Ο Ορμπαν δεν είναι όπως οι υπόλοιποι πολίτες της Αν. Ευρώπης: Οι ένθερμοι ευρωπαϊστές
File Photo: European Council President Donald Tusk (R). EPA, PAWEL SUPERNAK
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Πρέπει να ακούσουμε τους ευρωπαίους φίλους μας στην Ανατολή. Πρέπει να τους ακούσουμε γιατί, μολονότι είναι το ίδιο Ευρωπαίοι με εμάς (τους Γάλλους), η εμπειρία τους από την Ευρώπη είναι διαφορετική.
Εντάχθηκαν στην ΕΕ μόλις στις αρχές αυτού του αιώνα, έχοντας ζήσει το μεγαλύτερο μέρος του 20ού αιώνα υποδουλωμένοι. Η ιστορία τους δεν είναι ίδια με τη δική μας. Κατά συνέπεια ούτε η αντίληψή τους.
Η εξέγερσή τους, στους κόλπους αυτής της ΕΕ όπου τόσο καθυστερημένα εντάχθηκαν, μας εξέπληξε. Ποτέ δεν είναι ευχαριστημένοι! Είναι τελικά τα «κίτρινα γιλέκα» της Ευρώπης. Μα είναι δυνατόν οι Βρυξέλλες να τους δίνουν τόσα δισεκατομμύρια με τη μορφή διαρθρωτικών πόρων κι αυτοί να εξεγείρονται;
- Ορισμένες φωνές ακούγονται δυνατότερα από άλλες: αυτές τις μέρες ο Βίκτορ Ορμπαν μοιάζει να μιλά εκ μέρους όλης της μετακομμουνιστικής κεντρικής Ευρώπης. Αλλά δεν είναι αλήθεια. Η κεντρική Ευρώπη του 2019 είναι σαν τη δυτική Ευρώπη: αντιφατική, ποικιλόμορφη, κατακερματισμένη ανάμεσα σε ρεύματα εθνικιστικά, λαϊκιστικά και δημοκρατικά, που θέλουν έναν ανοιχτό κόσμο.
Όσο ποικιλόμορφη κι αν είναι όμως η κεντρική Ευρώπη, οι πολίτες της θέλουν την Ευρώπη. Γιατί πέρασαν από μια κόλαση προτού ενταχθούν σ’αυτήν.
- Πάρτε τον πρώην πρόεδρο της Πολωνίας Μπρονισλάβ Κομορόφσκι, έναν κεντροδεξιό που εκδιώχθηκε το 2015 από την εξουσία και ανέλαβε το εθνικιστικό κόμμα PiS. Θα μπορούσε να έχει απελπιστεί. Μιλώντας όμως την περασμένη εβδομάδα σε ένα φόρουμ στο Βερολίνο, εξέφρασε την πεποίθηση ότι «σε μερικά χρόνια θα θεωρούμε τη σημερινή περίοδο ένα παροδικό ιστορικό φαινόμενο, το οποίο θα ονομάζουμε `κρίση του δεύτερου μισού της δεύτερης δεκαετίας του 21ου αιώνα`».
Ως ευσεβής Πολωνός, αποδραματοποιεί: «Ο ιερέας αλλάζει, η Εκκλησία μένει». Καμιά σχέση με αυτό που ο Ρόναλντ Ρίγκαν αποκαλούσε «Αυτοκρατορία του Κακού». Εκ των υστέρων, ο Κομορόφσκι δεν βρίσκει υπερβολική εκείνη την έκφραση: «Είχε δίκιο. Είχαμε την αίσθηση ότι είμαστε σκλάβοι της Σοβιετικής Ενωσης».
Πάρτε επίσης τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Ντόναλντ Τουσκ. Όταν η Gazeta Wyborcza τον ρώτησε αν ο Στιβ Μπάνον και τα μέλη της Εθνικιστικής Διεθνούς συνιστούν απειλή για την Ευρώπη, απάντησε: «Θα πέσει η Ευρώπη στα γόνατα επειδή ο Μπάνον κάνει περιοδείες στην Ευρώπη και οργανώνει διεθνή φόρουμ; Πλάκα κάνετε! Έχουμε προβλήματα, ας τα λύσουμε, ας υπερασπιστούμε τον εαυτό μας, ας μην παραδοθούμε στην ηττοπάθεια!»
Πάρτε επίσης την πρόεδρο της μικρής Εσθονίας, την Κέρστι Καλγιουλάιντ. «Κάτω από το νερό», είπε στις 17 Μαϊου στο Ταλίν, «οι ήχοι, οι φωνές και οι θόρυβοι που μεταφέρει η θάλασσα μεγεθύνονται. Στο πολιτικό μας υποβρύχιο, οι ήχοι του λαϊκισμού, του προστατευτισμού και της μονομέρειας μοιάζει να διαλύουν την Ευρώπη μας. Αυτό μας ανησυχεί, και είναι λογικό. Αυτό που μετράει όμως είναι τι συμβαίνει όταν ανεβαίνουμε στην επιφάνεια: μπορεί η θάλασσα να μην είναι λάδι, δεν είναι όμως ούτε θυελλώδης όπως νομίζαμε όταν ήμασταν στον βυθό».
- Οι πολίτες της Ανατολής γνωρίζουν ότι η Ευρώπη δεν είναι ένα ήρεμο ποτάμι: ποτέ δεν ήταν, ιδιαίτερα γι’αυτούς. Δεκαπέντε χρόνια μετά την ένταξή τους, όμως, ο απολογισμός της ΕΕ δεν εξαντλείται στους διαρθρωτικούς πόρους που έχουν μεταμορφώσει πολλές πόλεις τους. Η ΕΕ άδειασε επίσης τις χώρες τους από τη νεολαία, που πήγε να δουλέψει στη Δύση. Για τους περισσότερους από αυτούς, η εκπαίδευσή τους χρηματοδοτήθηκε από τις πατρίδες τους. Και η απουσία τους στέρησε τις χώρες τους από ένα αντίβαρο στον λαϊκισμό. Γι’αυτό μιλούν πολλοί για παροδικό φαινόμενο.
Οσο για την κρίση των αντιπροσωπευτικών πολιτικών συστημάτων, που στις δυτικές δημοκρατίες αποτελεί μεγάλο τραύμα, αντιμετωπίζεται από τις μετακομμουνιστικές χώρες ως μια ακόμη φάση μιας αναταραχής που διαρκεί εδώ και τριάντα χρόνια. Γι’αυτούς, η Ευρώπη υπάρχει, και επιτέλους βρίσκονται στη σωστή πλευρά της Ιστορίας.
(*) Η Σιλβί Κoφμάν είναι αρθρογράφος της Monde – Via ΑΠΕ-ΜΠΕ
- Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.
Μονόδρομος η πορεία για να φύγουν οι βάσεις των Άγγλων: Οι βρετανικές τρικλοποδιές…