US President Donald J. Trump (2-R) and First Lady Melania Trump (R), with Golfer Tiger Woods (3-R), his girlfriend Erica Herman (L), mother Kultida Woods (2-L), daughter Sam Alexis Woods (3-L) and son Charlie Axel Woods (4-R), during Woods Presidential Medal of Freedom ceremony in the Rose Garden of the White House in Washington, DC, USA.EPA,SHAWN THEW
Η δήλωση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ για την απαράδεκτη και επικίνδυνη κατάσταση που δημιουργεί η Τουρκία στην κυπριακή ΑΟΖ, είναι χωρίς αμφιβολία καλοδεχούμενη -και ας είμαστε και μία φορά “γενναιόδωροι” με την αμερικανική υπερδύναμη.
Βεβαίως νιώθω την ανάγκη να θυμίσω ότι σε ότι αφορά την Κύπρο, η κατοχική δύναμη τύγχανε πάντα προστασίας από την Ουάσιγκρον και στο Αιγαίο οι ΗΠΑ αδίκησαν μέχρι εκεί που δεν πάει άλλο την Ελλάδα. Όμως, τα πράγματα φαίνεται ότι αλλάζουν, όχι μόνο επειδή ο Ταγίπ Ερντογάν πολεμά με τους “δαίμονες” του, αλλά και για ένα άλλο σημαντικό λόγο: αναγνωρίζεται ο στρατηγικός ρόλος της Ελλάδας και της Κύπρου.
Ως συνήθως, ήταν αρκετοί αυτοί που έσπευσαν να υποβαθμίσουν το γεγονός της αμερικανικής ανακοίνωσης, αναζητώντας έστω μία λέξη που θα έδινε όπλα στον συλλογισμό τους. Και το μοναδικό που έδειξαν ότι είναι ότι δεν έχουν καν σχέση με το αντικείμενο. Είναι μονίμως διαμαρτυρόμενοι χωρίς, όμως, να έχουν την παραμικρή προσφορά σ’ αυτό που ονομάζουμε “εθνική υπόθεση”.
Η ανακοίνωση, λοιπόν, είναι πολύ καλή και δεν είναι θέμα κανενός “φιλοαμερικανισμού” η παραδοχή μίας πραγματικότητας. Το θέμα είναι πως θα μπορέσουν οι ηγεσίες μας στην Αθήνα και τη Λευκωσία να την εκμεταλλευθούν και να την χρησιμοποιήσουν. Και το κυριότερο είναι αυτό: Ο πρωθυπουργός της Ελλάδας και ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας πρέπει να εξετάσουν τρόπους ώστε το βασικό συμπέρασμα της δήλωσης αυτής, που ζητά από την Τουρκία να σταματήσει τις προκλήσεις και να φύγει από την κυπριακή ΑΟΖ, να επεκτεθεί και να γίνει μία πραγματικότητα. Δηλαδή, να σταματήσουν οι Τούρκοι τις προκλήσεις και να εγκαταλείψουν την περιοχή, όπου δρουν παράνομα παραβιάζοντας το Διεθνές Δϊκαιο.
Ας είμαστε ξεκάθαροι:
Είναι η κατάλληλη στιγμή για την πραγματοποίηση πολυεθνικής άσκησης, όπως συνέβη αθόρυβα πριν μερικούς μήνες, με τη συμμετοχή της Ελλάδας, της Κύπρου, του Ισραήλ, της Αμερικής και άλλων χωρών. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να θεωρηθεί μία αντιτουρκική άσκηση, αλλά μία κίνηση υποστήριξης προς την Κυπριακή Δημοκρατία. Πρέπει να γίνει…
Πάμε τώρα στο άλλο σοβαρό ζήτημα:
Προσωπικά δεν το βλέπω να γίνει, με τον τρόπο που θέλουμε εμείς, οι οποίοι μονίμως απαιτούμε να μας λύνουν άλλοι τα προβλήματά μας. Όμως, εάν θιγούν τα συμφέροντα ασφαλείας του Ισράηλ, τα και στρατηγικά συμφέροντα της Αμερικής τα πράγματα θα αλλάξουν άρδην. Εικάζω, λοιπόν -διότι αυτή τη στιγμή δεν το γνωρίζω- πως οι αντιδράσεις της Ουάσιγκτον και της Ιερουσαλήμ για τις πολεμικές διεργασίες της Τουρκίας στην ανατολική Μεσόγειο, έχουν θίξει τα συμφέροντα των δύο χωρών. Αλλά όχι στο σημείο που θα τις αναγκάσει να απαντήσουν στρατωτικά. Δεν γίνονται έτσι οι δουλειές, άλλωστε υπάρχουν και άλλοι δοκιμασμένοι τρόποι.
Θα τους χρησιμοποιήσουν; Και στην περίπτωση αυτή τι κάνουν η Ελλάδα και η Κύπρος. Φαντάζομαι ότι οι πολιτικές ηγεσίες (συμπεριλαμβάνω) και την αντιπολίτευση θα το έχουν σκεφθεί. Εκτός αν είμαι εντελώς άσχετος με τον τρόπο που αντιμετωπίζονται οι κρίσεις τέτοιου βεληνεκούς στην Αθήνα και τη Λευκωσία.
Για να είμαι δίκαιος πρέπει να καταθέσω ότι η κυπριακή διπλωματική μηχανή της Κύπρου, με επικεφαλής τον υπουργό Εξωτερικών, Νίκο Χριστοδουλίδη, έδρασε πάραυτα. Όσο αρνούμαστε να τυφλωθούμε από κομματική “οργή” το είδαμε και νιώσαμε μία καλή επιρροή. Οι διεθνείς αντιδράσεις, με πρώτη την αμερικανική, ήταν πολύ καλές. Φτάνει να μην μείνουν όλοι στα λόγια.
Η Αμερική, λοιπόν, έκανε ένα μεγάλο βήμα μπροστά, διότι τα συμφέροντα της ταυτίζονται αυτή τη δεδομένη στιγμή με την Κύπρος και την Ελλάδα. Η προσφορά της Αθήνας και της Λευκωσίας σε αυτή την “ειδική σχέση” είναι πολύ μεγαλύτερη από την προσφορά των ΗΠΑ, οι οποίες από την τουρκική εισβολή και μετά δεν μαςμ φέρθηκαν καλά. Τα τελευταία χρόνια γίονται πράγματα, τα οποία οφείλει η Αμερική στην Ελλάδα και την Κύπρο. Όπως και το Ισραήλ, που το “σώσαμε” σε πολλές περιπτώσεις.
Η επίθεση της Τουρκίας στην κυπριακή ΑΟΖ “δοκιμάζει” και την αποφασιστικότητα της Ουάσιγκτον και της Ιερουσαλήμ, να δείξουν ότι εννοούν όσα λένε πίσω από τις κλειστές πόρτες. Τώρα είναι η ώρα…
Ποιος θα σταματήσει τον Ερντογάν: Μόνο οι ΗΠΑ και το Ισραήλ θα τον βάλουν στη θέση του