File Photo: Ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας στην Ολομέλεια της Βουλής. ΑΠΕ-ΜΠΕ, ΣΥΜΕΛΑ ΠΑΝΤΖΑΡΤΖΗ




Του ΠΑΝΤΕΛΗ ΖΑΓΟΡΙΑΝΙΤΗ, Hellas Journal

Τον Μάιο του 2016 ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας μιλώντας στη Βουλή είπε ότι «μπορεί κάποιος να τον κατηγορήσει για αυταπάτες» σε σχέση με την διαπραγμάτευση που έκανε «αλλά όχι ότι είπε ψέμματα στον ελληνικό λαό».

Εκείνη η φράση προκάλεσε αίσθηση, αλλά ξεπεράστηκε σχετικά γρήγορα καθώς όλα όσα ακολούθησαν τα τρία επόμενα χρόνια ήταν τόσα πολλά και τόσο πυκνά…

Κι όμως, αποδεικνύεται ότι ο κ. Τσίπρας σε τουλάχιστον ακόμη τέσσερις περιπτώσεις είχε και άλλες αυταπάτες. Πολλές αυταπάτες.

Σκοπιανό, Novartis, εκλογές, Καραμανλής

Η πρώτη, αφορά στη διαχείριση του Σκοπιανού. Πίστεψε ότι μπορεί με τη συμφωνία που έκανε και στη συνέχεια υπέγραψε να διεμβολίσει οριζόντια το πολιτικό σκηνικό δημιουργώντας πρόβλημα τόσο στη Νέα Δημοκρατία όσο και στο ΚΙΝΑΛ. Και αν όχι να κερδίσει, τουλάχιστον να χάσουν αυτοί.

Η δεύτερη, αφορά στην υπόθεση Novartιs. Προφανώς ορισμένοι, Ρασπούτιν και άλλοι του κλειστού κύκλου, τον έπεισαν ότι υπάρχει τρόπος να βρεθεί προφυλακισμένος κάποιος ή κάποιοι από τους πολιτικούς του αντιπάλους στο δρόμο προς τις εκλογές. Δεν είχε προτιμήσεις: όσο πιο ψηλά, τόσο πιο καλά.

Η τρίτη ήταν στις ευρωεκλογές. Ομολογουμένως δεν περίμενε το μέγεθος της διαφοράς από τη Νέα Δημοκρατία καθώς αρκετοί, και όχι μόνον ο Χριστόφορος Βερναρδάκης, τον διαβεβαίωναν ότι η διαφορά θα είναι μικρή και ότι αυτό θα αποτελούσε τη βάση για να παλέψει ακόμη και την πρωτιά το φθινόπωρο.

Η τρίτη plus, καθώς αποτελεί παρακλάδι του προηγούμενου θέματος, είναι ότι από τη βεβαιότητά του αυτή δεν όρισε τις εθνικές εκλογές μαζί με τις ευρωεκλογές. Και έτσι τώρα κινδυνεύει με μια ακόμη μεγάλη ήττα -λίγο μικρότερη, λίγο μεγαλύτερη- που προφανώς θα του δημιουργήσει σοβαρά και πολυεπίπεδα προβλήματα στο άμεσο μέλλον.

Και τέλος, η τέταρτη αυταπάτη του Αλέξη Τσίπρα είναι ο Κώστας Καραμανλής. Τον διατήρησε στο απυρόβλητο επί πάρα πολλά χρόνια. Έως και πρόεδρο της Δημοκρατίας ψήφισε έναν από τους κορυφαίους υπουργούς του. Η ασυλία Καραμανλή είχε ξεκινήσει πριν ακόμη γίνει κυβέρνηση και αυτό το καθεστώς παρέμεινε έως πριν από τρεις ημέρες.

Από τη στιγμή όμως που και αυτή η αυταπάτη αποκαλύφθηκε μπροστά του «ολόγυμνη», όταν ο πρώην πρωθυπουργός ανέβηκε στο βήμα και κήρυξε πανστρατιά νίκης για τον Κυριάκο Μητσοτάκη, όλα άλλαξαν ξαφνικά.

Δύο επιθέσεις μέσα σε δύο ημέρες. Μια για την οικονομία, για εκείνα που παλιά δεν… υπήρχαν και μια για το Σκοπιανό. Και παράλληλα, μεθοδευμένες διαρροές απορρήτων εγγράφων (προφανώς κανείς δεν μπορεί να ψέξει όποιον τα δημοσιεύει, αλλά μπορεί να… αξιολογήσει τη σκοπιμότητά του) προκειμένου να αποδειχθεί ότι ο Κώστας Καραμανλής ήταν έτοιμος να συμφωνήσει για το όνομα, με τους ίδιους όρους που το έκανε και ο Τσίπρας.

Δύο παρατηρήσεις: δεν το έκανε. Αντιθέτως. έβαλε βέτο στο Βουκουρέστι. Παρέλκει να εξετάσουμε το γιατί, το δίκιο και το άδικο.

Προφανώς, λοιπόν, αυτή η επιστολή βρισκόταν, κλεισμένη σε κάποιο συρτάρι στο υπουργείο Εξωτερικών για ώρα ανάγκης. Ήρθε η ανάγκη και βγήκε να πάρει τον… αέρα της. Κάπως έτσι γράφεται η ιστορία.

Αλλά όπως λένε και οι αγγλοσάξωνες: Too little, too late.

ή όπως λέει ο ποιητής: Οι κυβερνήσεις πέφτουνε, μα οι αυταπάτες μένουν.

  • Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες των συνεργατών της.

Το πολιτικό τοπίο στις 8 Ιουλίου: Οι πρώτες κινήσεις Μητσοτάκη και Τσίπρα μετά τις εκλογές

Hellasjournal - Newsletter


%d bloggers like this: