Από τον Αλέξη στον Κυριάκο: Η απογοήτευση των αριστερών και οι ελπίδες των δεξιών…

File Photo: Στιγμιότυπο από εκδήλωση του ΣΥΡΙΖΑ ΑΠΕ ΜΠΕ, ΝΙΚΗΤΑΣ ΚΩΤΣΙΑΡΗΣ




«Από τον Τσίπρα στον Μητσοτάκη, η Ελλάδα απέχει πολύ, πάρα πολύ από το να έχει ξεφύγει», έχει τίτλο το άρθρο, το οποίο φιλοξενεί συνέντευξη του οικονομολόγου και καθηγητή στο πανεπιστήμιο του Angers, David Cayla. Το κείμενο στην εφημερίδα Le Figaro υπογράφει ο Paul Sugy.

Ο τελευταίος καταγράφει ένα ανάμικτο απολογισμό της διακυβέρνησης Τσίπρα. Σύμφωνα με τον οικονομολόγο ο Τσίπρας απογοήτευσε τις ελπίδες της αριστεράς. Επίσης αναλύει τις προκλήσεις που περιμένουν τον νέο πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη, στην προσπάθειά του να ανορθώσει μία χώρα που ασφυκτιά από την κρίση.

Στην ερώτηση εάν η πτώση του Αλ. Τσίπρα σηματοδοτεί την αποτυχία του λαϊκισμού στην Ευρώπη, ο οικονομολόγος, αναφέρει ότι η αποτυχία του Σύριζα είναι η συνέπεια μιας κάποιας ευρωπαϊκής αφέλειας. Μια αφέλεια που συμμερίζονται πολλοί αριστεροί ηγέτες, συμπεριλαμβανομένων των λαϊκιστών.

  • Βρίσκουμε, λέει, πράγματι την ίδια ασάφεια σε ότι αφορά το ευρωπαϊκό ζήτημα, στον Mélenchon ή στο Podemos. Η εμπειρία της κυβέρνησης Τσίπρα έχει πλήξει την αξιοπιστία των αριστερών δυνάμεων στο σύνολό της. Μέχρι που μπορούν να φθάσουν για να επιβάλουν το πρόγραμμά τους; Οι ηγέτες των αριστερών κομμάτων, συμπεριλαμβανομένων των πιο ριζοσπαστικών, θεωρούνται πλέον είτε ως προδοτικοί είτε ως δυνητικοί προδότες. Είμαι πεπεισμένος, ότι όσο η αριστερά δεν θα έχει ανακτήσει την αξιοπιστία της στην ευρωπαϊκή της θέση, δεν θα είναι πλέον σε θέση να πείσει.

Στο ερώτημα αν ο Τσίπρας είχε άλλες επιλογές, ο Cayla, απαντά ότι είναι χαρακτηριστικό της πολιτικής δράσης να κάνει δύσκολες επιλογές. Τον Ιούλιο του 2015, η επιλογή του Αλέξη Τσίπρα ήταν πολύ σαφής: είτε σεβόταν την ψηφοφορία που προέκυψε από το δημοψήφισμα που ο ίδιος είχε καλέσει και αρνιόταν να υπογράψει το σχέδιο λιτότητας, είτε έσπαγε μονομερώς με τις ευρωπαϊκές αρχές. Αυτή η ρήξη ήταν φυσικά επικίνδυνη, ειδικά επειδή έφθασε πολύ αργά, αφού έχασε έξι μήνες σε μάταιες διαπραγματεύσεις.

  • Τα κρατικά ταμεία, σημειώνει, ήταν άδεια και το ελληνικό τραπεζικό σύστημα στερήθηκε την υποστήριξη της ΕΚΤ. Τη στιγμή του δημοψηφίσματος, τα νοικοκυριά και οι επιχειρήσεις δεν είχαν ουσιαστικά πρόσβαση στα χρήματά τους ή στα μέσα πληρωμής τους. Για να το πούμε καθαρά: η Ελλάδα βρισκόταν στο σημείο να εκδιωχτεί βίαια από την ευρωζώνη στερημένη από το δικό της νόμισμα. Στο πλαίσιο όπου η χώρα βρισκόταν τον Ιούλιο του 2015, η ρήξη με την Ευρωπαϊκή Ένωση αντιπροσώπευε ένα εξαιρετικά επικίνδυνο στοίχημα. Αυτή η ρήξη θα έπρεπε να είχε προβλεφθεί πολύ νωρίτερα. Επιπλέον, μια ρήξη με την Ευρωπαϊκή Ένωση θα απαιτούσε από την Ελλάδα να βρει είναι ισχυρό ξένο σύμμαχο για να διευκολύνει το εξωτερικό της εμπόριο και να αποφύγει μια βίαιη κατάρρευση της οικονομίας της.

