Η ψυχή και η ενότητα των Ελλήνων θα ανακόψει την Τουρκία στην κυπριακή ΑΟΖ και στο Αιγαίο

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Ανεπιθύμητος στο Βερολίνο ο ακάλεστος Ερντογάν: Διπλωματική κρίση και έντονο παρασκήνιο με φόντο το Euro και την ακραία πρόκληση των Γκρίζων Λύκων

Οι παραβιάσεις στη νεκρή ζώνη, οι εξελίξεις στην υπόθεση της Μονής Αββακούμ και η ποσόστωση στο χαλλούμι, στα πρωτοσέλιδα των κυπριακών εφημερίδων

Συνεδριάζει σήμερα το Εθνικό Συμβούλιο: Ενημέρωση των κομμάτων για τις εξελίξεις στο Κυπριακό στη σκιά των εκθέσεων του ΟΗΕ

Του ΠΑΝΙΚΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ

Η Τουρκία κατάφερε τον Ιούλιο του 1974 να πραγματοποιήσει -την επιδιωκόμενη από την δεκαετία του’60- επιτυχημένη στρατιωτική εισβολή στην Κύπρο.

Για 45 χρόνια κατέχει παράνομα το 37% του κυπριακού εδάφους επειδή προηγήθηκε το χουντικό προδοτικό πραξικόπημα μαζί με όλα τα άλλα (συμμετοχή ΗΠΑ και Βρετανίας στο έγκλημα σε βάρος του κυπριακού λαού και απάθεια -για λόγους στρατηγικής σκοπιμότητας- από πλευράς της τότε Σοβιετικής Ένωσης).

• «Δεύτερη εισβολή» χαρακτήρισε ο πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, Νίκος Αναστασιάδης, τις τουρκικές παραβιάσεις στην ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας, με το γεωτρύπανο «Πορθητής».

Επομένως, το ερώτημα που τίθεται είναι: ποιες είναι οι σημερινές αιτίες και πραγματικότητες που δίνουν τη δυνατότητα στο τουρκικό ισλαμοφασιστικό καθεστώς του Ερντογάν να πραγματοποιήσει «δεύτερη εισβολή» και να δρα ανενόχλητα στην Ανατολική Μεσόγειο με πειρατικές πρακτικές, παραβιάζοντας τον Καταστατικό Χάρτη του ΟΗΕ και τη Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας;

• Από τη μια φαίνεται να είναι η πολιτική του ενδοτισμού, του καλοπιάσματος και της υποχωρητικότητας που ακολουθούν ως επί το πλείστον όλα αυτά τα χρόνια οι ηγεσίες σε Αθήνα και Λευκωσία και από την άλλη είναι ο ξένος παράγοντας, ο οποίος αντιμετωπίζει τις τουρκικές παραβιάσεις -σε κάθε επίπεδο και σε κάθε έκταση- είτε μέσα από τα ίδια συμφέροντα που υπήρχαν και το 1974 είτε τηρώντας ίσες αποστάσεις, αφήνοντας ουσιαστικά την Τουρκία ανενόχλητη να δημιουργεί τετελεσμένα.

Χρειάζεται λοιπόν να αναληφθούν πρωτοβουλίες και να χαραχτούν βραχυπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες πολιτικές τόσο για τη διαμόρφωση ενιαίας σταθερής εθνικής γραμμής όσο και για τη δημιουργία ενός ευνοϊκότερου τοπίου σε περιφερειακό και διεθνές επίπεδο, με σκοπό την υπεράσπιση και διασφάλιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Κύπρου και της Ελλάδας.

• Σίγουρα η σημερινή κατάσταση πραγμάτων δεν είναι τόσο αρνητική σε σχέση με το 1974 και δεν πρέπει να υποβαθμίζονται γεγονότα που συνέτειναν στην περαιτέρω ενίσχυση της Κυπριακής Δημοκρατίας, καθώς και του ρόλου που μπορεί να διαδραματίσει η Ελλάδα στην περιοχή.

Φωτεινές αναλαμπές στη νεότερη ελληνική διαδρομή προσέδωσαν μια διαφορετική διάσταση στο όλο πλαίσιο προάσπισης των εθνικών συμφερόντων. Κι αυτές οι φωτεινές αναλαμπές ήταν η απόφαση για να προωθηθεί η ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ, η απόρριψη του τουρκικού σχεδίου Ανάν και η ανακήρυξη της κυπριακής ΑΟΖ, με τις μετέπειτα τριμερείς και πολυμερείς συνεργασίες. Κάποιοι πολιτικοί αποδείχτηκαν κατώτεροι των περιστάσεων και κάποιοι άλλοι συνέβαλαν με όραμα στις προαναφερθείσες σημαντικές εξελίξεις που άλλαξαν σε μεγάλο βαθμό το τοπίο.

