Η μάχη των ίσων ευκαιριών: Εργαλειοποιώντας την κοινωνική ευαισθησία ενόψει εκλογών

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Το άρθρο του Νίκου Αλιβιζάτου στην Καθημερινή το οποίο επικαλέστηκε ο πρωθυπουργός στη Βουλή για το κράτος δικαίου

«Εκρηκτικό» τριήμερο προμηνύεται στη Βουλή* Ανδρουλάκης: Υπονομεύετε συστηματικά το κράτος δικαίου – Βορίδης: Είστε εντολοδόχος εκδοτικών συμφερόντων [live]

Το απόγευμα κατατίθεται στη Βουλή η πρόταση δυσπιστίας κατά της κυβέρνησης: Ξεκινά αμέσως η τριήμερη διαδικασία, δεν θα μετατραπεί σε ψήφο εμπιστοσύνης

ΤΗΣ ΚΑΤΕΡΙΝΑΣ ΚΥΡΙΤΣΗ

Η κόντρα του Στέλιου Κυμπουρόπουλου και του Παύλου Πολάκη καλά κρατεί και μαζί της και η κόντρα των δύο βασικών διεκδικητών για την ηγεσία της χώρας.

Όλα ξεκίνησαν από την γνωστή πια ανάρτηση Κυμπουρόπουλου στο Twitter, όπου ανέφερε ότι δεν θέλησε ποτέ «μόρια, #επιδόματα, #χάρες. Ίσες #ευκαιρίες διεκδικώ. Διεκδικώ αυτό που δεν υπάρχει». Και έχει δίκιο. Ίσες ευκαιρίες για τους συμπολίτες μας με αναπηρία δεν υπάρχουν. Ούτε στον ιδιωτικό τομέα, ούτε στις δημόσιες συγκοινωνίες, ούτε καν στην νοοτροπία της μεγάλης πλειονότητας των Ελλήνων.

• Ωστόσο, η εν λόγω δήλωση πυροδότησε ένα γαϊτανάκι δηλώσεων από τον -τουλάχιστον τραχύ- αναπληρωτή υπουργό Υγείας, ο οποίος, με τον προκλητικότατο τόνο του και τον ενικό αριθμό του, «γείωσε» πρακτικά τον νεαρό πολιτευόμενο. Η απάντηση αγγίζει τα όρια του απάνθρωπου. Στόχευε δε απροκάλυπτα στον τρόπο με τον οποίο ο Κυμπουρόπουλος, ψυχίατρος στο επάγγελμα, προσελήφθη ως Επιμελητής Β΄ στην Πανεπιστημιακή Ψυχιατρική Κλινική Αθηνών, του ΠΓΝ «Αττικόν». Δηλαδή με χρήση των ευνοϊκών διατάξεων για ΑμεΑ -για όλους τους ΑμεΑ.

«Αν διεκδικούσες ίσες ευκαιρίες κ. Κυμπουρόπουλε, να έβαζες χαρτιά για να προσληφθείς Επιμελητής Β΄ στο ΕΣΥ με κρίση από συμβούλιο όπως οι άλλοι γιατροί και όχι έτσι (όπως δικαιούσουν ως ΑμεΑ). Ντροπή και κρίμα να λες αυτά που λες!!!», έγραψε και… πήραν φωτιά τόσο τα δημοσιογραφικά γραφεία, όσο και τα social media.

• Η συνέχεια, είναι λίγο πολύ γνωστή. Ο πρωθυπουργός κάλυψε τον υπουργό του. Αντιθέτως, ο ΣΥΡΙΖΑ τον «άδειασε» πανηγυρικά. Μαζί και ο πολιτικός του προϊστάμενος, Ανδρέας Ξανθός, δηλώνοντας ότι το σχόλιο ήταν ατυχές και αποτέλεσε… βούτυρο στο ψωμί της αντιπολίτευσης που βρήκε ευκαιρία να αντεπιτεθεί. Προαναγγέλοντας, μάλιστα, την κατάθεση πρότασης μομφής κατά του υπουργού την ερχόμενη Δευτέρα.
  

