Είναι η ένταξη της Κύπρου στο ΝΑΤΟ η οδός της “σωτηρίας”; Μπορεί ο σκοπός να αγιάζει τα μέσα;
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Ο Ρούμπιν εκθέτει και εγκαλεί τον Πρόεδρο Μπάιντεν: Γιατί επιβραβεύεις τους εχθρούς μας και αγνοείς τους συμμάχους μας; Γιατί καλείς τον Ερντογάν και όχι τον Νίκο Χριστοδουλίδη;
Πέτυχε το σχέδιο του Προεδρικού: Η Λευκωσία πιστεύει και υπογραμμίζει ότι υλοποιήθηκε ο στόχος διασύνδεσης των ευρωτουρκικών με την πρόοδο στο Κυπριακό
Η συζήτηση για την ένταξη της (νέας) Κύπρου στο ΝΑΤΟ φούντωσε πάλι, λόγω ενός κειμένου στελέχους της «δεξαμενής σκέψης» Atlantic Council, η οποία υποστηρίζει με φανατισμό τη Δυτική Συμμαχία και τους σκοπούς της, σε σημείο παραφροσύνης.
Και φούντωσε επειδή στην Ουάσιγκτον δεν γίνεται τίποτα χωρίς προηγούμενο σχεδιασμό. Γι’ αυτόν τον λόγο πρέπει να προβληματιστούμε και να μην σπεύσουμε να την αποδεχθούμε ή να την απορρίψουμε την πρόταση. Διότι στο τέλος της ημέρας, όλες αυτές οι συζητήσεις αφορούν την πατρίδα μας και το μέλλον αυτού του τύπου.
- Το ζητούμενο είναι το εξής: Τι πρέπει να γίνει για να εξαφανιστεί η τουρκική κατοχή; Αυτό το ερώτημα πρέπει να το απαντήσει ο καθένας. Πιστεύω ότι με τα σημερινά δεδομένα και μέσω των διαπραγματεύσεων υπό την αιγίδα του ΟΗΕ, δεν υπάρχει περίπτωση να τερματιστεί το δράμα του κυπριακού Ελληνισμού. Αντίθετα. Η λύση θα δημιουργήσει χειρότερα προβλήματα και η αλήθεια είναι ότι οι Τούρκοι θα κερδίσουν και εμείς θα χάσουμε. Και αυτό επειδή οι πολιτικοί ηγέτες του τόπου έχουν κάνει τόσες υποχωρήσεις, που στην πραγματικότητα παραδίδουν τον έλεγχο του νησιού στην Τουρκία.
Να μου επιτρέψετε να θυμίσω ότι μετά την εισβολή, η κατοχική δύναμη βρέθηκε με την πλάτη στο τοίχο. Ακόμα και οι πάτρωνες της, οι Αμερικανοί, δεν μπορούσαν να την διασώσουν. Δυστυχώς το έκαναν οι δικοί μας εκπρόσωποι του πολιτικού κόσμου. Αυτοί διέσωσαν την Τουρκία.
Υπό τα παραπάνω δεδομένα, πρέπει να βρεθεί η δύναμη ή αν θέλετε το εργαλείο που θα αποτρέπει την δυσάρεστη κατάσταση που περιέγραψα. Το λέμε και το ξαναλέμε. Το υποστηρίζουν ακόμα και φανατικοί θιασώτες της εν λόγω διευθέτησης, που εκτέθηκαν υποστηρίζοντας λύση που εξυπηρετούσε την Τουρκία: Η διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία δεν είναι λειτουργική λύση και σχεδιάστηκε για να εξυπηρετήσει τις απαιτήσεις της κατοχικής δύναμης. Η ίδια η Τουρκία την έχει εγκαταλείψει, διότι απαιτεί πλέον περισσότερα. Οπότε είναι μεγάλο λάθος να επιμένουμε σε αυτή τη διευθέτηση, επειδή δεν γίνεται παραγωγή πολιτικής.
- Από την άλλη, η διχοτόμηση δεν γίνεται να είναι το αντίβαρο στη διζωνική. Πολύ περισσότερο ούτε η συνομοσπονδία. Προς αυτές τις δύο «διευθετήσεις» αλλοιθωρίζει ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, ενώ διαφωνεί η Αθήνα, η οποία δεν είναι ότι επιθυμεί τη διζωνική, αλλά έχει μπλέξει μεταξύ του Νίκου Αναστασιάδη, που εξέλεξε ο λαός και των ροζ «κομμουνιστών» του ΑΚΕΛ, που έχουν μπερδέψει τα μπούτια τους. Το γεγονός είναι ότι με δηλώσεις των αξιωματούχων του, δικαιώνουν τους Τούρκους. Και αυτό ομιλεί από μόνο του, λένε οι αντίπαλοί του. Σίγουρα δεν σημαίνει αυτό που υποστηρίζουν οι ψεκασμένοι του ΕΛΑΜ, που ελέγχονται από τη ναζιστική Χρυσή Αυγή, αλλά είναι περίεργη η στάση του ΑΚΕΛ, και δίνει δικαιώματα στην ακροδεξιά να το κατηγορεί. Δεν πρέπει. Και δεν τιμά την ιστορία του.
Η Αθήνα λοιπόν, μίλησε ξανά για τη διζωνική μετά την παραίτηση του Νίκου Κοτζιά, διότι το ζήτησε το ΑΚΕΛ, που ανακάλυψε όπως ο απατημένος σύζυγος ότι έμεινε τελευταίο να υποστηρίζει μία αναχρονιστική λύση.
Θα υποστηρίξω, λοιπόν, ότι ούτε ο Αλέξης Τσίπρας, ούτε ο υπουργός Εξωτερικών, Γιώργος Κατρούγκαλος είναι θιασώτες της διζωνικής. Απλά, για να έχουν το κεφάλι τους ήσυχο, είπαν να εξυπηρετήσουν τους «συντρόφους» του ΑΚΕΛ. Την ίδια στιγμή, και οι δύο εξηγούν στον Πρόεδρο της Κύπρου ότι δεν μπορούν να δεχθούν τη διχοτόμηση ή τη συνομοσπονδία. Όμως, είναι ανησυχητικό το γεγονός ότι εσχάτως ο Έλληνας πρωθυπουργός μαζεύει γύρω του όλους τους εθνομηδενιστές, οι οποίοι το 2004 απαιτούσαν από τους Ελληνοκύπριους να αυτοκτονήσουν αποδεχόμενοι το φιλοτουρκικό σχέδιο Ανάν.
Οπότε, αναγκαστικά επανερχόμαστε στο βασικό ερώτημα: Ποιος είναι ο καταλύτης για να αποδράσει η Κύπρος από τη δυσάρεστη κατάσταση στην οποία βρίσκεται; Υπάρχουν αυτοί που θα απαντήσουν «καλύτερα να μείνουμε εδώ που είμαστε, μέχρι παρακάτω», υπάρχουν και οι άλλοι στα κέντρα αποφάσεων της Ουάσιγκτον και των Βρυξελλών, που αναζητούν τρόπους για να ενταχθεί η Κύπρος στο δυτικό στρατόπεδο.
- ΕΡΩΤΗΣΗ: Θεωρούν ότι η ένταξη στο ΝΑΤΟ είναι η καλύτερη λύση για το λαό, που θα τερματίσει τον ασφυκτικό κλοιό της Τουρκίας; Ή αυτό που τους ενδιαφέρει είναι το δικό τους συμφέρον; Δηλαδή να εντάξουν το νησί στο νέο ψυχρό πόλεμο μεταξύ της Δύσης και της Ρωσίας;
Εάν τα συμφέροντα της Δύσης εξυπηρετούν και τα συμφέροντα των Κυπρίων, Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων, αξίζει να συζητήσει κανείς τα υπέρ και τα κατά για να φτάσει στο ζητούμενο και σ’ αυτό που λέμε, στο καλό συμφέρον της Κύπρου και κατ’ επέκταση της Ελλάδας.
Εάν η Δύση βλέπει το θέμα αυτό μόνο από τη δική της σκοπιά και δεν θα επιβάλει -με την ένταξη στο ΝΑΤΟ- τον τερματισμό της τουρκικής κατοχικής παρουσίας στο νησί από την επομένη της λύσης, ας το ξεχάσει.
