Η τελική «εκκρεμότητα» των Μνημονίων: Να φύγουν διχασμός, εξαπάτηση και εξαθλίωση…
File Photo: Ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας μιλά σε προεκλογική συγκέντρωση του ΣΥΡΙΖΑ, στο Πασαλιμάνι, στον Πειραιά. ΑΠΕ-ΜΠΕ, Αλέξανδρος Μπελτές
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Τα πραγματικά σημάδια για την έξοδο της χώρας από την Μνημονιακή περίοδο ήρθαν και είναι πλέον αδιαμφισβήτητα.
Η εποχή των Μνημονίων περνά και μαζί της παιρνει και όλα τα δημιουργήματα της.
Οι Ευρωεκλογές έδωσαν το πρώτο μήνυμα με την εξαφάνιση των ΑΝΕΛ, του Λαφαζάνη, της Ζωής, την μείωση των ποσοστών της Χρυσής Αυγής, των φαινομένων που δημιουργήθηκαν και προέκυψαν από την οδυνηρή πορεία της χώρας στην εποχή των Μνημονίων.
Όλα τα λαϊκίστικα, ακραία, ψεκασμένα «ρεύματα», ο κάθε ενας που πίστευε ότι η κατάρρευση της χώρας και ο πόνος του λαού του έδινε την ευκαιρία να επιπλεύσει μοιράζοντας ψεύτικη ελπίδα και εκμεταλλευόμενος την οργή των πολιτών, συνδιαμόρφωσαν την ζωή μας την τελευταία δεκαετία.
- Η τελευταία πολιτική εκκρεμότητα των Μνημονίων μετά και την διάλυση του παλιού δικομματισμού, δεν είναι άλλη από την αποκατάσταση του ΣΥΡΙΖΑ στην πραγματική θέση του, στα πραγματικά μεγέθη του κατι που θα ξεκινήσει όπως όλα δείχνουν στις εκλογές της 7ης Ιουλιου.
Η οικονομική κρίση και τα Μνημόνια προκάλεσαν βαθιά τραύματα στο σώμα της ελληνικής κοινωνίας και είναι αμφίβολο εάν θα κλείσουν οι πληγές σε αυτή την γενιά.
Όμως η ζημιά που προσπάθησαν να προκαλέσουν τα «ανεμομαζώματα» των Μνημονίων ήταν πολύ χειρότερη γιατι στόχευσε το ιδιο το DNA της κοινωνίας μας.
Καριέρες φτιαχτήκαν πανω στην οργή των πολιτών που έβλεπε τον «κόσμο» του να καταρρέει, οι ψεύτικες ελπίδες και οι αναπόδεικτες «αλήθειες» που του πάσαραν και εκαναν τον Αρτέμη Σώρρα των …600 δισεκατομμυρών -μόνο που ήταν πετσετάκια- να ωχριά.
Επένδυσαν στην δυστυχία του κόσμου, θέλησαν να κανουν ακομη πιο αναξιοπρεπή και ταπεινωτική την δοκιμασία των πολιτών. Εκείνων που έχαναν την δουλειά τους, εκείνων που δεν μπορούσαν να πληρώσουν το δάνειο του σπιτιού τους, εκείνων που έβλεπαν ότι το επιπεδο ζωής τους καταβαραθρώνονταν.
Εκείνων που τους έστηναν στην ουρά το 2011 και το 2012 για να ποδοπατηθούν για ένα σάπιο μαρούλι ή μισό κιλό πατάτες. Αλλα ετσι κτίζανε το μύθο. Με την πρωτη αυτοκτονία έστησαν έναν ακομη αφήγημα, με τους τρεις άτυχους νεκρούς από το μαγκάλι στην Λάρισα φτιάχτηκε ένα ακόμη σύμβολο.
Μετά, και κυρίως μετά το 2015, όλα αυτά εξαφανίσθηκαν. Ξέχασαν να μετρήσουν τις καθημερινές πια αυτοκτονίες. Ξέχασαν να μετρήσουν πόσοι άνθρωποι τον τελευταίο χειμώνα κάηκαν ζωντανοί επειδή δεν ειχαν να βάλουν πετρέλαιο… Το αφήγημα πια ήταν άλλο…
- Πρώτα ήταν το ψέμα. Ότι όλα ήταν καλά και απλώς καποιο «Κέντρο» αποφάσισε να μπλέξει στα σκοτεινά σχέδια του την Ελλάδα για να αρπάξει τον φυσικό της πλούτο, να αρπάξει τις επιχειρήσεις της, να οικειοποιηθεί τον πλούτο των ασφαλιστικών ταμείων της.
- Ότι οσα συνέβησαν, έγιναν όχι επειδή χρεωκόπησε η χώρα (για λόγους που ολοι γνωρίζουμε με πρώτη τη διαφθορά) αλλά επειδή κάποιος σκοτεινός εγκέφαλος το αποφάσισε.
Και ετσι άρχισαν όλα…
Ετσι στήθηκε ο μύθος, του «αρκεί ένας νόμος για να καταργηθούν τα Μνημόνια», ότι η Ελλάδα δεν είχε κανένα οικονομικό πρόβλημα, συνεπώς σύντομα θα μπορούσαν να ξαναγίνουν όλα όπως παλιά…
Η αυταπάτη που αποδείχθηκε κανονική απάτη τελικά, αλλοίωσε τα χαρακτηριστικά της χώρας, την έβαλε σε μια περιδίνηση, έναν λαό σε βαθιά κατάθλιψη και υπαρξιακή αγωνια.
Παρέδωσε τις τύχες του στον ΣΥΡΙΖΑ, στην αρχή όταν τον Αλέξη Τσίπρα συνεπικουρούσε η ισχυρη ομάδα των Βαρουφάκη, Λαφαζάνη, Κωνσταντοπούλου, αλλα και μετά όταν έφυγαν αυτοί και ηρθε η Β’ Ομάδα να πάρει τις θέσεις τους. Στήριξε τις ελπίδες του στον Πάνο Καμμένο, έφθασε να ψηφίζει την ναζιστική Χ.Α. για να εκδικηθεί το παλιό κατεστημένο, καθως σε αυτό τον εκπαίδευε το νέο σύστημα που στήνονταν πανω στο κύμα του Αντιμνημονιακού αγώνα.
- Το σύστημα που νομιμοποίησε την πολιτική βία, που κατέστησε κανόνα της πολιτικής το ψέμα και την εξαπάτηση, που κατήργησε κάθε έννοια πολιτικού πολιτισμού και σεβασμού των αντιπάλων, που θεοποίησε τον αμοραλισμό, τον νεποτισμό και τον ρεβανσισμό. Αυτό το σύστημα που επεδίωκε να πάρει την ρεβάνς για το χαμένο ’44…
- Και νόμιζε ότι μετατρέποντας τους πολίτες σε άβουλα όντα, σε ζωντανούς νεκρούς, που το μονο που θα νοιάζονται είναι το επίδομα που θα περιμένουν από το κράτος- πατερούλη, θα είναι πιο εύκολο για τους παλιούς σταλινικούς να κερδίσουν την μάχη που ευτυχώς έχασαν το ’44.
Αλλα αυτό δεν τους έκαμψε. Προσπάθησαν να βάλουν βαθιά το δηλητήριο τους στην παιδεία, στην κοινωνική ζωη.
Να μας θυμίσουν το ραντεβού στα γουναράδικα. Να διχάσουν την Ελλάδα με το «’Η Αυτοί ή Εμείς», με το η «Ελλάδα των Πολλών εναντίον της “Ελλαδας των Λίγων”…
Γιατί τα πολιτικά ανεμομαζώματα των Μνημονίων μόνο ετσι είχαν ελπίδα να επιβιώσουν. Διχάζοντας, εξαπατώντας, φτωχοποιωντας, εξαθλιώνοντας πολίτες ώστε να χειραγωγούνται εύκολα…
Οι συνέπειες των Μνημονίων, στις οποίες ο λαϊκισμός λειτούργησε πολλαπλασιαστικά, θα παραμένουν πανω από το κεφάλι μας για πολύ καιρό ακόμη.
Τουλάχιστον τελειώνοντας τυπικά τα Μνημόνια ας πάρουν μαζι τους και όσους εκαναν καριέρα, όσους επένδυσαν και όσους επιβίωσαν με αυτά…
Μονο ετσι θα περάσουμε στις Μετά Μνημονιο εποχές.
- Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας ΔΕΝ λογοκρίνει τις γνώμες των συνεργατών της.
Τασία και Βούτσης αγωνίζονται να αποδείξουν ότι δεν είναι χειρότεροι από τον κάθε Τραγάκη