Ο πρωθυπουργός και πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας, συνομιλεί με την Περιφερειάρχη Ρένα Δούρου. Φωτογραφία: ΑΠΕ ΜΠΕ, ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΒΛΑΧΟΣ
Η μακρά προεκλογική πορεία του Αλέξη Τσίπρα ξεκίνησε αμέσως μετά την επικύρωση της τυπικής εξόδου της χώρας από το τρίτο μνημόνιο.
Ενώ ορισμένοι του είχαν επισημάνει από τότε πως ήταν ίσως η καλύτερη στιγμή για να προκηρύξει πρόωρες εκλογές εκείνος το αρνήθηκε καθώς πίστευε ακράδαντα πως είχε τον πολιτικό σχεδιασμό που θα του επέτρεπε αν όχι να κερδίσει, τουλάχιστον να φέρει τον αγώνα σχεδόν στα ίσια.
Ποια ήταν τα συστατικά στοιχεία αυτού του σχεδιασμού; Πολλά.
Πραγματικά για τα δύο πρώτα δεν χρειάζεται ιδιαίτερη αναφορά καθώς αποδείχθηκε ότι στην μεν πρώτη περίπτωση -των Πρεσπών- η Νέα Δημοκρατία πέρασε αβρόχοις ποσί, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο αναγκάστηκε να διαλύσει την κυβερνητική συμμαχία με τους ΑΝΕΛ αλλά και υπέστη ανεπανόρθωτο πλήγμα σε πανελλαδική κλίμακα.
Στη δε περίπτωση της Novartis οι χειρισμοί και η κατάληξη της υπόθεσης όχι μόνον δεν εξέθεσαν με αποδείξεις τους κατηγορούμενους αλλά και έδωσε την εντύπωση της πολιτικοδικαστικής πλεκτάνης με σκοπό να πληγούν οι κομματικοί αντίπαλοι του ΣΥΡΙΖΑ.
Και ενώ τα πράγματα ήδη δεν πήγαιναν τόσο καλά ήρθαν δύο αστάθμητοι παράγοντες οι οποίοι πραγματικά έπληξαν τον ΣΥΡΙΖΑ στο μαλακό του υπογάστριο:
Η πρώτη υπόθεση βρίσκεται υπό δικαστική διερεύνηση. Αλλά ειδικά το δεύτερο, δηλαδή το κότερο συνδυάστηκε με το Μάτι που έτσι κι αλλιώς είχε κάνει μεγάλη ζημιά στον ΣΥΡΙΖΑ. Όχι μόνο για το καθ’ εαυτό τραγικό γεγονός και τον θάνατο των 102 συμπολιτών μας, αλλά κυρίως για την πολιτική και επικοινωνιακή διαχείριση της υπόθεσης τόσο από την κεντρική εξουσία αλλά και από την Περιφερειάρχη Αττικής Ρένα Δούρου, η επικράτηση της οποίας, το 2014, ήταν η πρώτη νίκη που άνοιξε το δρόμο του ΣΥΡΙΖΑ προς την κυβέρνηση.
Το κότερο όχι μόνο επανέφερε στην κοινή -λίγο πριν τις εκλογές- με τον πλέον έντονο και αθροιστικό τρόπο όλες τις αρνητικές μνήμες του περασμένου καλοκαιριού, αλλά και απέδειξε -με τον τρόπο διαχείρισης αυτής της κρίσης- ότι έχουν αμβλυνθεί εκείνα τα ανακλαστικά του Αλέξη Τσίπρα που τον έφεραν στην εξουσία.
Αλλά τα λάθη δεν σταματούν εδώ. Λόγω των δημοσκοπήσεων και κυρίως λόγω της αγωνίας του εκλογικού αποτελέσματος ο Αλέξης Τσίπρας και η ηγετική ομάδα του Μεγάρου Μαξίμου, παράλληλα με τη μετωπική σύγκρουση απέναντι στη ΝΔ, εντατικοποίησαν την πολιτική προσπάθεια να πληγεί το Κίνημα Αλλαγής. Έκαναν όμως ένα βασικό λάθος καθώς πόνταραν σε πρόσωπα όπως ο Στέφανος Τζουμάκας, η Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου, ο Θάνος Μωραΐτης και ο Άγγελος Τόλκας τα οποία δεν σήμαιναν πλέον πολλά πράγματα για το σημερινό Κίνημα Αλλαγής. Ίσως σήμαιναν κάτι -αλλά και αυτό είναι αμφίβολο και μένει να αποδειχθεί στις εθνικές κάλπες- για παλαιούς ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ που ήδη όμως στηρίζουν τον ΣΥΡΙΖΑ.
Παράλληλα και ενώ τίποτε από τα προηγούμενα δεν απέδιδε, τον τελευταίο μήνα ξεκίνησε ένα τσουνάμι παροχών που όμως δεν έφεραν παρά ένα ελάχιστο θετικό πρόσημο για την κυβέρνηση. Ο λόγος είναι ότι αφενός δόθηκαν πολύ κοντά στις εκλογές και πολύ άτσαλα και αφετέρου ότι έγινε λανθασμένη διαχείριση. Οι δε συνταξιούχοι οι οποίοι ήταν στο επίκεντρο αυτής της στρατηγικής τελικά δηλώνουν δυσαρεστημένοι καθώς μαξιμαλιστικά το βοήθημα ονομάστηκε 13η σύνταξη που φυσικά δεν ήταν.
Την ίδια ώρα σε όλες τις αντιπαραθέσεις του με τον βασικό του αντίπαλο, Κυριάκο Μητσοτάκη, ο Αλέξης Τσίπρας είχε υιοθετήσει ένα επιθετικό και παράλληλα απαξιωτικό ύφος που αποδεικνύεται ότι δεν συγκίνησε τους αμφιταλαντευόμενους ψηφοφόρους. Το ίδιο συνέβη τελικά και με τη ρητορική του αναπληρωτή υπουργού Υγείας Παύλου Πολάκη τον οποίο σε όλες τις περιπτώσεις είτε κάλυψε είτε ανέχθηκε ο πρωθυπουργός. Χαρακτηριστικότερη περίπτωση ο Στέλιος Κυμπουρόπουλος. Ο κ. Πολάκης με την επίθεση που εξαπέλυσε σε βάρος του όχι μόνο τον… εξέλεξε ευρωβουλευτή, αλλά του έδωσε και την πρωτιά πάνω και από τον Βαγγέλη Μεϊμαράκη.
Ανεξαρτήτως όμως όλων των παραπάνω το μεγαλύτερο και διαχρονικότερο λάθος του Αλέξη Τσίπρα είναι πως δεν κατάφερε να ενσωματώσει στον ΣΥΡΙΖΑ τη συντριπτική πλειοψηφία των ψηφοφόρων του 36% που τον ψήφισαν το 2015. Προφανώς το πρόβλημα δεν είναι μόνο δικό του, είναι κυρίως του κομματικού μηχανισμού που ελέγχεται από τα κλειδιά της εποχής του 4%.
Όμως, αν δεν «αγκαλιάσεις» έναν ψηφοφόρο και δεν του δώσεις έστω την εντύπωση ότι ενσωματώνεται τότε είναι σαν να καλείς κάποιον σπίτι σου και του στρώνεις να φάει έξω από την πόρτα. Ακόμη κι αν έρθει, θα φάει, αλλά φεύγοντας θα σε… βρίζει.
Και τώρα, έχει περίπου ένα μήνα για να μαζέψει όσο μπορεί -και εάν μπορεί- τη διαφορά στις εθνικές εκλογές του Ιουνίου.
Γιατί, αν η διαφορά μεγαλώσει τότε το γεγονός ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα γίνει πρωθυπουργός θα είναι το μικρότερο πρόβλημα για τον Αλέξη Τσίπρα.
Βέβαια έχει plan b και γι’ αυτό, αλλά όπως αποδείχθηκε έχει περάσει ο καιρός που όλα του βγαίνουν αυτόματα και όλα του πάνε … αριστερά.
Ήθελαν να τελειώσουν τους «άλλους»: Τελείωσαν τους εαυτούς τους και τον Πάνο Καμμένο