• Ο κίνδυνος όμως από τον τουρκικό επεκτατισμό παραμένει ορατός και απειλητικός. Δεν ήταν ποτέ και δεν είναι ούτε σήμερα εύκολη υπόθεση η αντιμετώπισή του. Χρειάζονται μελετημένες και προπάντων εθνικές αποφάσεις.

Θα πρέπει επιτέλους να σταματήσουν οι χρεοκοπημένες πολιτικές που δίνουν άλλοθι στην επιθετικότητα της Τουρκίας, αποθρασύνοντας ακόμη περισσότερο την ηγεσία της για την προώθηση των επεκτατικών της στόχων σε Κύπρο, Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο. Κι όταν υποβαθμίζεται το βάθος του προβλήματος, τα αίτια και οι πραγματικές διαστάσεις του, τότε η διαχείριση του οδηγεί σε λανθασμένες επιλογές, με αποτυχημένες και ενδεχομένως καταστροφικές συνέπειες.

Ο Τούρκος κατακτητής δεν πρέπει να αφεθεί σε χλωρό κλαρί.

Ο Ελληνισμός στο σύνολό του (σε Ελλάδα, Κύπρο, Ομογένεια), μέσα από μια καλά προετοιμασμένη και συντονισμένη προσπάθεια, καλείται να αξιοποιήσει στο έπακρο τα νέα δεδομένα που αφορούν τον ενεργειακό τομέα, τις συνεργασίες στην περιοχή (Ισραήλ και Αίγυπτο) ώστε να επιτευχθεί όσο το δυνατόν ένας ευρύτερος συνασπισμός χωρών κατά των ιμπεριαλιστικών σχεδίων της Τουρκίας.

Και όπως αποδεικνύει η ιστορική εμπειρία, κανένας συνασπισμός στο διεθνές σκηνικό δεν συγκροτείται με βάση το διεθνές δίκαιο, αλλά συνήθως με βάση τα συμφέροντα των κρατών (και των επιχειρηματικών κολοσσών).

• Η Κύπρος δεν έχει πλέον μόνο ελαιόλαδο, χαρουπόμελο και χαλούμι. Η θάλασσα της κρύβει ένα τεράστιο πλούτο που δίνει μια νέα διάσταση στη γεωγραφική της θέση. Την ίδια στιγμή όμως, όσες ελπίδες προσδίδει η νέα αυτή εικόνα, άλλους τόσους κινδύνους ενδεχομένως να δημιουργεί.
• Γι’ αυτό, η ύπαρξη φυσικού αερίου και οι συμμαχίες από μόνες τους δεν αρκούν για να απελευθερωθούν οι κατεχόμενες περιοχές, να διαφυλαχθεί η ελληνική κυριαρχία στο Αιγαίο και να ανακοπεί ο τουρκικός επεκτατισμός.

Παρά τη νέα πραγματικότητα (ενεργειακός τομέας, κρίση στις αμερικανοτουρκικές και ισραηλινοτουρκικές σχέσεις κλπ), χωρίς ενιαίο μέτωπο, ξεκάθαρους στόχους και συγκροτημένη πατριωτική στρατηγική τίποτα δεν μπορεί να δώσει σιγουριά στον Ελληνισμό.

Τα συμφέροντα των μεγάλων δυνάμεων ανέκαθεν συνέτειναν στις εθνικές μας συμφορές, όπως στην καταστροφή της Κύπρου το 1974. Αλλά, χωρίς ελληνικές ηλιθιότητες και προδοσίες, η Κερύνεια, η Αμμόχωστος, η Μόρφου και η Καρπασία θα ήταν σήμερα ελεύθερες.

Πρόκειται για μεγάλες αλήθειες που δεν λησμονιούνται. Και η πιο σίγουρη ασπίδα του Ελληνισμού, πέρα και πάνω απ’ όλα, είναι η ψυχή και η ενότητα των Ελλήνων.

• Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες των συνεργατών της. Επίσης απαγορεύεται δια νόμου η αναδημοσίευση των σχολίων χωρίς τη γραπτή έγκριση της ιστοσελίδας.

Στο σημείο μηδέν η αναμέτρηση στη Μεσόγειο: Η Τουρκία εναντίον όλων, όχι μόνο της Κύπρου