Ο Δημήτρης, του Χριστοφή και της Αννούς: Ένα κεφάλαιο της κυπριακής ιστορίας έκλεισεε…

File Photo: O πρώην Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας Δημήτρης Χριστόφιας φωτογραφίζεται στην εκδήλωση για την παρουσίαση του βιβλίου του «Πως η ανάγκη γίνεται ιστορία» στο Σπίτι της Κύπρου στην Αθήνα, Πέμπτη 1 Δεκεμβρίου 2016. ΑΠΕ-ΜΠΕ, ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΒΛΑΧΟΣ




Της ΕΛΛΗΣ ΑΥΞΕΝΤΙΟΥ

Πως η ιστορία γίνεται σιωπή…  Μόνο σιωπή, χωράει, αυτή που «σκεπάζει» τις λέξεις όταν αυτές είναι αδύναμες. Ο έκτος ηγέτης, της Κυπριακής Δημοκρατίας, «έφυγε» κι ένα κεφάλαιο της κυπριακής ιστορίας έκλεισε.

Ο Δημήτρης Χριστόφιας, ήταν ο πρώτος κομμουνιστής πρόεδρος τόσο της Κύπρου όσο και της Ευρώπης. Ο «κόκκινος» πρόεδρος, όπως χαρακτηριζόταν, αυτός που αγαπήθηκε αλλά και μισήθηκε πολύ.. Ένα πολιτικό πρόσωπο, που κατάφερε κι έμεινε πιστός στα ιδανικά του…

  • Ήταν γιος του Χριστοφή και της Αννούς. Γεννήθηκε στο Δίκωμο της Κύπρου, που τόσο αγαπούσε. Καταγόταν από μια φτωχή οικογένεια. Δύσκολα παιδικά χρόνια, με πολλές στερήσεις. Ο πατέρας του,  ήταν οικοδόμος και παράλληλα λειτουργούσε και το καφενείο στη συντεχνία της ΠΕΟ. Ο πρωτότοκος και μοναδικός γιος της οικογένειας, Δημήτρης, βοηθούσε τον πατέρα του στο καφενείο και παράλληλα διένειμε την εφημερίδα «Χαραυγή», όπου ταυτόχρονα τη διάβαζε…

Ο Δημήτρης Δημητρίου, και αργότερα Χριστόφιας, αφού στην πορεία επέλεξε ως επώνυμο το «παρατσούκλι» του πατέρα του, λόγω του έντονου τρόπου , του οποίου συζητούσε, αγαπούσε πολύ τη ζωή… Ίσως γιατί έδινε μάχες γι αυτήν, από νεαρή ηλικία, λόγω των προβλημάτων υγείας που αντιμετώπιζε.

Προσωπικά, επιλέγω, να μην αναφερθώ σε αυτές τις μάχες… ανήκουν στον ίδιο αλλά και στους οικείους του, σε αυτούς που πάλεψαν μαζί του, παρά  θα αναφερθώ μόνο σε μία, σε αυτή που κι ο ίδιος στο παρελθόν μίλησε ανοικτά…

Ο Δημήτρης Χριστόφιας,   πριν την ανάληψη καθηκόντων του ως Γενικός Γραμματέας του Ακέλ, είχε διαγνωσθεί, με νεφρική ανεπάρκεια. Ενώπιον των συλλογικών οργάνων του κόμματος, του μίλησε ανοιχτά, για το πρόβλημα το οποίο αντιμετώπιζε. Είχε δηλώσει ταυτόχρονα την πρόθεση του, τόσο να μείνει όσο και να φύγει… Οι σύντροφοι του, πίστεψαν τόσο στη δύναμη της ψυχής του, όσο και στο ότι έπρεπε να συνεχίσει την πολιτική παρακαταθήκη του Εζεκία Παπαϊωάννου…

Η αδελφή του, Δέσποινα Μαυρίδου, ήταν η γυναίκα που θα χάριζε για δεύτερη φορά τη ζωή στον Δημήτρη Χριστόφια, αφού κρίθηκε ως συμβατή δότρια για την επέμβαση μεταμόσχευσης νεφρού, στην οποία και υποβλήθηκε ο τέως πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας.

  • Ο Δημήτρης και η Δέσποινα, ταξιδεύουν για το Λονδίνο. Ένα ταξίδι καθοριστικό, τόσο για τη ζωή του ενός, όσο και του άλλου… ο Δημήτρης Χριστόφιας, έλαβε ένα αληθινό δώρο ζωής. Την υπέρτατη, πράξη. Με μία λέξη, αγάπη. Τα δύο αδέλφια, ξύπνησαν στα διπλανά κρεβάτια, με τη μικρότερη αδελφή, να δίνει άλλη μια ευκαιρία, στον μεγαλύτερο αδελφό της, να συνεχίσει… να ζήσει και να δημιουργήσει όλα όσα ονειρεύτηκε…

Μερικούς μήνες αργότερα, ο Δημήτρης Χριστόφιας, σε συνέντευξη του, στο περιοδικό Down Town, είχε δηλώσει: «Δε ξέρω πως μπορεί να ξεπληρώσει κάποιος ένα τέτοιο δώρο ζωής. Μόνο με αγάπη, ίσως. Έχω ξαναγεννηθεί και το χρωστάω σε αυτήν. Γι’ αυτό τη χαρακτήρισα πολλές φορές δεύτερη μάνα, με κίνδυνο να παρεξηγηθώ από την πρώτη». Το μόσχευμα ήταν πλήρως συμβατό, μέχρι τέλους…

Η κάθε εμπειρία, ήταν και μία σύνθεση του χαραχτήρα του Δημήτρη Χριστόφια.. Ίσως επειδή, ο ίδιος είχε έρθει αρκετές φορές αντιμέτωπος, με τον πόνο, να ήταν κάτι που τον ίδιο, τον έκανε πιο ανθρώπινο…

Ο τέως πρόεδρος, δέχθηκε πολλά πυρά… Είχε την τύχη ή την ατυχία, να έχει την ηγεσία μιας μικρής χώρας, ενός ευρωπαϊκού νησιού, τη στιγμή που σχεδόν όλα τα κράτη της ευρωπαϊκής ένωσης, βίωναν και βιώνουν ακόμη μια βαθιά οικονομική κρίση… Έτσι και η Κύπρος. Όταν ο Δημήτρης Χριστόφιας, παρέδιδε τα σκήπτρα της προεδρίας στον νυν πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας, του είπε: «σου παραδίδω μια καυτή καρέκλα»…

  • Όσο ο κύριος Χριστόφιας, ήταν κάτοχος αυτής της «καρέκλας», κάποιοι τον στήριξαν πολύ και κάποιοι τον κάρφωσαν είτε δικαίως, είτε αδίκως πολύ…

Αυτό που με  εξέπληξε αλλά παράλληλα δεν κρύβω πως με φόβισε κιόλας, είναι πως αμέσως μετά το άκουσμα, της είδησης ότι ο Δημήτρης Χριστόφιας, πέρασε στην ιστορία, είναι  το πώς άλλαξε η στάση του απλού πολίτη… του κόσμου.. τα «καρφιά» που τον τρύπησαν, μέσα σε μια νύχτα εξαφανίστηκαν… αν ο Δήμητρης Χριστόφιας, ήταν «καλός» ή «κακός»  πολιτικός θα το κρίνει η ιστορία, όπως και τον κάθε ηγέτη ή αξιωματούχο, που έχει περάσει η θα περάσει από αυτή τη χώρα και από την κάθε χώρα… Το χειρότερο πρόβλημα της Κύπρου, ίσως όμως να μην είναι οι πολιτικοί της, αλλά ο λαός της… ο φανατισμός και η διχόνοια αυτού… ότι πιο νοσηρό κι ίσως κι αθεράπευτο… Και γι αυτό πραγματικά, λυπάμαι!

Συλλυπητήρια, τόσο στην οικογένεια του Δημήτρη Χριστόφια, όσο και στους οικείους του.

Ειρήνη στη ψυχή του!

Εκ μέρους όλων των συνεργατών της ιστοσελίδας μας.

  • Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός. 

Επτά δολοφονίες, αλλεπάλληλες εκτελέσεις, βαλίτσες, σχοινιά: Το μελανό στίγμα της Κύπρου

Hellasjournal - Newsletter


%d bloggers like this: