Ο αντιπρόσωπος της Τουρκίας και του ΑΚΕΛ στις Βρυξέλλες και ο φόβος που προκαλεί ο Λεβέντ

ΣΚΙΤΣΟ ΤΟΥ ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ ΓΚΟΥΜΑ




Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ

Τα κατάφερε το ΑΚΕΛ και έστειλε ένα αντιπρόσωπο της τουρκικής κατοχής στο Ευρωκοινοβούλιο. Και την ίδια στιγμή, ταπείνωσε ένα από τα καλύτερα στελέχη του, τον πρώην ευρωβουλευτή Νεοκλή Συλικιώτη, ένα αξιοπρεπή πολιτικό, ο οποίος δικαιολογημένα είναι οργισμένος. Είτε συμφωνεί κανείς με την ιδεολογία του, είτε όχι, άφησε έργο πίσω του, το οποίο δεν μπόρεσε να ολοκληρώσει.

  • Η ηγεσία του «κομμουνιστικού» κόμματος έπαιξε ένα απαράδεκτο κομματικό παιγνίδι σε όλα τα επίπεδα. Χρησιμοποίησε τον γνωστό κ. Νιαζί για να αυξήσει τα ποσοστά του και ταυτόχρονα ρεζίλεψε ένα στέλεχος του, το οποίο θα μπορούσε να ήταν υποψήφιος για τη θέση του κ. Άντρου Κυπριανού. Σατανικό το σχέδιο, το οποίο υλοποίησαν σε συνεργασία με κάποιους στα κατεχόμενα, για να δείξουν δήθεν τη συνεργασία με τους «αδελφούς» Τουρκοκύπριους, που τα τελευταία 44 χρόνια απολαμβάνουν την κατοχή και την ίδια στιγμή το παίζουν και πολίτες της Κυπριακής Δημοκρατίας. Η Κύπρος βρίσκεται υπό κατοχή και σε εμπόλεμη κατάσταση και έπρεπε οι Τουρκοκύπριοι να επιλέξουν μεταξύ των κατακτητών και της διεθνούς νομιμότητας…

Το ΑΚΕΛ έκανε τη δουλειά του -και πλέον έχουν ευθύνη και οι ψηφοφόροι του. Όμως, οι ηγέτες των υπολοίπων κομμάτων, ευθύνονται περισσότερο για το γεγονός ότι έδειξαν μία άνευ προηγουμένου διχόνοια, ενώ ειδικά ο Δημοκρατικός Συναγερμός, με την αντίδραση του -νομίζω σχεδιασμένη- βοήθησε για την εκλογή του κ. Νιαζί. Δεν μου το βγάζει κανείς από το μυαλό ότι υπήρξε συνδιαλλαγή, χωρίς να αντιληφθούν οι ανόητοι του ΔΗΣΥ ότι όλο αυτό το σκηνικό θα κατέληγε εις βάρος τους.

Από την άλλη, κόμματα και κομματίδια του λεγόμενου πατριωτικού χώρου, εκτός του ακροδεξιού ΕΛΑΜ που δεν το μετράμε λόγω της σχέσης του με τη ναζιστική Χρυσή Αυγή, ανταγωνίστηκαν μεταξύ τους για τις θέσεις της Ευρωβουλής, ενώ εάν είχαν κατέλθει στον ευρωπαϊκό στίβο με ένα ψηφοδέλτιο, στο οποίο θα μπορούσαν να προσφέρουν και μία θέση στον Σενέρ Λεβέντ, θα άγγιζαν υψηλά ποσοστά, οπότε θα ήταν οι κερδισμένοι των ευρωεκλογών.

Δεν είναι δυνατόν, να μην είναι ευρωβουλευτής ο Σενέρ Λεβέντ και να εκπροσωπείται ο οπορτουνισμός της κατοχικής δύναμης στην Ευρωπαϊκή Ένωση δια του κ. Νιαζί. Ο ΔΗΣΥ, το ΔΗΚΟ και οι υπόλοιπες δυνάμεις, κουβάλησαν νερό στον μύλο του ΑΚΕΛ και συμμετείχαν σε ένα παιγνίδι που κατέληξε εις βάρος της Πατρίδας. Δεν ομιλούμε μόνο για «δούρειους ίππους», αλλά για εξυπηρέτηση της ισλαμικής Τουρκίας, της κατοχικής δύναμης που απειλεί με τρίτο Αττίλα.

ΣΚΙΤΣΟ ΤΟΥ ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ ΓΚΟΥΜΑ
  • Επειδή δεν μασήσαμε τα λόγια μας για την υπόθεση αυτή, της εκπροσώπησης της κατοχικής δύναμης στην Ευρώπη μέσω του ευρωβουλευτή (πλέον) του ΑΚΕΛ, δεχθήκαμε επιθέσεις και από τουρκικά «τρολς», αλλά μας εντυπωσίασαν μερικοί οπαδοί του «κομμουνιστικού» κόμματος, που προσπάθησαν να μας ταυτίσουν με το ΕΛΑΜ. Δεν είναι μόνο ανόητοι, αλλά και αισχροί. Διότι αν διάβαζαν τα κείμενά μας, αλλά και τις ιστοσελίδες που χρηματοδοτεί η Χρυσή Αυγή, θα έβλεπαν ότι υπήρξα ένας εκ των πρώτων στόχων της ναζιστικής οργάνωσης. Και προειδοποιήσαμε πρώτοι απ’ όλους, ότι το ΕΛΑΜ εμφανίστηκε για να μείνει (δυστυχώς). Και αυτό είναι πάλι ευθύνη πρωτίστως του ΑΚΕΛ και του ΔΗΣΥ, που έπρεπε να δημιουργήσουν ένα αντίπαλο, στο πρότυπο της Χ.Α. για να το χρησιμοποιούν ώστε να μαντρώνουν τους οπαδούς τους.

Ο πατριωτισμός δεν έχει καμία σχέση με τον εθνικισμό. Αντίθετα οι πατριώτες είναι οι πρώτοι εχθροί των εθνικιστών. Διότι είναι και το ανάχωμα για τη ρατσιστική και όχι μόνο ιδεολογία τους. Οι οπαδοί του ΑΚΕΛ, λοιπόν, που βρίζουν και βλέπουν φαντάσματα, ας κοιτάξουν τους εαυτούς τους στο καθρέπτη. Η ηγεσία τους, μαζί με τον ομογάλακτο στο Κυπριακό ΔΗΣΥ, «ανέθρεψαν» το ΕΛΑΜ, και τώρα έστειλαν και αντιπρόσωπο της κατοχής στην Ε.Ε. Τα συγχαρητήριά μας.

Μου λένε μερικοί καλοί φίλοι ότι αδίκησα τον κ. Νιαζί ταυτίζοντάς τον με το κατοχικό καθεστώς. Και ότι δήθεν είναι εχθρός του ισλαμιστή Ταγίπ Ερντογάν και του κατοχικού στρατού. Ο εν λόγω κύριος είναι μία φούσκα, που εκμεταλλεύθηκε την αγωνία της κυπριακής ηγεσίας να δείξει στη δεκαετία του ΄80 και μετά ότι υπάρχουν Τουρκοκύπριοι οι οποίοι υποτίθεται ότι είναι υπέρ της επανένωσης. Και βεβαίως όταν ομιλούν για επανένωση αναφέρονται στη φιλοτουρκική λύση της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας. Δεν είναι αλήθεια ότι ο κ. Νιαζί έχει καλά αισθήματα για την Κυπριακή Δημοκρατία και τους Ελληνοκύπριους. Δεν έχει. Και οι Ακελικοί ηγέτες θα χρειαστεί να απολογούνται συχνά για τη δραστηριότητά του στις Βρυξέλλες. Εδώ είμαστε και θα τους τα λέμε…

Το άλλο σοβαρό θέμα, όπως προανέφερα, είναι η αδυναμία του λεγόμενου πατριωτικού μετώπου να ενωθεί σε τέτοιες περιπτώσεις, όταν απειλείται η Κυπριακή Δημοκρατία εκ των έσω. Μπορούν να διατηρούν τα μαγαζιά οι «μεγάλοι» και οι «μικροί» τα μαγαζάκια τους, αλλά πρέπει να αποφασίσουν επιτέλους ότι προέχει το εθνικό καθήκον, όχι το κομματικό.

  • Τι περίμεναν ότι θα κερδίσουν από την εκλογική διαδικασία οι Οικολόγοι και ο κ. Λιλλήκας; Θα έβγαζαν ευρωβουλευτή; Ενώ αν έκαναν την υπέρβαση, και αν υποστήριζαν το ΔΗΚΟ ή την ΕΔΕΚ, θα ήταν στους νικητές. Εάν δε όλα τα κόμματα του χώρου αυτού, συνασπίζονταν σε μία συμμαχία, θα είχαν κατακτήσει την πρώτη θέση. Φανταστήκατε εάν πρόσθεταν σε αυτή τη συμμαχία και το Γιασεμί του Σενέρ Λεβέντ; Θα είχαν κτίσει μία ισχυρή συμμαχία, η οποία θα είχε τον πρώτο λόγο στο πολιτικό σκηνικό, και με δεδομένη την «αιμορραγία» του ΔΗΣΥ προς τους ακροδεξιούς του ΕΛΑΜ. Αλλά, μερικές φορές, οι μικροί ηγέτες χωρίς να κάνουν ιδιαίτερη προσπάθεια γίνονται ασήμαντοι. Και για το κόμμα τους, αλλά και για τον τόπο. Τα κόμματά τους ολίγο μας ενδιαφέρουν, αλλά ο τόπος μας νοιάζει και μας κόφτει.

Εάν ο λεγόμενος πατριωτικός χώρος συνεχίσει να σκέφτεται με τον ίδιο τρόπο, και οι ηγέτες του να μην επιδιώκουν την ενότητα, θα ενισχυθεί το ΕΛΑΜ, διότι οι πολίτες βαρέθηκαν να τους βλέπουν να αυτοδηλητηριάζονται, όπως τον τελευταίο βασιλιά του Πόντου, τον Μιθριδάτη. Η Τουρκία είναι ξανά προ των πυλών και τα μέλη του χώρου που υποτίθεται ότι πρέπει να σκέφτονται εθνικά, όχι κομματικά, είναι έτοιμα να «σφάξει» το ένα το άλλο…

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Ο Ιούνιος θα είναι ένας δύσκολος μήνας για την Ελλάδα και την Κύπρο. Ο πρόεδρος των ΗΠΑ αναμένεται να συναντηθεί με τον Τούρκο ομόλογό του στην Ιαπωνία. Μπορεί αυτή η συνάντηση να σηματοδοτήσει την οριστική ρήξη ή την επαναφορά στα «ήρεμα νερά». Οι δύο αυτές υποθέσεις ή σενάρια πρέπει να αναλυθούν από τις πολιτικές ηγεσίες στην Αθήνα και τη Λευκωσία. Η ρήξη σίγουρα θα εκνευρίσει τον Ερντογάν στον υπερθετικό βαθμό. Οι καλές σχέσεις μπορεί να σημαίνουν και έλεγχο της Άγκυρας από την Ουάσιγκτον. Την ίδια στιγμή, ο άγνωστος «Χ» είναι ο Βλαντιμίρ Πούτιν. Θα εξυπηρετήσει τον Ερντογάν εάν κάνει την «κωλοτούμπα» και ακυρώσει την αγορά των S-400; Ή θα οδηγηθούν οι σχέσεις τους σε κρίση; Και τι θα σημαίνει αυτή η νέα κρίση Ρωσίας-Τουρκίας, αυτή τη φορά, για την Ελλάδα και την Κύπρο;

  • Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες των συνεργατών της. Επίσης απαγορεύεται δια νόμου η αναδημοσίευση των σχολίων χωρίς τη γραπτή έγκριση της ιστοσελίδας.

Τελικά ο Τραμπ πρέπει να κορόϊδεψε τον Ερντογάν: Μέγας κίνδυνος για τις ΗΠΑ οι S-400…

Hellasjournal - Newsletter


%d bloggers like this: