File Photo: Το τουρκικό γεωτρύπανο Γιαβούζ. Photo via Twitter, @tuncdemirtas
Τον έχουν χαρακτηρίσει «απρόβλεπτο» αλλά στην πραγματικότητα δεν είναι. Απομονωμένος και εγκλωβισμένος μέσα σε αδιέξοδα που ο ίδιος δημιούργησε; Ναι, είναι. Όπως άλλωστε και αναξιόπιστος.
Η αναξιοπιστία του, ωστόσο, έχει πια καταστεί… προβλέψιμη. Όπως άλλωστε και οι τουρκικές προκλήσεις που, εάν εξαιρέσει κανείς την κατάρριψη του ρωσικού μαχητικού στη Συρία το 2015, συνήθως ανακοινώνονται εκ των προτέρων.
Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν φαίνεται να τα έχει (S)τετρακόσια καθώς ανοίγει μια βεντάλια από τουρκικές διεκδικήσεις που εγγράφουν υποθήκες για μελλοντικά παζάρια σε Αιγαίο, Ανατολική Μεσόγειο και Συρία.
Στην Ανατολική Μεσόγειο, η Τουρκία κινείται πλέον με δύο γεωτρύπανα (Fatih, Yavuz) και δύο σεισμογραφικά (Barbaros, Oruç Reis), εγείροντας διεκδικήσεις μέσα από τη δημιουργία εντυπώσεων συνιδιοκτησίας, την de-facto παγίωση γκρίζων ζωνών και τη δημιουργία τετελεσμένων.
Στο σκηνικό έρχεται, ωστόσο, να προστεθεί πλέον και το Yavuz που μόλις έβαλε πλώρη για τον κόλπο της κατεχόμενης Καρπασίας στα βορειοδυτικά της Κύπρου, προς ένα σημείο το οποίο θεωρείται μεν προβληματικό αλλά όχι ακραία προβληματικό εάν λάβει κανείς υπόψη την κατάσταση όπως έχει διαμορφωθεί στην περιοχή μετά την τουρκική εισβολή του 1974. Το Barbaros, από την άλλη, βρίσκεται μεταξύ των Οικοπέδων 8 και 12 νοτίως της Κύπρου (πέριξ της οποίας αλωνίζει ήδη από το 2014), ενώ το Oruç Reis παραμένει προς το παρόν στα μετόπισθεν, στη Θάλασσα του Μαρμαρά.
Εάν επιλέξουν να στείλουν κάποιο πλοίο στην ελληνική ΑΟΖ οι Τούρκοι, αυτό θα είναι σεισμογραφικό.
Ενδεικτικά, η TPAO φέρεται να πραγματοποίησε σεισμογραφικές έρευνες σε περιοχές συνολικής έκτασης 9.342 χλμ2 το 2018 και 6.617 χλμ2 στην Ανατολική Μεσόγειο.
Την τελευταία φορά, πάντως, που η Τουρκία δοκίμασε να στείλει ένα σεισμογραφικό στην ελληνική υφαλοκρηπίδα (το Barbaros, τον Νοέμβριο του 2018), εκείνο βρήκε μπροστά του το ελληνικό πολεμικό ναυτικό (όχι μία αλλά τέσσερις ελληνικές φρεγάτες) και αποχώρησε. Η ελληνική ηγεσία (Αποστολάκης, Κατρούγκαλος) έχει καταστήσει σαφές ότι όσα έγινα τον χειμώνα του 2018 θα επαναληφθούν εάν οι Τούρκοι επιχειρήσουν μια νέα «εισβολή» στην ελληνική υφαλοκρηπίδα.
Εν τω μεταξύ πάντως, πίσω στα εδάφη της πολύπαθης Κύπρου, η Τουρκία ανεβάζει τους τόνους, με μπροστάρη τον παράνομο ψευτο-«ΥΠΕΞ» Κουντρέτ Οζερσάι, κάνοντας «θόρυβο» μέσα από «κινήσεις εντυπωσιασμού» όπως ήταν η ανακοίνωση περί επικείμενου ανοίγματος της περίκλειστης παραθαλάσσιας πόλης της Αμμοχώστου (Βαρώσι) με απώτερό στόχο τον εποικισμό της υπό την (παράνομη) τουρκοκυπριακή διοίκηση.
Και αυτό, μέσα σε ένα κλίμα γενικότερης έντασης, ενώ παράλληλα επανέρχονται τα σενάρια για δημιουργία τουρκικής ναυτικής βάσης στα κατεχόμενα, υπό τη σκιά και της αναζήτησης «νέων ιδεών» επίλυσης του Κυπριακού, «ιδεών» που ωστόσο απομακρύνονται από τον στόχο της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας… προς κατευθύνσεις διχοτόμησης.
ΤΑ ΕΠΟΜΕΝΑ ΒΗΜΑΤΑ ΜΕΤΑ ΤΙΣ ΚΥΡΩΣΕΙΣ
Αθήνα και Λευκωσία εμφανίζονται ικανοποιημένες μετά την απόφαση να ζητηθεί από την Κομισιόν και την Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Εξωτερικής Δράσης να προχωρήσουν στην κατάρτιση συγκεκριμένων προτάσεων για μέτρα κατά της Τουρκίας. Με δεδομένο ότι στη σχετική απόφαση αναφέρεται ο όρος «χωρίς καθυστέρηση», οι προτάσεις θα έπρεπε να υποβληθούν μέσα στις επόμενες δέκα με 15 ημέρες. Θεωρητικώς, θα έπρεπε να είναι έτοιμες πριν το επόμενο Συμβούλιο Γενικών Υποθέσεων στις 27 Ιουλίου.
Η Κομισιόν θα μπορούσε να ζητήσει τον περαιτέρω περιορισμό ή το πάγωμα μέρους των προενταξιακών κονδυλίων που λαμβάνει η Τουρκία (αν και δεν αναμένεται να πληγούν κονδύλια για το Προσφυγικό ή την στήριξη της κοινωνίας των πολιτών).
Η επόμενη Σύνοδος Κορυφής είναι προγραμματισμένη για τον Οκτώβριο, αλλά προηγείται και μια έκτακτη Σύνοδος στις 30 Ιουνίου.
Θα μπορούσαν, ωστόσο, να υπάρξουν και έκτακτες εξελίξεις, ανάλογα με τη στάση που θα κρατήσει η Τουρκία το προσεχές διάστημα.
Η Τουρκία δρα μπροστά στα αμέτοχα μάτια των Ευρωπαίων: Ο Ερντογάν τα λέει και τα κάνει…