File Photo: Ο πρωθυπουργός της Ισπανίας, Πέδρο Σάντεθ με τη σύζυγό του. EPA, EMILIO NARANJO
Ψυχραιµία, σύντροφοι, απ’ όπου και αν προέρχεστε. Καλοδεχούµενη η νίκη των Σοσιαλιστών (PSOE) του Πέδρο Σάντσεθ στην Ισπανία, δεν λέω, αλλά ας την προσεγγίσουµε µε την εγκράτεια που επιτάσσει η πολιτική εµπειρία των τελευταίων ετών.
Και όσο πιο µεγάλες ήταν οι προσδοκίες που εκδηλώθηκαν µε απερίσκεπτη βιασύνη τόσο πιο δυσβάσταχτη συχνά η διάψευση. Και αν το άστρο σβήσει, έπειτα πολύ δύσκολα φωτίζει ξανά, µε το πολιτικό κόστος να αποδεικνύεται συχνά µοιραίο για πρόσωπα και παρατάξεις.
∆εν χρειάζεται να ψάξει κανείς µακριά. Η εµπειρία του Φρανσουά Ολάντ στη Γαλλία και το προηγούµενο του Ματέο Ρέντσι στην Ιταλία φαίνεται πια σαν να έχουν χαθεί από τη µνήµη παρά τη χρονική τους εγγύτητα.
Υπενθυµίζεται, για την ιστορία, ότι µέρος του ελληνικού Τύπου είχε υποδεχτεί τον Ολάντ περίπου σαν «Μεσσία» όταν εκείνος επικράτησε του Σαρκοζί την άνοιξη του 2012, µε ποσοστό 52%.
Αλλά και τον Ματέο Ρέντσι πολλοί εξ ηµών τον είχαν υποδεχτεί περίπου σαν «Μεσσία» το 2014, όταν εκείνος, ένας 30άρης φωτογενής πρώην δήµαρχος της Φλωρεντίας, βρέθηκε ξαφνικά (χωρίς εκλογές) στην πρωθυπουργία της Ιταλίας.
Στις ευρωκάλπες της ίδιας χρονιάς το ιταλικό ∆ηµοκρατικό Κόµµα (PD), υπό τον Ρέντσι, θα ερχόταν µάλιστα πρώτο, εξασφαλίζοντας σχεδόν 41%, µε τη Λέγκα του Σαλβίνι να ακολουθεί πολύ πιο κάτω, στο µόλις 6%.
Μόλις τρεις εβδοµάδες πριν από τις ευρωεκλογές της 26ης Μαΐου οι δηµοσκοπήσεις τοποθετούν πια τη Λέγκα κοντά στο 30% και το ∆ηµοκρατικό Κόµµα κοντά στο 20%.
Οι συνθήκες πλέον στη Γηραιά Ηπειρο δεν επιτρέπουν εύκολους πανηγυρισµούς και µεγαλοστοµίες. Ούτε στην Ισπανία ούτε πουθενά.
Οσο για τις πολιτικές εξελίξεις στη Γηραιά Ήπειρο, εκείνες θα κριθούν κυρίως από τις διεργασίες στον χώρο της ευρύτερης ευρωπαϊκής ∆εξιάς. Και στην Ισπανία (μεταξύ Λαϊκού Κόμματος, ακροδεξιού VOX και Ciudadanos) και αλλού.
Πόσοι ασχολούνται με τις ευρωεκλογές; Το σύνθημα για το μέτωπο εναντίον της ακροδεξιάς