Ο γραμματέας της Λέγκα Ματέο Σαλβίνι. EPA, DANIEL DAL ZENNARO
Ηταν ένα σημείο καμπής για την Ευρώπη, αλλά η καμπή αυτή δεν ήρθε. Παρά τους φόβους για μια επέλαση των δεξιών λαϊκιστών, οι περισσότεροι ψηφοφόροι στις ευρωπαϊκές χώρες ψήφισαν φιλοευρωπαϊκά και συστημικά κόμματα.
Ο κεντροδεξιός και ο κεντροαριστερός συνασπισμός έχασαν την πλειοψηφία τους, αλλά θα συνεχίσουν να κυριαρχούν στο σώμα. Το κέντρο προς το παρόν αντέχει.
Μέχρι πρόσφατα, πολλοί πολιτικοί και αναλυτές θεωρούσαν την άκρα Δεξιά ένα κίνημα διαμαρτυρίας: οι ψηφοφόροι ήθελαν να στείλουν ένα μήνυμα, όχι να δώσουν την εξουσία σε αυτούς τους ανθρώπους. Τα κόμματα αυτά δεν αντιμετωπίζονταν ως σοβαροί πολιτικοί παράγοντες. Απλώς έπαιζαν πολιτική.
Τώρα, όλοι παραδέχονται ότι η λαϊκιστική άκρα Δεξιά αποτελεί ένα μόνιμο στοιχείο της ευρωπαϊκής πολιτικής.
Ο Σαλβίνι ανακηρύχθηκε (ή αυτοανακηρύχθηκε) ηγέτης αυτού του κινήματος. Στη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας συναντήθηκε με άλλους εθνικιστές στην Ευρώπη και οργάνωσε μια μεγάλη διαδήλωση στο Μιλάνο με στόχο να ενώσει αυτά τα κόμματα. Το όνειρό του είναι να συγκροτήσει μια πολιτική ομάδα που θα μπορεί να διαμορφώνει τη νομοθετική ατζέντα του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου. Το πιθανότερο είναι να αποτύχει: οι εθνικιστές δεν διακρίνονται από πνεύμα συνεργασίας και συμβιβασμού και οι διαφορές τους είναι μεγάλες, κυρίως σε ό,τι αφορά τη Ρωσία. Ακόμη κι έτσι, όμως, είναι μια αξιοσημείωτη δύναμη.
Κανένα από τα κόμματα αυτά δεν υποστηρίζει πλέον την έξοδο από την ΕΕ ή την ευρωζώνη. Όλα θέλουν να την αλλάξουν από μέσα. Αν η εθνικιστική Δεξιά μπορεί να κινητοποιεί το ένα τρίτο του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου μπορεί να κάνει μεγάλη ζημιά, εμποδίζοντας για παράδειγμα την τιμωρία μιας χώρας που παραβιάζει το κράτος δικαίου. Πέρυσι, το κοινοβούλιο απηύθυνε μια τέτοια προειδοποίηση κατά της Ουγγαρίας. Θα μπορεί να γίνει το ίδιο στο 2020; Δεν είναι δύσκολο να φανταστούμε την ΕΕ να γίνεται μια ένωση φιλελεύθερων και αντιφιλελεύθερων δημοκρατιών.
Αυτοί λοιπόν είναι οι νικητές: οι φιλελεύθεροι οικολόγοι που θέλουν να προστατεύσουν τη ζωή στον πλανήτη και οι εθνικολαϊκιστές που θέλουν να προστατεύσουν τον δικό τους τρόπο ζωής. Το κοινό τους σημείο είναι η αίσθηση ότι η σημερινή πορεία των πραγμάτων δεν μπορεί να συνεχιστεί. Και οι δύο προσφέρουν αλλαγή. Και η αλλαγή είναι αυτό που ζητούσαν οι ψηφοφόροι.
Προς το παρόν, οι υποστηρικτές της Ευρωπαϊκής Ενωσης δεν χρειάζεται να πανικοβάλλονται. Οι εκλογές δεν επαλήθευσαν τις προβλέψεις του Μπάνον για μια επανάσταση στην κάλπη. Η εθνικιστική άκρα Δεξιά δεν πρόκειται να διαλύσει σύντομα την ΕΕ. Ενώ όμως αυτές οι εκλογές κατάφεραν να συγκρατήσουν την άνοδο του ευρωσκεπτικισμού, το πραγματικό πρόβλημα δεν απομακρύνεται: η ευρωαπαισιοδοξία.
(*) Ο Ιβάν Κράστεβ είναι πρόεδρος του Center for Liberal Strategies – (Πηγή: The New York Times via ΑΠΕ-ΜΠΕ)
Ο Ορμπαν δεν είναι όπως οι υπόλοιποι πολίτες της Αν. Ευρώπης: Οι ένθερμοι ευρωπαϊστές