Βλέποντας τα πράγματα εκ του μακρόθεν, θεωρούμε ότι εάν οι δύο άνδρες κάθονταν να συζητήσουν το θέμα της αναπηρίας στην Ελλάδα, θα έβγαζαν πολλά και ενδιαφέροντα συμπεράσματα.

Και εξηγούμαστε…

• Ο Στέλιος Κυμπουρόπουλος είναι ένας άνθρωπος που χρειάστηκε να παλέψει σε όλη του την ζωή πολύ περισσότερο από άλλους νέους στην ηλικία του. Και αυτό που θεωρούμε ότι θέλησε να υπογραμμίσει με την ανάρτησή του είναι -αυτό ακριβώς- ότι είναι περήφανος για τον αγώνα του. Δεν θέλει και δεν χρειάζεται τον οίκτο κανενός. Αυτό που επιζητεί είναι να ζει ο ίδιος και οι υπόλοιποι άνθρωποι με αναπηρία σε μία κοινωνία που παρέχει και στους μειονεκτούντες πολίτες ίδιες ευκαιρίες. Στην εργασία, στην κοινωνικότητα, στην συμμετοχή και, εν τέλει, στην ζωή χωρίς να χρειάζονται «δεκανίκια», αλλά ξεκάθαρη, απτή μέριμνα για αυτούς.

• Ο αναπληρωτής υπουργός Υγείας, από την άλλη, γνωρίζοντας ότι τέτοιοι όροι δικαίου στην Ελλάδα του σήμερα δυστυχώς δεν υφίστανται, τοποθέτησε την θέση του ιδεολόγου Κυμπουρόπουλου, στα πεζά σύγχρονα δεδομένα. Επιδοματική πολιτική, δηλαδή, και ανύπαρκτες υποδομές. Ελάχιστη απορρόφηση ενός ανθρώπου με αναπηρία στην παραγωγική αλυσίδα, παρά μόνο σε κάποιες θέσεις στο Δημόσιο, ευνοϊκά διαμορφωμένες (με ειδικά κριτήρια και συγκεκριμένη μοριοδότηση) για τους ΑμΕΑ.

Με αποτέλεσμα να… συμπεράνει ότι ο υποψήφιος ευρωβουλευτής υποτιμά τα «όπλα», όσο υποτυπώδη και αν είναι αυτά, που του παρείχε το κράτος. Με αυτά εξάλλου ο κ. Κυμπουρόπουλος διαγράφει την τόσο αξιέπαινη μέχρι στιγμής πορεία του.

• Παρά την σφοδρή αντιπαράθεση που έχει ξεσπάσει, στην ουσία του πράγματος, οι δύο άνδρες έχουν, από την πλευρά του ο καθένας, ένα δίκαιο.

Ο μεν Κυμπουρόπουλος, ως νέος και καθόλου ευνοημένος, επιχειρεί μέσα από την συμμετοχή του στην πολιτική να περάσει το δικό του μήνυμα σε ανθρώπους με αναπηρίες και να τους δώσει να καταλάβουν ότι κανείς δεν έχει δικαίωμα να τους στερήσει τον λόγο και την αξιοπρέπειά τους. Διότι, όπως ανέφερε σε τοποθέτησή του στο Open TV, η αναπηρία είναι βαθιά πολιτικό θέμα. Και αυτό είναι ο σκοπός του ιδίου: να αναδείξει «τι είναι η αναπηρία και πώς η πολιτεία επηρεάζει να μην γίνονται οι ανάπηροι ενεργοί πολίτες».

Ο δε Πολάκης είναι υπουργός Υγείας της κυβερνώσας παράταξης και μάλιστα σε προεκλογική περίοδο. Κατ’ αρχάς, διαθέτει, κατά την γνώμη μας, ένα τεράστιο μειονέκτημα: τον οξύθυμο χαρακτήρα του και την χοντροκομμένη συμπεριφορά του -τουλάχιστον όπως την εκδηλώνει δημοσίως. Αυτό και μόνο δίνει δικαίωμα στον καθένα να τον αποδομήσει ως προσωπικότητα πρώτα και μετά ως πολιτικό.

• Από την άλλη, ως γνώστης της κατάστασης στον τομέα της υγείας, και καθ’ ύλην αρμόδιος για αυτόν, μόνο θετικά θα μπορούσε να δει την παρέμβαση Κυμπουρόπουλου. Διότι από κάποιον που έχει ζήσει στο πετσί του όλες τις δυσλειτουργίες και τα κενά ενός μηχανισμού -που σε ιδανικές συνθήκες στοχεύει στο να διευκολύνει την ζωή ενός ατόμου με αναπηρία- θα μπορούσε να πάρει χρήσιμες πληροφορίες για μια κάποια πολιτική παρέμβαση. Και ως εκ τούτου να αναδείξει μία πολιτεία, η οποία ωθεί και τα άτομα με αναπηρία να συμμετάσχουν και να είναι ενεργοί πολίτες.

Επειδή όμως το ζήτημα είναι πολιτικό -και αυτό της αναπηρίας και αυτό της αντιπαράθεσης- οφείλουμε να κάνουμε ορισμένες επισημάνσεις. Και πρώτα απ’ όλα ότι ο πρωθυπουργός της χώρας -κάθε χώρας- οφείλει να ανακαλεί στην τάξη τους υπουργούς του, όταν προκύπτουν ζητήματα ηθικής τάξης. Ακόμα και εάν αυτό, σε ακραίες συνθήκες, σημαίνει την αποπομπή τους…

• Όσο για τον κ. Κυμπουρόπουλο, θεωρούμε ότι η τοποθέτησή του οφείλεται σε πολιτική απειρία και αφέλεια. Αρχικά, και μόνο το γεγονός ότι του δόθηκε η ευκαιρία να αποκτήσει βήμα, την στιγμή που άλλοι συμπολίτες μας με αναπηρίες στέκονται σε ουρές περιμένοντας ψίχουλα, είναι μία κατάκτηση. Και αυτό θα πρέπει να το εκτιμήσει και να το αξιοποιήσει, στον βαθμό που μπορεί, προς όφελος των ευάλωτων ομάδων πληθυσμού.
  

Ωστόσο φέρει και ένα κόστος…

• Ο κ. Κυμπουρόπουλος, όπως και κάθε πολιτικός, τίθεται αυτόματα στην κριτική του συνόλου. Διότι αυτό ακριβώς γίνεται με τις δημόσιες τοποθετήσεις. Και η κριτική αυτή δεν είναι πάντοτε θετική. Από την άλλη, δεν μπορεί κανείς -κανένα κόμμα- να ζητήσει «ασυλία» για τις θέσεις του, όπως και για κανέναν άλλον πολιτικό με αναπηρία, για δύο σημαντικούς λόγους.

• Πρώτον διότι αποτελεί κατάφωρη υποτίμηση και διάκριση εναντίον τους. Δεύτερον, διότι τους τοποθετεί σε καθεστώς «προστασίας» και στερεί το δικαίωμά τους να δεχθούν την ίδια αντιμετώπιση με οποιουσδήποτε άλλους υποψηφίους. Απέχουν δηλαδή μακράν από τις ίσες ευκαιρίες που διεκδικούν.

