File Photo: Πολίτης ρίχνει την ψήφο του στην κάλπη. ΑΠΕ-ΜΠΕ, ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΑΠΑΜΗΤΣΟΣ
Πόσοι είναι; Τι πιστεύουν; Είναι έτοιμοι για το “βάπτισμα”; Πολιτικοποιημένοι; Δύναται να αλλάξει η ψήφος όλων αυτών το πολιτικό σκηνικό; Επηρεάζει την αξιοπιστία των δημοσκοπήσεων; Ποιο είναι το προφίλ των νέων ψηφοφόρων; Ποιους υποψηφίους θα προτιμήσουν και με ποια κριτήρια; Ποια προβλήματα αξιολογούν ως σημαντικά; Έχουν ιδέα από πολιτική; Τι μάθανε στο σχολείο για την ευθύνη που συνεπάγεται το δικαίωμα του εκλέγειν; Βλέπουν την αποχή ως λύση; Τι λένε για την Ευρώπη, για τη Δημοκρατία;
Το ερώτημα σε αυτές τις ευρωπαϊκές και αυτοδιοικητικές εκλογές δεν αφορά μόνο τους νέους ψηφοφόρους. Αφορά ειδικά τους 17άρηδες στους οποίους αναγνωρίστηκε για πρώτη φορά στην Ελλάδα το δικαίωμα της ψήφου.
Περισσότεροι από 100.000 νέοι πολίτες ηλικίας 17 ετών καλούνται να προσέλθουν στις κάλπες την Κυριακή 26 Μαΐου. Μαζί με τους δεκαεπτάχρονους, πρώτη φορά φέτος θα ασκήσουν το εκλογικό τους δικαίωμα και περίπου 500.000 νέοι 18 έως 22 ετών.
Με τη νέα χιλιετία το θέμα της ψήφου στα 16 τέθηκε σε ορισμένες πολιτείες των ΗΠΑ, όπως η Καλιφόρνια, η Φλόριντα και η Αλάσκα, ανάλογες προτάσεις κατατέθηκαν στον Καναδά και την Αυστραλία, ενώ σχετική πρωτοβουλία ανέλαβε ένας βουλευτής το 2009 στη Δανία. Το πρώτο κράτος της ΕΕ πάντως που υιοθέτησε την ψήφο στα 16 ήταν δυο χρόνια νωρίτερα η Αυστρία. Σήμερα, οι 17άρηδες ψηφίζουν στην Ινδονησία, το Ανατολικό Τιμόρ, τη Βόρεια Κορέα, το Νότιο Σουδάν και το Σουδάν, ενώ οι 16αρηδες στην Αυστρία, την Αργεντινή, τη Βραζιλία, την Κούβα, τον Ισημερινό και τη Νικαράγουα.
Το Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο επιχειρεί με έρευνα του να αποτυπώσει το στίγμα που αφήνει η ψήφος στα 17 χρόνια μιλώντας με ερευνητές καθηγητές και 17άρηδες.
Το βασικό αντεπιχείρημα κατά της ψήφου στις μικρότερες ηλικίες είναι η… υποτιθέμενη έλλειψη ωριμότητας. Είναι έτοιμος ένας άνθρωπος σε αυτήν την ηλικία; «Η λεγόμενη πολιτειότητα δηλαδή η ικανότητα των μαθητών εκείνης της ηλικίας να ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις του πολίτη σε μια σύγχρονη δημοκρατία και ήταν ένα από τα βασικά κριτήρια με βάση τα οποία διαμορφώσαμε την ύλη του καινούργιου μαθήματος της Β’ Λυκείου» απαντά στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο πανεπιστημιακός και πρόεδρος του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής Γεράσιμος Κουζέλης.
Οι νέοι αυτής της ηλικίας έχουν πάντως άφθονο υλικό στη διάθεσή τους. «Το επιχείρημα είναι πως όταν οι μαθητές είναι υποχρεωμένοι να κάνουν ένα σωρό άλλα πράγματα είναι εξαιρετικά αμφίβολο εάν έχει την ικανότητα να κρίνει ορθότερα, πληρέστερα, είναι καλά πληροφορημένος ένας νέος των 16. Με τα σημερινά δεδομένα όμως, την πληθώρα των τεχνολογιών και των μέσων που έχει ένας νέος στη διάθεσή του, είναι αστείο να πει κανείς πως οι νέοι δεν είναι πληροφορημένοι» επισημαίνει ο πρόεδρος του ΙΕΠ, μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ. Αλλά πολιτικοποιημένοι; «Σαφέστατα και είναι πολιτικοποιημένοι. Έτσι όμως όπως είναι πολιτικοποιημένη η σημερινή νεολαία. Δεν είναι η γενιά του Πολυτεχνείου, είναι διαφορετικά τα πράγματα. Είναι πολιτικοποιημένοι με άλλους όρους» απαντά ο ίδιος.
Σύμφωνα με τα στοιχεία που διέθεσε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η πανεπιστημιακός και δημογράφος Αλεξάνδρα Τραγάκη, οι νέοι ψηφοφόροι, δηλαδή όσοι έχουν γεννηθεί το διάστημα 1998-2002, είναι 468.870, από τους οποίους οι 241.120 είναι αγόρια και οι 227.750 κορίτσια. Ο αριθμός αυτός προέκυψε από τις γεννήσεις που ήταν συνολικά 510.660 αυτήν την τετραετία από τις οποίες όμως αφαιρέθηκαν οι περίπου 10.700 θάνατοι και οι λίγο περισσότερο από 31.000 οι οποίοι μετανάστευσαν με τις οικογένειές τους σε χώρες του εξωτερικού λόγω της κρίσης.
Τις τάσεις και προθέσεις των δεκαεπτάχρονων ψηφοφόρων κατέγραψε δειγματοληπτική έρευνα που υλοποιήθηκε στο πλαίσιο του μαθήματος «Διδακτική της Πολιτικής Παιδείας» του τμήματος Πολιτικών Επιστημών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Η έρευνα έγινε τον Απρίλιο 2019 σε 14 Λύκεια της Θεσσαλονίκης και συγκεντρώθηκαν 500 ερωτηματολόγια από μαθητές και μαθήτριες της Β’ Λυκείου.
Ποσοστό 40% των μαθητών και μαθητριών δηλώνει ότι ενδιαφέρεται (πολύ και αρκετά) για την πολιτική, ποσοστό 46,5% λίγο και 12,5% καθόλου. Από το σύνολο των μαθητών που δήλωσαν ότι θα ψηφίσουν ποσοστό 16% δεν αιτιολογεί την απόφαση του. Από τους υπόλοιπους (πολλαπλή επιλογή) ποσοστό 50% απαντά ότι «έχει ευθύνη», 43,2% δηλώνει πως εκτιμά την εμπειρία συμμετοχής, 26,5% αναφέρεται στην ιδιότητα του πολίτη, 28,8% αναφέρεται στη συλλογική ευθύνη και το 18,7% προβάλλει την «συμβολή στο μέλλον».
Ο δείκτης πολιτικής γνώσης δείχνει ότι ποσοστό 51,7% των μαθητών και μαθητριών είναι επαρκώς ενημερωμένο ενώ 13,3% δεν είναι.
Τα αναλυτικά αποτελέσματα της έρευνας στην ηλεκτρονική σελίδα του Τμήματος Πολιτικών Επιστημών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
«Η έρευνα», λέει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, «έδειξε ότι οι τέσσερις στους πέντε που είχαν ψηφίσει “Όχι” στο δημοψήφισμα δηλώνουν τώρα ότι δεν θα πάνε να ψηφίσουν, όπως επίσης και οι τρεις στους πέντε εκείνων που ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές του 2015».
Η ταυτότητα των 17άρηδων πώς έχει διαμορφωθεί όμως; Οι διαπιστώσεις ως προς αυτή είναι δύο. Η πρώτη είναι πως οι νέες γυναίκες δηλώνουν πιο προοδευτικές από τους συνομηλίκους τους άνδρες με αξιοσημείωτη διαφορά αφού στην κλίμακα 1-10 οι γυναίκες τοποθετούνται κατά μέσο όρο στο 2,5 και οι άνδρες στο 5,5.
Τα στοιχεία δείχνουν ακόμη πως οι νέοι ηλικίας 17-24 εμφανίζονται πιο συντηρητικοί ακόμη και σε θέματα όπως η χρήση της κάνναβης για θεραπευτικούς λόγους, το σύμφωνο συμβίωσης και η ταυτότητα αναγνώρισης φύλου. Στο μόνο το οποίο εμφανίζονται πιο προοδευτικοί από τους μεγαλύτερους είναι στην ερώτηση εάν τα ομοφυλόφιλα ζευγάρια μπορούν να ζουν όπως αυτά επιθυμούν.
Και προσθέτει: «Αν λάβουμε υπόψη μας και τα υψηλά ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ, θα λέγαμε ότι το κύριο χαρακτηριστικό της ψήφου αυτής της ηλικίας δεν είναι ο συντηρητισμός αλλά ο αντισυστημισμός. Οι νέοι ψηφίζουν αντισυστημικά. Και το αντιλαμβανόμαστε και από την καχυποψία και τον αρνητισμό που υπάρχει απέναντι στα παραδοσιακά κόμματα. Η ΝΔ στα μάτια των περισσότερων νέων φαντάζει ένα κόμμα παλιό, που αντιπροσωπεύει το κατεστημένο, κλπ».
