Ο πρόεδρος της Τουρκίας Ταγίπ Ερντογάν βγάζει “σέλφι” με οπαδούς του. Φωτογραφία Τουρκική Προεδρία
Εδώ και χρόνια η Τουρκία μας απειλεί με πόλεμο, στην περίπτωση που ασκήσουμε το δικαίωμά μας να επεκτείνουμε τα χωρικά μας ύδατα από τα 6 στα 12 ναυτικά μίλια.
Αυτό είναι το περίφημο casus belli (αιτία πολέμου). Πρόκειται για μία συμπεριφορά που είναι αντίθετη στο Διεθνές Δίκαιο, παραβιάζει κάθε κανόνα καλής γειτονίας και, βεβαίως, τις αρχές της ΕΕ που πρέπει να διέπουν τις σχέσεις τρίτων κρατών με τα κράτη μέλη της.
Στην περίπτωση αυτού του casus belli, οι ρόλοι έχουν αντιστραφεί και η Τουρκία εφαρμόζει απέναντί μας την ίδια τακτική που εφαρμόσαμε εμείς απέναντί της κατά την κρίση του 1987, την οποία θα έπρεπε να μελετήσουν πολλοί αρμόδιοι και αναλυτές στον τόπο μας, ώστε να αντιληφθούν κάποια πράγματα για τη διαχείριση κρίσεων.
Η δική μας μακροχρόνια απραξία απέναντι στην απειλή πολέμου εκ μέρους της Τουρκίας, οδηγεί την τελευταία στο συμπέρασμα ότι λαμβάνουμε την απειλή της στα σοβαρά και ότι φοβόμαστε. Δεν έχουμε τουλάχιστον προσπαθήσει να δείξουμε ότι δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο…
Σε αυτό το πλαίσιο, η επιλογή του να ανακηρύξουμε χωρικά ύδατα εύρους 12 ναυτικών μιλίων μόνο στο Ιόνιο σημαίνει ότι επιβεβαιώνουμε την άποψη της γείτονος, ότι φοβόμαστε, ότι η τακτική της είναι επιτυχής και ότι όπως η εν λόγω τακτική είναι αποτελεσματική στα χωρικά ύδατα, θα είναι αποτελεσματική και σε άλλα, για παράδειγμα στο θέμα της ΑΟΖ.
Για μια τέτοια απόφαση, ωστόσο, χρειάζεται προετοιμασία και σχεδιασμός. Ας είμαστε έτοιμοι και ας περιμένουμε ή ας δημιουργήσουμε την κατάλληλη ευκαιρία για να το πράξουμε.
*Καθηγητής Διεθνών Σχέσεων πρώην Πρύτανη Πανεπιστημίου Μακεδονίας Twitter: @kouskouvelis – Δημοσιεύθηκε στις ΑΠΟΨΕΙΣ
Και Αττίλα 3 και διπλωματία από την Άγκυρα: Τα θέλει όλα δικά της σε ενέργεια και Κυπριακό