Στρατιώτες του Ερντογάν έξω απο το δικαστήριο που ασχολείται με τα γεγονότα στην Πλατεία Γκεζί, στην Κωνσταντινούπολη. EPA, STR
H νίκη του Εκρέμ Ιμάμογλου στην Κωνσταντινούπολη έχει ισχυρούς συμβολισμούς, όχι όμως άμεσες συνέπειες σε πολιτικά μέτωπα.
Οι εκλογικές αναμετρήσεις έχουν συνήθως συνέπειες στην εσωτερική πολιτική και ενίοτε στην εξωτερική πολιτική όταν αυτές διεξάγονται σε προηγμένες δημοκρατίες. Ιδιαίτερα όμως, στην εξωτερική πολιτική πολύ λίγα αλλάζουν με τις εκλογές, την εναλλαγή προσώπων και πολιτικών αντιλήψεων ή ιδεολογιών.
Είναι ίσως καιρός κάποιοι να σταματήσουν να βλέπουν ότι θα ήθελαν να υπάρχει ή να αλλάξει στην Τουρκία και να δουν αυτό που υπάρχει. Όσον αφορά την Κωνσταντινούπολη, είναι ιστορικά μια κοσμοπολίτικη πόλη, η οποία παρουσιάζει πολιτικές αναλαμπές και διαφοροποιήσεις από την υπόλοιπη Τουρκία. Οι ιστορικές και πολιτισμικές δυνατότητες της Πόλης όμως έχουν καταπιεστεί αποτελεσματικά από το κεμαλικό καθεστώς και τον βίαιο, μονολιθικό εκτουρκισμό που επιβλήθηκε στην Τουρκία ως η επικρατούσα εθνικιστική ιδεολογία από τις αρχές του 20ου αιώνα.
Σε πολιτισμικό επίπεδο η Κωνσταντινούπολη διατηρεί ιδιαιτερότητες και διαφοροποιήσεις από την υπόλοιπη Τουρκία. Πολιτικά όμως δεν ξεφεύγει κατά πολύ από την επικρατούσα ιδεολογία των ελίτ. Αναλαμπές ανθεκτικότητας και πολιτικά αντισώματα της κοσμοπολίτικης της αίγλης πάντα θα έχει. Η ενέργεια που εκπέμπει η ιστορία της Πόλης είναι πολλές φορές ισχυρότερη από την πολιτική βούληση των ελίτ.
Η Τουρκία ήταν ανέκαθεν, από της ιδρύσεως του τουρκικού κράτους το 1923, μία πολύδιασπασμένη πολιτεία. Ο Ατατούρκ επέβαλε ένα μοντέλο καταπίεσης, το οποίο επιβίωσε πάνω από μισό αιώνα. Τα τελευταία είκοσι σχεδόν χρόνια, αυτό το καθεστώς επιβολής και καταπίεσης των λαών και των κοινοτήτων στην Τουρκία μεταλλάχθηκε σε ένα Ερντογανικό μοντέλο επιβολής.
Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει το μέλλον.
Εάν δει κάποιος την κατάσταση μέσα από την ιστορία και τον φακό της πολιτικής επιστήμης, αυτό που πρέπει να αναμένεται είναι μια μεγάλη κρίση μετάβασης μετά την εγκατάλειψη της εξουσίας από τον Ερντογάν, με όποιο τρόπο και αν γίνει αυτό. Μόνο εάν ο διάδοχος του Ερντογάν θα είναι σε θέση να διαιωνίσει ένα καθεστώς επιβολής και αυταρχικότητας θα είναι ομαλή η μετάβαση. Όλοι οι θεσμοί στην Τουρκία έχουν μεταβληθεί σε προσωποκεντρικοί και ισλαμικοί. Η επιβολή αυτή δεν μπορεί να αναιρεθεί ούτε εύκολα ούτε ομαλά.
Άλλωστε, για να επιβάλει το καθεστώς αυτό ο Ερντογάν χρησιμοποίησε βίαια μέσα καταστολής.
Μόνο υπό διαφορετικούς συντελεστές ισχύος μπορεί να υπάρξει επανεκτίμηση συμφερόντων από πλευράς Τουρκίας και σοβαρή πολιτική διαπραγμάτευση.
(*) Ο Γιώργος Κέντας είναι αναπληρωτής Καθηγητής Διεθνούς Πολιτικής και Διακυβέρνησης, Πανεπιστήμιο Λευκωσίας
ΟΙ εταίροι μας οι Ευρωπαίοι κοροϊδεύουν Αθήνα και Λευκωσία: Δεν θέλουν κυρώσεις στην Τουρκία