Πόσο διαφοροποιείται, όμως, το εκλογικό σώμα από τις τελευταίες εκλογές; Δύναται η ψήφος των 17άρηδων να αλλάξει τον χάρτη των πολιτικών συσχετισμών. «Δεδομένου ότι είναι σχεδόν 100.000 αντίστοιχα οι πολίτες ηλικίας 17, 18, 19, 20, 21 και 22, οι νέοι ψηφοφόροι είναι περίπου 600.000», λέει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο καθηγητής Εφαρμοσμένης Στατιστικής Θεόδωρος Χατζηπαντελής, διευθυντής του Εργαστηρίου Εφαρμοσμένης Πολιτικής Έρευνας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.
Σε ό,τι αφορά το προφίλ των υποψηφίων που φαίνεται να έχουν προβάδισμα στη νέα κατηγορία των ψηφοφόρων ο καθηγητής απαντά πως «είναι δύσκολο να εκτιμηθεί», αν και διευκρινίζει πως «το “πρόσωπο” σαν παράμετρος είναι τελευταίος παράγοντας σε σημασία και πρώτος είναι το “κόμμα”, καθώς τα κόμματα δηλαδή η κοσμοαντίληψη και οι ιδεολογικές αρχές είναι το σημαντικότερο κριτήριο».
«Γνωρίζουμε γενικά ότι ο καθένας διαμορφώνει τη θέση του με βάση τον εγγύτερο κοινωνικό χώρο, γνωρίζουμε ότι οι αξίες είναι πολιτισμικά βαθύτερες από την εποχή και μεταφέρονται από τον κοινωνικό περίγυρο. Άλλωστε ο καθένας ενδιαφέρεται για τα θέματα που τον απασχολούν περισσότερο από τα άλλα που δεν τον απασχολούν. Αυτό είναι μάλλον προφανές», προσθέτει μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο κ. Χατζηπαντελής.
Σχετικά με τον βαθμό ενημέρωσης των μαθητών ψηφοφόρων για την άσκηση του δικαιώματός τους σημειώνει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ: «Ευτυχώς που ακόμη υπάρχει το μάθημα “Σύγχρονος Κόσμος, Πολίτης και Δημοκρατία” και έτσι ενημερώνονται στο Σχολείο που αποτελεί ουσιαστική πηγή ενημέρωσης».
Το ΑΠΕ-ΜΠΕ συνάντησε μαθητές και μαθήτριες, που στις 26 Μαΐου θα ψηφίσουν πρώτη φορά και ρώτησε για τις πολιτικές επιρροές τους, την ποιότητα της ενημέρωσης που είχαν για την άσκηση του δικαιώματός τους, τη γνώμη τους για την αποχή, καθώς και τα πιθανά κίνητρα που θα τους ωθούσαν να ασχοληθούν με τα κοινά. Ακολουθούν οι απαντήσεις τους:
Η Μάνια Κ. είναι μαθήτρια δευτέρας Λυκείου και είναι αρκετά μπερδεμένη, καθώς, όπως λέει η ίδια, «από την μία είναι θετικό το γεγονός ότι μπορώ να ψηφίσω φέτος γιατί με “αναγκάζει” ουσιαστικά να ασχοληθώ με τα κοινά, να μην είμαι τελείως απαθής και να μην έχω ιδέα για το τι συμβαίνει σε τοπικό και εθνικό επίπεδο. Από την άλλη όμως δεν ξέρω κατά πόσο είμαι αρκετά ώριμη, όπως και όλα τα παιδιά στην ηλικία μου να πάρουμε μέρος σε κάτι τόσο σημαντικό». Κάτι ωστόσο που παρατήρησε η Μάνια μετά την ανακοίνωση της συμμετοχής τους στις εκλογικές διαδικασίες είναι ότι «δημιουργήθηκε ένα κλίμα μέσα στην τάξη με έντονο το στοιχείο της προπαγάνδας».
Όσον αφορά για το αν οι συνομήλικοί της θα συμμετέχουν, η ίδια εξηγεί: «Θεωρώ ότι θα συμμετέχουν αλλά όχι 100% υπεύθυνα. Από τη μία υπάρχει η περιέργεια της πρώτης φοράς, από την άλλη η αίσθηση ότι μεγαλώνουμε και μας δίνεται η δυνατότητα να πάρουμε μέρος σε κάτι τέτοιο Φυσικά υπάρχουν και κάποιοι που το κάνουν επειδή πράγματι επιθυμούν να πάρουν μέρος και έχουν μία ενασχόληση ήδη με τα πολιτικά αλλά θεωρώ ότι αποτελούν μειοψηφία».
Ένα ακόμη ζήτημα για τον Αλέξανδρο είναι «οι μαθητές να δώσουν σε αυτές τις εκλογές το δικό τους αντιφασιστικό στίγμα». «Πρέπει να έχουμε τα αντανακλαστικά να ρίξουμε άκυρο στους φασίστες της Χρυσής Αυγής, που τη φετινή χρονιά, προσπάθησαν να παρέμβουν στο μαθητικό κίνημα με πρόφαση το Μακεδονικό, αλλά βρήκαν κλειστή την πόρτα από τους ίδιους τους μαθητές, που έστειλαν το μήνυμα ότι στα σχολεία μας δεν χωράει ο φασισμός και πως με τους άλλους λαούς δεν έχουμε να χωρίσουμε τίποτα. Είναι αναγκαίο, οι μαθητές να στραφούν προς μια μαχητική κατεύθυνση που θα εκφράζει τα συμφέροντα και τις ανάγκες της πλειοψηφίας των μαθητών που αντικειμενικά πλήττονται από την πολιτική της κυβέρνησης και της ΕΕ», λέει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ.
Η 18χρονη μαθήτρια νιώθει μεγαλύτερο άγχος και υπευθυνότητα για τη συμμετοχή της σε αυτές τις εκλογές. «κάθε νέος στην ηλικία μου χρειάζεται μια περαιτέρω και πιο ουσιαστική ενημέρωση για το πολιτικό γίγνεσθαι της χώρας μας, όσον αφορά το παρελθόν αλλά και το παρόν, με απώτερο σκοπό ένα καλύτερο μέλλον. Μόνο έτσι θα αποφευχθούν λάθη που έχουν γίνει και δυστυχώς επαναλαμβάνονται», υποστηρίζει.
«Οι παράγοντες που μπορούν να διαμορφώσουν συνολικά την πολιτική σκέψη στα 17 είναι το σχολείο, η παρέα των συνομιλήκων και τα ΜΜΕ, ιδίως το διαδίκτυο. Δυστυχώς η ενημέρωση που είχαμε ως νέοι ψηφοφόροι ήταν ανεπαρκής», λέει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο Λ.Π μαθητής λυκείου της Θεσσαλονίκης.
«Καθοριστικός παράγοντας για την ψήφο μου είναι η ατζέντα του κάθε υποψηφίου, ιδιαίτερα για τα θέματα που απασχολούν περισσότερο τη γενιά μου. Η αποχή δεν είναι πολιτική επιλογή, η λέξη από μόνη της σημαίνει τη μη συμμετοχή σε κάποια δραστηριότητα. Πιστεύω ότι σημαντικότερος παράγοντας που θα με οδηγούσε να ασχοληθώ με τα κοινά θα ήταν να γνωρίζω ότι η συμμετοχή μου θα είχε κάποιο αποτέλεσμα, ότι θα ακουγόταν η φωνή μου, ότι θα οδηγούσε κάπου η δράση μου». τονίζει.
Τέλος ο Α.Ρ. λέει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ: «Η διαμόρφωση της πολιτικής σκέψης επηρεάζεται πρωτίστως από το οικογενειακό περιβάλλον και στη συνέχεια από τα ΜΜΕ και κυρίως τις τηλεοπτικές πολιτικές συζητήσεις, όπου σημαντικό ρόλο παίζει και η κομματική αναφορά του καναλιού. Άλλος παράγοντας είναι η εκπαίδευση στο σχολείο, μέσα και από τα μαθήματα κοινωνικής και πολιτικής αγωγής. Θεωρώ ότι η ενημέρωση που λάβαμε από το σχολείο ήταν ικανοποιητική, ώστε να διαμορφώσουμε σε αυτή την ηλικία πολιτική αντίληψη. Όταν ένας νέος έχει διαμορφώσει σε ικανοποιητικό βαθμό τη δική του ανεπηρέαστη πολιτική αντίληψη τότε η ψήφος του μπορεί να συμβάλει στην αλλαγή του πολιτικού σκηνικού. Καθοριστικό παράγοντα για την ψήφο μου αποτελεί η ηλικία των υποψηφίων, διότι είναι πιθανότερο να έχουν πρωτοποριακές και ριζοσπαστικές ιδέες και οι προτάσεις τους να βρίσκονται πιο κοντά στα προβλήματά μας. Η αποχή θεωρείται πολιτική επιλογή του κάθε ψηφοφόρου, αλλά μπορεί να ερμηνευτεί και ως απάθεια για τα κοινά. Αν ένας νέος αποφάσιζε να ασχοληθεί σήμερα με τα κοινά το βασικό κίνητρο θα ήταν τα προβλήματα της κοινωνίας».
Θα δικαιωθούν οι εκτιμήσεις και οι προβλέψεις των ειδικών; Το αποτέλεσμα όπως πάντα θα φανεί στην κάλπη.
ΑΠΕ-ΜΠΕ
18/05/2019 12:00
Να κερδίσουν οι προοδευτικές δυνάμεις και στην Ελλάδα εύχεται η Ελληνίδα υποψήφια του Μακρόν