- Πολλές πολιτικές δυνάμεις του νησιού, ακούνε τη λέξη ΝΑΤΟ και βγάζουν …σπυριά! Δεν τις αδικώ διότι η Δυτική Συμμαχία της εποχής έπαιξε αισχρό ρόλο για την εισβολή και την κατοχή. Στήριξαν και στρατιωτικά την Τουρκία τότε, και μέχρι σήμερα αποδέχονται την τουρκική κατοχή και δεν ενοχλούν ποτέ τους Τούρκους. Οπότε, γιατί να μπλέξει η Κύπρος με μία συμμαχία, όπως το ΝΑΤΟ, που αποδέχεται τις παρανομίες των μελών του.
Το ΝΑΤΟ σκίζει τα ιμάτια του για την εισβολή της Ρωσίας στην Κριμαία. Και καλά κάνει. Η παρανομία είναι παρανομία. Αλλά ρε μάγκες, εναντίον της Ρωσίας φωνάζετε και σκούζετε και απειλείτε. Για την Τουρκία; Τσιμπουδιά. Ούτε οι νατοϊκοί ούτε οι νέοι φίλοι μας οι Αμερικανοί, στους οποίους η Κύπρος προσφέρει σίγουρα περισσότερα απ’ ότι η Τουρκία, χωρίς να δημιουργεί και προβλήματα.
Η ιδέα, λοιπόν, για να ενταχθεί η ενωμένη Κύπρος στο ΝΑΤΟ είναι εξαιρετική μόνο αν τερματίζει οριστικά και αμετάκλητα την κατοχή και αποκλείει την παραμονή των τουρκικών στρατευμάτων. Είναι άλλο να παραμείνουν στο νησί Έλληνες και Τούρκοι στρατιώτες στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ και άλλο να δεχθούμε, έστω και μία μέρα μετά τη λύση, έστω και ένα Τούρκο στρατιώτη.
- Εάν ο κ. Αναστασιάδης αποφασίσει να εξετάσει την περίπτωση της ένταξης της Κύπρου στο ΝΑΤΟ, πρέπει να το κάνει σε αυτό το πλαίσιο. Ο καθένας έχει τις απόψεις και τις ιδέες του και τις υποστηρίζει. Ούτε καθοδηγούμε, διότι δεν μπορούμε, ούτε έχουμε την παραμικρή δυνατότητα να επιβάλουμε τις σκέψεις μας. Οι κάθε λογής ηγέτες, είναι ως γνωστόν παντογνώστες, και ακούνε μόνο τα θυμωμένα τους σύνδρομα. Τη σχολή του «εγώ είμαι και κανείς άλλος» δεν τη δημιούργησε ο Ντόναλντ Τραμπ, αλλά οι Έλληνες και οι Κύπριοι πολιτικοί.
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Με όλο τον …σεβασμό στον αγαπητό σε όλους μας Καραγκιόζη, οι πολιτικοί μας ξεπέρασαν εαυτούς με την ευκαιρία του εορτασμού της έναρξης του απελευθερωτικού και αντι-αποικιακού αγώνα της ΕΟΚΑ, την 1η Απριλίου του 1955. Εντάξει, δεν αναφέρομαι στους αξιωματούχους του ΑΚΕΛ, που δεν τιμούν την εθνική επέτειο, διότι ξέρουν και ξέρουμε ότι η στάση τους ήταν απαράδεκτη -και ας μείνουμε εδώ. Οι υπόλοιποι πολιτικοί έμοιασαν του συμπαθή Καραγκιόζη. Ως γνωστόν είναι και «μπαρουτοκαπνισμένοι»… Υπάρχουν και οι άλλοι, που σήκωσαν αυτή την περίεργη συνήθεια να απολογούνται στους ήρωες της Κύπρου. Αυτοί είναι οι χειρότεροι! Θα μπορούσαν ας πούμε να σκάσουν!
- Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες των συνεργατών της. Επίσης απαγορεύεται δια νόμου η αναδημοσίευση των σχολίων χωρίς τη γραπτή έγκριση της ιστοσελίδας.
Ο Τσαβούσογλου έκρυψε τη συνάντηση με τον σύμβουλο του Τραμπ: Δεν συμφωνούν πουθενά