Ο κατοχικός ηγέτης Μουσταφά Ακιντζί. Φωτογραφία via Twitter, @MustafaAkinci_1
Του ΣΤΕΦΑΝΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗ (*)
Η πρόταση της Άγκυρας –μέσω του Μουσταφά Ακιντζί– για κοινή συνδιαχείριση του φυσικού αερίου ήταν αναμενόμενη. Αποτελεί μέρος των τουρκικών σχεδιασμών για την υποβάθμιση της Κυπριακής Δημοκρατίας σε κοινότητα αλλά και για τον έλεγχο των ενεργειακών πόρων της Ανατολικής Μεσογείου.
Κανονικά έπρεπε να απορριφθεί χωρίς συζήτηση.
Το ότι τέθηκε σε συζήτηση ενώπιον των πολιτικών αρχηγών είναι ως να αποδέχεται η Κυπριακή Δημοκρατία δικοινοτική αρμοδιότητα επί του φυσικού αερίου.
Συνομιλίες κάτω από την τουρκική απειλή, με τα τουρκικά γεωτρύπανα στην κυπριακή ΑΟΖ; Ακούστηκε ακόμη και η πρόταση του Γενικού Γραμματέα του ΑΚΕΛ να εκχωρήσουμε τον έλεγχο του Ταμείου Υδρογονανθράκων στα Ηνωμένα Έθνη. Ασφαλώς πρόκειται για εκχώρηση αρμοδιοτήτων της Κυπριακής Δημοκρατίας κάτω από τις τουρκικές απειλές.
Δεν είναι δυνατόν, για παράδειγμα, την ίδια ώρα που ζητούμε κυρώσεις από την Ευρωπαϊκή Ένωση να προχωρούμε σε ΜΟΕ όπως αυτό της κινητής τηλεφωνίας που αναγνωρίζει μιας μορφής ενσωμάτωση των κατεχομένων στην Τουρκία.
Την ίδια ώρα εναποθέσαμε όλες τις ελπίδες μας στους Αμερικανούς και ακολουθούμε τα μετέωρα βήματά τους ενάντια στη Μόσχα. Χωρίς να έχουμε εξασφαλίσει τη διασφάλιση των δικών μας συμφερόντων από μέρους τους. Διότι οι Αμερικανοί θα συνεχίσουν να ερωτοτροπούν με την Τουρκία έστω και αν της επιβληθούν κάποιες κυρώσεις.
Δεν έχουμε κανένα συμφέρον να ακολουθούμε τα μετέωρα βήματα των Αμερικανών ενάντια στη Μόσχα. Θα το πληρώσουμε πολύ ακριβά!
Θα μπορούσαμε ακόμη να προβληματιστούμε από τη στάση του Ισραήλ απέναντι στη Μόσχα, του πιο στενού συμμάχου των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή. Παρά τη ρωσική στήριξη στο Ιράν και τη Συρία, το Ισραήλ διατηρεί διαύλους επικοινωνίας με τη Μόσχα, διατηρεί τις καλύτερες δυνατές σχέσεις. Αυτή είναι η σωστή και ευέλικτη πολιτική των κρατών για την εξυπηρέτηση των εθνικών τους συμφερόντων, πολυδιάστατη και πραγματιστική. Αυτοί που βάζουν όλα τα αβγά τους σ’ ένα καλάθι, χάνουν κάποια στιγμή και τα αβγά και το καλάθι!
Κανείς δεν λέει να μην επιδιώξουμε την αμερικάνικη στήριξη.
Χωρίς τη Δύση η οικονομία της θα τιναχτεί στον αέρα. Και οι τουρκικές ελίτ, κοσμικές και ισλαμικές έχουν επίγνωση αυτής της πραγματικότητας. Σε κάθε περίπτωση τα μηνύματα για την Τουρκία από την Ουάσινγκτον θα εξακολουθήσουν, τουλάχιστον για την ώρα, να είναι συγκεχυμένα. Αυτό πρέπει να έχουν υπόψη τους όσοι εκπέμπουν αντιρωσικό μένος και έναν άκρατο φιλοαμερικανισμό. Να μη χαθεί το μέτρο είναι το ζητούμενο στις σχέσεις και με τις δύο υπερδυνάμεις.
Η Τουρκία δεν είναι άτρωτη.
Εκμεταλλεύεται απλώς τις δικές μας αδυναμίες και την έλλειψη στρατηγικής από μέρους μας. Διότι είμαστε ουραγοί των εξελίξεων και χαμένοι στους ευσεβοποθισμούς και τα φοβικά μας σύνδρομα. Διότι καταναλωνόμαστε περισσότερο σε μια μικροπολιτική για εσωτερική κατανάλωση παρά σε μια μακρόπνοη δομημένη πειστική πολιτική που να απευθύνεται στη διεθνή κοινότητα.
(*) Πανεπιστημιακός, διευθυντής του Κέντρου Ελληνικών Ερευνών Καναδά – ΚΕΕΚ και μέχρι πρόσφατα επιστημονικός συνεργάτης του ΕΔΙΑΜΜΕ στο Πανεπιστήμιο Κρήτης. – [email protected]
Πως θα αποτραπούν οι τουρκικές παρανομίες στην ΑΟΖ; Αθήνα και Λευκωσία να συνεργαστούν