Η Ελλάδα έτοιμη για νέες κινηματογραφικές περιπέτειες: Αγωνία, δράση, μυστήριο, εκλογές…

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Διευρύνει το δημοσκοπικό της προβάδισμα η υποψήφια του κυβερνώντος κόμματος Κλαούντια Σέινμπαουμ για τις προεδρικές εκλογές στο Μεξικό

Η υποψήφια των εθνικιστών νικήτρια στον πρώτο γύρο των προεδρικών στα Σκόπια: Καθαρή νίκη της Γκορντάνα Σιλιάνοφσκα, εκλεκτής του ακροδεξιού VMRO-DPMNE

Μητσοτάκης για το πρόγραμμα «ΑΙΓΙΣ»: Πρόληψη, καταστολή κι αποκατάσταση το τρίπτυχο προστασίας της ανθρώπινης ζωής

Του ΓΡΗΓΟΡΗ ΡΟΥΜΠΑΝΗ

Και μετά τις εκλογές τι άλλο; Μα και πάλι εκλογές. Με βιασύνη, άγχος και πανικό, όπως δείχνει το εσπευσμένο της απόφασης του Αλέξη Τσίπρα να εγκαταλείψει κατακαλόκαιρο το μέγαρο Μαξίμου.

• Ο,τι χειρότερο για τον ίδιο και τον τόπο, στον οποίο όπως ισχυρίζεται, έκανε απίστευτο καλό. Προφανώς δεν είχε τη δύναμη να κάνει κάτι καλύτερο. Αυτό θα ήταν ειλικρινέστερο, αν το έλεγε. Έκανε ο,τι του υπαγόρευσε η διεθνής των πιστωτών, όταν τον στρίμωξε στο καναβάτσο με απειλές, εκβιασμούς και κεραυνοβόλα δεξιά κροσέ.

«Λυγίσαμε αλλά δεν τσακίσαμε», διαβεβαίωνε τους Έλληνες και τις Ελληνίδες, όταν για δεύτερη μέσα στο 2019 φορά, τον Σεπτέμβριο, ζητούσε την ψήφο τους, και υποσχόταν ότι τη ζημιά θα πλήρωναν πια εκείνοι που ήταν υπεύθυνοι για τη χρεωκοπία της Ελλάδας: οι κακομαθημένοι της ολιγαρχίας και τον off shoreεταιρειών.

• Δεν αισθάνθηκαν καμία ενόχληση αυτοί πλην ελαχίστων περιπτώσεων. Αντιθέτως ενοχλήθηκαν τα μέγιστα οι συνήθεις αχθοφόροι των αντικοινωνικών και αντιαναπτυξιακών μέτρων των εκάστοτε μέχρι τότε λαοπρόβλητων κυβερνήσεων. Τα ίδια επωμίστηκαν και με την Αριστερά, την οποία εμπιστεύτηκαν πρώτη φορά να τους κυβερνήσει.

Αλλάζοντας κοστούμι και λόγο ο Αλέξης Τσίπρας, δεν ήταν πια ο εαυτός του από εκεί και πέρα. Κι ας επέμενε να μη φορά γραβάτα. Ήταν άλλος.

• Ξηλώνοντας με τη σειρά του ο,τι είχε απομείνει από τις προηγούμενες μνημονιακές κυβερνήσεις, αφήνει πίσω του μια χώρα η οποία δεν έχει περιουσία που να ορίζει, δεν έχει κύρος και αξιοπρέπεια. Έχει διευκολύνσεις επιβίωσης.

Το μόνο που έδωσε, τώρα προς το τέλος, ήταν ο ευνοϊκότερος διακανονισμός χρεών (έτσι κι αλλιώς έφτασαν πάλι στα ύψη) σε ακόμα περισσότερες δόσεις, μια καλή μείωση του ΦΠΑ σε μια σειρά προϊόντων που θα ζυγίσει στο οικογενειακό βαλάντιο προς το τέλος της χρονιάς, και το καλοκαιρινό επίδομα προς τους συνταξιούχους. Με άγχος κι αυτά, μπας και προλάβει να διορθώσει την εικόνα του και την κάνει να μοιάζει περισσότερο με αυτήν του προ τετραετίας.

Ωστόσο τόσο θυμωμένη είναι η κοινωνία μαζί του, που τυφλή από τη μανία εκδίκησης αρνείται να ανταποκριθεί στα νεύματά του και σπρώχνει στην εξουσία τον άνθρωπο που της υποσχέθηκε τα χειρότερα: από την εισαγωγή της εργασίας των επτά ημερών, την πλήρη διάλυση του δημόσιου νοσοκομείου,  την κατάργηση του ετήσιου επιδόματος προς τους συνταξιούχους ως και τη συγκρότηση νέας στρατιάς ανέργων με την περαιτέρω συρρίκνωση (αντί για την ανασυγκρότηση και εκσυγχρονισμό) του δημόσιου τομέα.

• Οι εναπομείναντες με ενδιαφέρον στην πολιτική βλέπουν ως σωτηρία την τιμωρία του Τσίπρα με την ανάδειξη ως πρωθυπουργού του σκληρότερου των νεοφιλελευθέρων πολιτικών στην Ελλάδα. Για ποιο μέλλον, για ποια προοπτική, όταν αποδοκιμάζουν τον δεξιό πια Τσίπρα;

Θα έχει τεράστιο ενδιαφέρον η συνέχεια.

Αν το εκλογικό σώμα διατηρήσει τη στάση που έδειξε στις ευρωεκλογές (και τις περιφερειακές), η Ελλάδα δείχνει έτοιμη να μπει σε νέες συναρπαστικές περιπέτειες, προσφερόμενες κι αυτές για κινηματογραφική μεταφορά, όπως η παραγωγή του Κώστα Γαβρά, εμπνευσμένη από το βιβλίο του Γιάνη Βαρουφάκη “adults in the room”. Αγωνία, δράση, μυστήριο σε συνέχειες…

• Βεβαίως η ανάδειξη του Κυριάκου Μητσοτάκη στην πρωθυπουργία αποτελεί μια επιλογή για το εκλογικό σώμα. Δεν είναι ωστόσο εναλλακτική. Ένα μεγάλο μέρος των πολιτών δεν έχει τη λεγόμενη «άλλη» λύση, την άλλη κατεύθυνση.

Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο καταγράφηκε σ’ αυτές τις εκλογές και η μεγαλύτερη αποχή στη σύγχρονη μεταπολεμική ιστορία:

*Στο 41,24% στις κάλπες για τις ευρωεκλογές.

*Στο 55,17% στις κάλπες για τον (άνευ ουσίας) δεύτερο γύρο των δημοτικών εκλογών (40,98% στον πρώτο).

Πρόκειται για τον μαρασμό της δημοκρατίας. Ο πολίτης αποστρέφει το βλέμμα από την πολιτική. Ή, για να το πούμε αλλιώς, η πολιτική ξεμένει από πολίτες, όχι όμως από πολιτικούς.

• Εάν ο σημερινός πρωθυπουργός κρίνει ότι, παρά την πίκρα από την πολλαπλή ήττα στις κάλπες της 26^ης Μαΐου και 2ας Ιουνίου, σωστά ενήργησε και πρέπει να συνεχίσει και τους επόμενους μήνες, ώστε να αφομοιώσει η κοινωνία τα πρόσφατα μέτρα-όπως διατεινόταν την παραμονή της πρώτης εκλογικής αναμέτρησης-όφειλε να είναι σταθερός στην πορεία που χάραξε.

Ίσως όμως φοβάται έναν άλλο αστάθμητο παράγοντα που μπορεί να τον κάψει χειρότερα: το ελληνικό καλοκαίρι με τις ενίοτε «περίεργες» πυρκαγιές, σαν κι αυτές που έκαψαν τον Κ. Καραμανλή το 2009.

Καθόλου απίθανο.

Όφειλε ωστόσο να έχει πάρει τα μέτρα του μετά και την εμπειρία του περσινού καλοκαιριού, το οποίο μπορεί να μην είχε «ύποπτες» πυρκαγιές, είχε όμως φονικές.

• Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες των συνεργατών της. Επίσης απαγορεύεται δια νόμου η αναδημοσίευση των σχολίων χωρίς τη γραπτή έγκριση της ιστοσελίδας.

Πως την είδε τη …δουλειά η κ. Γεννηματά: Το ΚΙΝΑΛ γίνεται ΔΗΜΑΡ και “πελάτης” του Αλέξη