Σε ότι αφορά στο πρόγραμμα του νέου πρωθυπουργού για δραστική μείωση της φορολογίας, ο οικονομολόγος τονίζει ότι αυτό αν και φαίνεται ελκυστικό είναι απολύτως μη ρεαλιστικό. Το δημόσιο χρέος είναι στα 180% του ΑΕΠ και συνεχίζει να αυξάνεται. Σε αυτό το πλαίσιο φαίνεται δύσκολο να μειωθούν οι φόροι και εάν τελικά υπάρξουν μειώσεις θα είναι στην καλύτερη περίπτωση περιθωριακές. Στη πραγματικότητα η λιτότητα έγινε δομική στην Ελλάδα.

Παρουσιάζεται, τονίζει, ως νίκη που η Ελλάδα κατάφερε να επιστρέψει στις χρηματοπιστωτικές αγορές. Αλλά αυτή η επιστροφή είναι στην πραγματικότητα πολύ ακριβή. Συνεπώς, το βάρος του ελληνικού χρέους δεν θα σταματήσει να αυξάνεται τις επόμενες δεκαετίες. Οι χρηματοοικονομικές συμφωνίες που έγιναν με τις ευρωπαϊκές αρχές προορίζονται πραγματικά να κρύψουν τη δομική αφερεγγυότητα της χώρας. Με την παραμικρή οικονομική αναταραχή το βάρος του χρέους μπορεί πράγματι να γίνει γρήγορα μη βιώσιμο και το ελληνικό πρόβλημα θα αναζωπυρωθεί αμέσως.

Στο ερώτημα αν η Ελλάδα επέστρεψε στην κανονικότητα με την εκλογή της ΝΔ, ο David Cayla, αναφέρεται αναλυτικά στις συνέπειες της πολύχρονης κρίσης στον πληθυσμό, σημειώνοντας ότι η μόνη αχτίδα ελπίδας, η Ελλάδα κατάφερε να σώσει το εξωτερικό της εμπόριο από την καταστροφή.

  • Λέει: Οι εισπράξεις από τον τουρισμό αυξάνονται και η παραγωγή πετρελαίου αυξάνεται. Η ελληνική πετρελαϊκή βιομηχανία επωφελείται από τις αυξήσεις των τιμών παγκοσμίως και από μια αποτελεσματική βιομηχανία επεξεργασίας πετρελαίου που αντιπροσωπεύει πάνω από το ένα τρίτο των εξαγωγών αγαθών. Αν τα έσοδα από το πετρέλαιο και τον τουρισμό είναι ευπρόσδεκτα, δυστυχώς δεν θα είναι επαρκή για την ανασυγκρότηση της υπόλοιπης οικονομίας. Η Ελλάδα χρειάζεται ένα φιλόδοξο σχέδιο βιομηχανικής επανέναρξης.

Η χώρα δεσμεύεται να διαθέσει το μεγαλύτερο μέρος των οικονομικών της πόρων για την αποπληρωμή των ευρωπαίων πιστωτών της κατά τα επόμενα 50 χρόνια. Με μια τέτοιο βάρος στο κεφάλι, η Ελλάδα δεν είναι πιθανό να γίνει μια “κανονική” χώρα, τουλάχιστον βραχυπρόθεσμα, καταλήγει ο καθηγητής.

Τίτλος της ανταπόκρισης: De Tsipras à Mitsotakis, la Grèce est loin, très loin d’être tirée d’affaire

«Δικαιοσύνη για τον Τσίπρα»! Ο Διευθυντής Έκδοσης της Liberation “κλαίει” και “οδύρεται”

Hellasjournal - Newsletter


%d bloggers like this: