Από την επιμνημόσυνη δέηση υπέρ των πεσόντων αξιωματικών και οπλιτών κατά την τουρκική εισβολή του 1974 που τελέστηκε στο στρατιωτικό κοιμητήριο στον Τύμβο Μακεδονίτισσας. ΚΥΠΕ, ΚΑΤΙΑ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ
Ακόμη και να ξεθωριάσουν οι μνήμες θα παραμένουν πάντα ζωντανές. Αυτές οι σειρήνες που ήχησαν ξημερώματα σήμερα είναι για να ξυπνούν όλους μας από τον λήθαργο.
Δεν ήταν μια μεγάλη συνωμοσία, αλλά ένα σχέδιο έτοιμο από καιρό, με πολλές υπόγειες συνεννοήσεις, το οποίο ήταν ενταγμένο σε στρατηγικές επιδιώξεις, που δεν λάμβαναν υπόψη μια μικρή χώρα, ένα μικρό λαό. Σε αυτό συμμετείχαν και ελληνόφωνοι «καλοθελητές», οι οποίοι παραμένουν ατιμώρητοι. Αντίθετα επιβραβεύθηκαν.
Η συνέχεια προδιαγράφηκε. Η λογική ότι προσφέροντας πλεονεκτήματα, δώρα στην Τουρκία θα συνεργαζόταν για λύση, αποδείχθηκε καταστροφική. Και το πρόβλημα είναι πως αυτό δεν έγινε αντιληπτό ακόμη. Φορτώθηκε το Κυπριακό με υποχωρήσεις της ελληνικής κυπριακής πλευράς και λύση δεν επιτεύχθηκε.
Από το 1974 και εντεύθεν στη βάση των δικών μας υποχωρήσεων στις συνομιλίες συζητούνται ρυθμίσεις και πρόνοιες διαχωριστικές, που αναπαράγουν τον εθνικισμό, με αντιδημοκρατικές στρεβλώσεις. Ρυθμίσεις που θα διαιωνίζουν τις αντιπαραθέσεις και θα οδηγούν κατά καιρούς τη χώρα σε περιπέτειες. Η τακτική που ακολουθήθηκε στηριγμένη σε μια πεπατημένη της ηττοπάθειας και της αδυναμίας διαχείρισης, έχει εξουδετερώσει και τα αυτονόητα, όλα εκείνα που ισχύουν σε κανονικά, δημοκρατικά κράτη.
Σε αυτή την πορεία σημειώθηκαν και θετικές εξελίξεις:
Σε ό,τι αφορά τα ενεργειακά, η αδυναμία στρατηγικής στήριξης του μεγάλου αυτού εγχειρήματος, έχει επιπτώσεις. Βιώνουμε την εισβολή της κατοχικής Τουρκίας στην κυπριακή ΑΟΖ, που από τη μια επιχειρεί την επιβολή τετελεσμένων και από την άλλη ασκείται πίεση για την έναρξη συζητήσεων για «δίκαιο διαμοιρασμό του αερίου».
Αυτή η αξίωση της Άγκυρας θα γίνει πραγματικότητα με τις άτυπες αρχικά και τις κανονικές στη συνέχεια Πενταμερείς Διασκέψεις. Μπορεί σε επίπεδο τακτικής, θεωρητικά πάντα, μια διαδικασία να προσφέρει ανάσες, υποτίθεται ότι «καλμάρει» την Τουρκία, ωστόσο ενδέχεται- πολύ πιθανόν- να ανοίξει το κουτί της Πανδώρας με τις τουρκικές διεκδικήσεις και να συρθούμε σε άλλες ιδέες, όπως εκείνες που συζητήθηκαν παρασκηνιακά… Εκτός κι εάν αυτός είναι ο τελικός στόχος.
Η Κυπριακή Δημοκρατία, περνώντας μέσα από φουρτούνες και μεγάλες πιέσεις, έχει αποκτήσει πλεονεκτήματα, τα οποία εάν τα αξιοποιήσει μπορεί να εξισορροπήσει τη στρατιωτική ήττα του 1974: Την ιδιότητα του κράτους-μέλους της Ε.Ε. και το φυσικό αέριο. Σε αυτή την εξίσωση θα είναι οι Τουρκοκύπριοι, οι οποίοι θα πρέπει, ωστόσο, να εγκαταλείψουν το διπλοπόρτι και να επιλέξουν μεταξύ της κατοχικής Τουρκίας, της απομόνωσης και της Κυπριακής Δημοκρατίας, που είναι και δικό τους κράτος.
Τα παθήματα δεν γίνονται μαθήματα στην Κύπρο: Πάνε σε συνομιλίες-“ξέπλυμα” της Τουρκίας