Είναι χωρίς αμφιβολία ατόπημα για τον πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ, και φέρει ακεραία την ευθύνη, για το γεγονός ότι για τρίτη συνεχόμενη χρονιά, δεν τολμά να αναγνωρίσει την Αρμενική Γενοκτονία. Δεν είναι ο πρώτος ηγέτης της υπερδύναμης, ούτε θα είναι ο τελευταίος.
Αυτό που κυρίως δείχνει αυτή η πράξη, δεν είναι τόσο μία «δειλία» απέναντι στην Τουρκία, διότι ο πρόεδρος της Ταγίπ Ερντογάν δεν έχει τη δύναμη να κάνει οτιδήποτε εναντίον της Αμερικής. Το ανάποδο συμβαίνει. Η Αμερική μπορεί να τον καταστρέψει και αυτό αποδείχθηκε το περασμένο καλοκαίρι.
Η απόφαση του κ. Τραμπ δείχνει βασικά ότι δεν μπορεί να καταλάβει, ούτε ο ίδιος ούτε ο γαμπρός του, ο Τζάρεντ Κούσνερ, ότι ο Ταγίπ Ερντογάν τους εκμεταλλεύεται και εξυπηρετεί την αντιαμερικανική ατζέντα του. Και δίνουν το δικαίωμα στους εχθρούς τους, να συνδέουν τον Βλαντιμίρ Πούτιν με αυτή την «ανάρμοστη» σχέση του Αμερικανού πλανητάρχη με τον πρόεδρο της Τουρκίας.
Υπάρχουν σοβαροί αναλυτές στην Ουάσιγκτον που επιμένουν πως εάν επανεκλεγεί ο κ. Τραμπ θα επαναφέρει στον Λευκό Οίκο τον Μάικλ Φλίν, ο οποίος ήταν σύμβουλος εθνικής ασφάλειας του κ. Τραμπ και διατηρούσε σχέσεις με τον πρόεδρο της Ρωσίας και τον Ταγίπ Ερντογάν, έναντι αμοιβής…
Είναι περίεργη αυτή η στάση, αλλά αν μελετήσει κανείς ξανά τις αποκαλύψεις για τον ρόλο του Φλιν, καταλήγει εύκολα σε ορθά συμπεράσματα. Ο άνθρωπος αυτός ήταν ένας εκ των πλέον στενών συνεργατών του σημερινού προέδρου και την ίδια στιγμή δεχόταν χρήματα από την Τουρκία για να υπηρετήσει την άθλια προπαγάνδα της εναντίον των εχθρών της, ανάμεσα στους οποίους οι Έλληνες, οι Κούρδοι και οι Αρμένιοι.
Σίγουρα, ο κ. Τραμπ θα ήθελε πάρα πολύ να ομαλοποιήσει τις σχέσεις της Αμερικής με τη Ρωσία και την Τουρκία. Για τον ίδιο, δεν είναι ίσως θέμα ότι η κατοχική δύναμη αγοράζει ρωσικά οπλικά συστήματα που δεν είναι συμβατά με τον οπλισμό του ΝΑΤΟ, άστε που δεν καταλαβαίνει γρι από τους S-400 και τον κίνδυνο που αποτελούν για τα αμερικανικά μαχητικά F-35. Όλα είναι «μπίζνες».
Ευτυχώς, που αντέχουν μερικοί συνεργάτες του, όπως ο Τζον Μπόλτον και ο υπουργός Εξωτερικών Μάικ Πομπέο, οι οποίοι υποστηρίζονται από τον αντιπρόεδρο Μάικ Πενς που εναντιώνεται στον Ερντογάν για θρησκευτικούς λόγους. Ο κ. Πενς είναι από τους πολιτικούς που δεν ξεχνά εύκολα.
Βεβαίως, την ίδια στιγμή μπορεί και να δώσει μία κλωτσιά και να χύσει το γάλα από τον κουβά. Η υπόθεση της αμερικανικής αποχώρησης από τη Συρία, που δεν έγινε ποτέ, απέδειξε ότι:
Είναι ευτύχημα ότι ο Νετανιάχου δημιούργησε οικογενειακή σχέση με τον Πρόεδρο της Κύπρου και φιλική σχέση με τον πρωθυπουργό της Ελλάδας. Μπορεί να «καθαρίσει» δυσάρεστες καταστάσεις και να σχηματίσει ένα νέο πόλο για την Αμερική, απέναντι στην αναξιόπιστη Τουρκία. Εκτός εάν ξεχάσει τις προσβολές του Ερντογάν και δεχθεί «να τα βρει» μαζί του. Τότε, θα πάμε πίσω στο κοντινό παρελθόν που όλοι απευχόμαστε…
Η Τουρκία παίρνει τους S-400, και τα θέλει όλα… Τελικά ο Τραμπ δεν άναγνώρισε τη Γενοκτονία!