Ποίο είναι άραγε το νόημα της παραίτησης ενός πολιτικού ή ενός προσώπου που κατέχει θέση;
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Η Κύπρος παραμένει συνεπής στις διαχρονικές της θέσεις για το Κόσοβο: Προσηλωμένη στον σεβασμό της εδαφικής ακεραιότητας, λέει ο εκπρόσωπος Τύπου του ΥΠΕΞ
Ικανοποίηση του Νίκου Χριστοδουλίδη για τα συμπεράσματα των Βρυξελλών στα ευρωτουρκικά; Στάλθηκε «θετικό μήνυμα» για Κυπριακό λέει ο Πρόεδρος της Κύπρου
ΤΟΥ ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ ΓΚΟΥΜΑ
Είναι πλέον φανερό ότι η κοινωνία μας είναι εύθραυστη. Αρκεί και μόνο η κίνηση ενός παρανοϊκού να την ξυπνήσει και να την κάνει να αντιληφθεί τα κακά έχοντα; ή ήταν η σταγόνα που έμελλε να κάνει το ποτήρι να ξεχειλίσει κάτι που θα γινόταν κάποτε, είτε έτσι είτε αλλιώς.
Προσωπικά πιστεύω ότι η κοινωνία μας δεν θα εκραγεί και προπάντων δεν θα ξυπνήσει! Γιατί να το κάνει δηλαδή;
Σίγουρα η παραίτηση κάποιου ο οποίος είναι σε λάθος θέση και πάνω από όλα σε λάθος στιγμή θα έπρεπε να ήταν το αυτονόητο. Ειδικά όταν αυτός που θα έπρεπε να το αντιληφθεί πρώτος ή πρώτη είναι το ίδιο το άτομο.
Όμως ξεκινώντας από την ίδια την δομή της κοινωνίας μας που νομίζει ότι είναι διαφορετική από άλλες κοινωνίες ποια θα ήταν η επίπτωση μίας παραίτησης; Μήπως η σιγή των «κομματόσκυλλων» που η απαίτηση προς παραίτηση έχει μάλλον κομματική χρεία κάτι που, παρεπιπτώντος, ακριβώς το ίδιο αποτελεί η ανοχή και η επιχειρηματολογία, άλλων «κομματόσκυλλων» προς παραμονή.
Ξέρουμε όλοι σε τι κόσμο ζούμε. Μήπως ο ρατσισμός είναι:
- . θέμα ιδεολογίας;
- . Είναι θέμα παιδείας;
- . Είναι θέμα DNA;
Ή είναι ένα σύνολο παραγόντων που επηρεάζουν τον κάθε ένα από εμάς ξεχωριστά.
Μήπως το ερώτημα που έπρεπε να τεθεί είναι το εάν οι συγκεκριμένοι αστυνομικοί που δεν έδωσαν σημασία στης καταγγελίες για την εξαφάνιση των γυναικών ήταν καθαρά ρατσιστές ή ήταν καθαρά μη επαγγελματίες . Ή ήταν και τα δύο. Ακόμη χειρότερο η εξαφάνιση γυναικών στις οποίες οι εργοδότες συμπεριφέρονται σαν σκλάβες να κατάντησε ρουτίνα . Τόσο που, απαράδεκτο, οι αστυνομικοί πλέον απόκτησαν ανοσία στο θέμα. Μια συνήθεια για αυτούς. Έτσι οι γυναίκες αυτές χάνουν το «πρόσωπο» τους . Είναι πλέον ανύπαρκτες, Όπως ήταν και για την κοινωνία μας.
Ενώ, το να είναι κάποιος ρατσιστής είναι προσωπικό θέμα, το επαγγελματικό καθήκον είναι κάτι άλλο. Ο αστυνομικός είναι επαγγελματίας και ως τέτοιος θα έπρεπε να συμπεριφέρεται .
- Σίγουρα οι περισσότεροι είναι άνθρωποι της διπλανής πόρτας με ευαισθησίες και εργάζονται με αυτοθυσία. Αυτοί θα έπρεπε πρώτα να καθαρίσουν το όνομα τους. Όπως υποχρέωση είναι και των ανωτέρων τους να ελέγχουν τους σάπιους.
Το τμήμα εσωτερικών υποθέσεων θα έπρεπε διερευνά ποίοι δεν κάνουν την δουλειά τους. Και αυτό ανακλά στην ηγεσία.
Το τι είδους ηγεσία θέλουμε σε αυτόν τον νευραλγικό τομέα και ποίας ποιότητας ίσως να ήταν το ζητούμενο.
Και, τελικά, με ποιους θα τους αντικαταστήσουμε ώστε να έχουμε καλύτερα αποτελέσματα; Εάν είναι απλώς να φύγουν χωρίς σχέδιο αλλαγής τότε είναι ανούσιο, αλλά και άσκοπο αφού θα είναι μία από τα ίδια. Άνθρωποι που απλώς γεμίζουν καρέκλα μέχρι να έλθει η ώρα να πάρουν την σύνταξη τους αντί να εκπληρώνουν τον κοινωνικό ρόλο που τους εναποθέτει η κοινωνία.
Δυστυχώς, εάν το δούμε κοινωνικά πολλά πρέπει να αλλάξουν. Οι τομές πρέπει να γίνουν σε επίπεδο κοινωνίας.
- Η εξουσία που μέχρι τώρα, ανεξαρτήτως πολιτικής ταυτότητας, είναι απρόσβλητη και αμετάβλητη θα έπρεπε και πρέπει να λογοδοτεί ακόμη και σε ίχνη ενοχής και όχι να επιβραβεύεται μα Ανοχή! Αλλά….μου φαίνεται το πρόβλημα αυτό παρουσιάζει τόσες δυσχέρειες ώστε να φαίνεται άλυτο.
Τουλάχιστο στο δικό μου το μυαλό οι «μηχανισμοί» λειτουργίας της κοινωνίας μας μοιάζουν σαν πεπαλαιωμένα αλάδιαστα γρανάζια που είναι γαντζωμένα σε κομματικούς μηχανισμούς κάποιας άλλης εποχής. Μίας εποχής που λίγοι σκέφτονται και κρίνουν για το εάν οι κατηγορίες ευσταθούν ή όχι και ποια είναι η πραγματική θεραπεία.
Ίσως να συμμετέχουμε σε ένα μαζικό πείραμα υπνωτισμού από το οποίο δεν μπορούμε να ξεφύγουμε.
- Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες των συνεργατών της. Επίσης απαγορεύεται δια νόμου η αναδημοσίευση των σχολίων χωρίς τη γραπτή έγκριση της ιστοσελίδας.
Γιατί “δεν ξεχνούμε”: Όταν ο Πενταδάκτυλος λειτουργεί ως ξυπνητήρι θύμησης της κατοχής