Οι καταγγελίες και η αναζήτηση αλληλεγγύης από την Ευρωπαϊκή Ένωση που έγινε τώρα έπρεπε να είχαν γίνει πριν πολλά χρόνια. Δεν αφήνεις στο απυρόβλητο μια χώρα που παραβιάζει διαρκώς και πολλαπλώς το διεθνές δίκαιο. Τούτο όμως, απαιτεί ομόφωνη και συστρατευμένη διεκδίκηση.
Αυτή θα αποβεί σε δημιουργική δύναμη για τη μοίρα του τόπου.
Γι’ αυτό αναζητούμε πραγματική αλληλεγγύη που να επιτρέψει στην Τουρκία να κατανοήσει επιτέλους την ανάγκη για σεβασμό στο διεθνές και ευρωπαϊκό Δίκαιο. Ας είναι λοιπόν σε γνώση όλων, φίλων και λιγότερο φίλων, ότι ο κυρίαρχος λαός θα είναι παρόν και ομόγνωμος, για την αποτροπή κάθε καταστρεπτικής λύσης.
(*) Ο Ανδρέας Σ, Αγγελίδης είναι δικηγόρος
Η «σύγκρουση» ΗΠΑ-Τουρκίας, οι ταραξίες της περιοχής και οι πικρές μνήμες του καλοκαιριού