Η απόφαση Κυμπουρόπουλου να πολιτευθεί τον φέρνει στο προσκήνιο. Κάθε λέξη του κρίνεται, είτε προφορική, είτε γραπτή. Αυτό συνέβη και με το tweet περί επιδομάτων και ευκαιριών. Και καλώς εκρίθη, διότι, αποτελεί μία εξαιρετικά επικίνδυνη θέση ειδικά όταν προέρχεται από άτομο με αναπηρία. Αυτά τα επιδόματα, αυτές οι διατάξεις, είναι τα «όπλα» των ΑμεΑ για να διεκδικήσουν -και δικαίως- τις ίσες ευκαιρίες που αποζητούν. Δεν είναι «χάρες», αλλά παροχές ενός κοινωνικού κράτους στους μη προνομιούχους συμπολίτες μας.

• Εξ όσων θυμόμαστε, αυτό ήταν ανέκαθεν το ζητούμενο, ειδικά μέσα στην δεκαετία της κρίσης: ένα κράτος που να φροντίζει τους πολίτες που βρίσκονται σε ανάγκη. Και αυτό ακριβώς θα έπρεπε να είναι και το αίτημα Κυμπουρόπουλου ασχέτως εάν το ακύρωσε με την αστοχία του… Γι’ αυτό, μόνο ως ατυχή μπορούμε να δεχθούμε την διατύπωσή του. Σε διαφορετική περίπτωση, η λογική αυτή πού ακριβώς αφήνει τα άτομα με αναπηρίες;

Στο σημείο αυτό τίθεται ένα ακόμα ζήτημα, το οποίο είναι υπερκομματικό και βαθιά κοινωνικό. Πρόκειται για τον ρόλο που διαδραματίζουν τα άτομα με αναπηρία στις προεκλογικές -κυρίως- περιόδους. Καθώς επίσης και για την δράση που αναλαμβάνουν, στον βαθμό που θα την αναλάβουν, εάν και εφόσον ψηφιστούν. Διότι μετά λύπης διαπιστώνουμε ότι η πλειονότητα του πολιτικού κόσμου τότε συνήθως θυμάται τις ειδικές ομάδες του πληθυσμού…

• Οφείλουμε να αναρωτηθούμε, λοιπόν, για τον απώτερο σκοπό και την αγνότητα των κινήτρων των υπευθύνων για την στρατολόγηση των υποψηφίων. Τι έχουν στο μυαλό τους; Πρόκειται για ειλικρινή πίστη στις δυνατότητές τους; Μήπως είναι -φευ- ένας ακόμη τρόπος να επιδείξουν την κοινωνική ευαισθησία που στην ουσία της εκλείπει από την πολιτική πράξη; Αυτή η ευαισθησία θα μπορούσε να γίνει ένα ισχυρό «εργαλείο» στην μάχη της προεκλογικής αρένας. Και αυτό συνιστά μία ακόμη αδικία απέναντι στο αναπηρικό κίνημα…

Όπως και να έχει, κάθε Στέλιος Κυμπουρόπουλος, με αναπηρία ή χωρίς, δικαιούται να συμμετάσχει στο πολιτικό γίγνεσθαι της χώρας του. Έχει κάθε δικαίωμα να δραστηριοποιείται και να προσφέρει στον πολίτη -ειδικά στον ευάλωτο πολίτη. Και επίσης να συγκρουστεί και να ακουστεί… Για τις θέσεις του, όχι λόγω αναπηρίας. Γιατί το δικαιούται ως πολιτική οντότητα, όχι ως “θύμα” στον προεκλογικό βωμό. Διότι αυτό που ζητά είναι απόλυτα ανθρώπινο και δίκαιο: την ευκαιρία να μιλήσει με τον ίδιο τρόπο, όπως κάθε άλλος, να συμμετέχει όπως και κάθε άλλος. Αυτό είναι η ίση ευκαιρία του κ. Κυμπουρόπουλου. Αυτήν οφείλει να αδράξει και αυτό δεν μπορεί και δεν πρέπει να του το στερήσει κανείς…

• Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.

Οι πολίτες ενώπιον παραμορφωτικού καθρέπτη: Φιλίες και έχθρες «καίνε» το πολιτικό σκηνικό