![](https://hellasjournal.com/wp-content/uploads/2024/07/240705231158_28952313.jpg)
Σε μια συνάντηση η οποία όχι μόνο δεν συνέβαλε στην αποκλιμάκωση των εντάσεων, αλλά αντιθέτως επιβεβαίωσε με ηχηρό τρόπο την διεύρυνση της απόστασης που χωρίζει τις δυο χώρες, παρά τις επίμονες προσπάθειες του Έλληνα υπουργού Εξωτερικών να εξωραΐσει την τουρκική πλευρά και να εμφανισθεί ως συνήγορος των συμφερόντων που έχει η Τουρκία στην Ανατολική Μεσόγειο, εξελίχθηκε το τετ α τετ του Μεβλούτ Τσαβουσογλου με τον Γιώργο Κατρούγκαλο στην Αττάλεια.
Το πρόβλημα στην Ανατολική Μεσόγειο δεν είναι η αμφισβήτηση των δικαιωμάτων της Τουρκίας, αλλά αντιθέτως η προσπάθεια της Τουρκίας να επιβάλει το δικό της στάτους κβο, που αμφισβητεί τα δικαιώματα των άλλων χωρών της περιοχής που ασκούν τα δικαιώματα τους βάσει της Συμβάσης του Δικαίου της Θάλασσας.
Και δεν είναι η Ελλάδα και η Κύπρος που επιχειρούν να «μονοπωλήσουν» ως… μοναχοφάηδες την Ανατολική Μεσόγειο, αλλά είναι η Τουρκία η οποία διεκδικεί υφαλοκρηπίδα μέχρι και νότια της Ιεράπετρας και ελληνική υφαλοκρηπίδα ταυτισμένη μόνο με το εύρος των χωρικών υδάτων των νησιών και μάλιστα των 6 ν.μ..
Η κανονική συζήτηση είναι ότι καμιά χώρα δεν μπορεί να απειλεί, να προειδοποιεί και να εκβιάζει και η μόνη οδός για την αντιμετώπιση τέτοιων ζητημάτων είναι η Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας, οι Διεθνείς Συνθήκες και εν τέλει το Δικαστήριο της Χάγης.
Η Τουρκία και ο κ. Τσαβούσογλου με έξυπνο τρόπο έχουν παρασύρει την Αθήνα να συζητά στο δικό τους τερέν για το εάν δηλαδή οι γειτονικές χώρες επιχειρούν να την απομονώσουν και να την αποκλείσουν. Με το πραγματικό ζήτημα να είναι εντελώς διαφορετικό: ότι η Τουρκία επιχειρεί με κάθε τρόπο να ανατρέψει την γεωγραφία εκεί που δεν την βολεύει. Επιστρατεύοντας κάθε είδους αμφισβήτηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων των γειτόνων της.
Η εικόνα ενός Έλληνα υπουργού Εξωτερικών να γίνεται πρωτοσέλιδο στην Τουρκία με την δήλωση ότι η «Ελλάδα αναγνωρίζει τα δικαιώματα της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο» (παρά την συμπλήρωση περί δικαιωμάτων που αναγνωρίζει το Δίκαιο της Θάλασσας), δικαιώματα που φυσικά κανείς δεν έχει αμφισβητήσει, δημιουργεί και διαπραγματευτικά αρνητικό υπόβαθρο για την Ελλάδα. Διότι η Τουρκία, παρά την αναφορά σε δεύτερο χρόνο του κ. Κατρούγκαλου για την ανάγκη σεβασμού του Δικαίου της Θάλασσας, φρόντισε να ερμηνεύσει την δήλωση του Έλληνα υπουργού (ενώπιον του μάλιστα) ως παραδοχή ότι «καμία ενέργεια και κανένα σχέδιο δεν μπορούν να υλοποιηθούν στην Ανατολική Μεσόγειο, χωρις την Τουρκία».
Το εάν θα προσμετρηθούν και με ποιο τρόπο τα «χιλιόμετρα ακτών της Τουρκίας στην Μεσόγειο», δεν αποτελεί θέμα δηλώσεων ούτε του κ. Κατρούγκαλου, ούτε του κ. Τσαβούσογλου. Και το εάν τελικά η οριοθέτηση καταλήξει στο ΔΔ της Χάγης οπου πιθανόν κρίνει με βάση την (αρνητική για την Ελλάδα στην περίπτωση του Καστελόριζου, Αρχή της Αναλογικότητας), αυτό θα γίνει αφού προηγουμένως όμως η Τουρκία έχει αποδεχθεί ως βάση το Δίκαιο της Θάλασσας και την αναγνώριση πλήρους επήρειας στα νησιά και όλων των άλλων διατάξεων που σήμερα η Τουρκία δεν αποδέχεται.
Η συζήτηση περί των «χιλιομέτρων τουρκικών ακτών» δεν μπορεί να γίνει προκαταβολικά, καθώς έτσι απλώς και μόνο παραδίδεται αμαχητί, μια ιδιαίτερα σημαντική ελληνική διαπραγματευτική θέση.
Ο αγωγός δεν θα περάσει από την Τουρκία είπε ο Νετανιάχου στον Πομπέο: Σε κατανοώ, απάντησε!
Όσο για το Κυπριακό εκεί η προσγείωση στην πραγματικότητα ήταν ακόμη πιο ανώμαλη. Απέναντι στην ελληνική πλευρά που καλόπιστα πρότεινε την έναρξη συνομιλιών ώστε να «ακούσει τις ιδέες της Τουρκίας για την αντικατάσταση του συστήματος των Εγγυήσεων από άλλο μηχανισμό» , άκουσε τελικά τον κ. Τσαβουσογλου να δηλώνει ότι οι Εγγυήσεις κάθε άλλο παρά είναι αναχρονιστικές και ότι οι Εγγυήσεις είναι ακόμη περισσότερο αναγκαίες τώρα που γίνονται «μονομερείς ενέργειες (σ.σ. εννοώντας τις έρευνες στην κυπριακή ΑΟΖ).
Και φυσικά με τέτοια προσέγγιση είναι προφανές ότι δεν υπάρχει καν αφετηρία για συζήτηση, πολύ περισσότερο μάλιστα που ενόψει εκλογών αλλά και διαμόρφωσης νέων συσχετισμών στο εσωτερικό (με την πλήρη συμμαχία με το ακραίο εθνικιστικό κόμμα ΜΗΡ) είναι απίθανο να υπάρξει μεταστροφή της τουρκικής πολιτικής στο κυπριακό.
Η εικόνα και το μήνυμα που εκπέμπεται είναι ότι τελικά ίσως να έχει και δίκιο η Τουρκία όταν διαμαρτύρεται για τον «αποκλεισμό» της. Δυστυχώς όλα αυτά συμβαίνουν την ίδια στιγμή που κρίσιμες περιφερειακές πρωτοβουλίες οπως οι Τριμερείς της Ελλάδας και της Κύπρου με το Ισραήλ αλλά και την Αίγυπτο για την εξασφάλιση ενεργειακών πόρων και ασφαλών οδών μεταφοράς τους προς την Ευρώπη, εκλαμβάνονται ως προσπάθειες «αποκλεισμού» της Τουρκίας. Πρωτοβουλίες που πλέον αποκτούν σημαντική γεωστρατηγική διάσταση, όπως φάνηκε και με την παρουσία του Αμερικανού ΥΠΕΞ Μάικ Πομπέο στα Ιεροσόλυμα και για πρώτη φορά δημιουργούν τις βάσεις για ένα πλαίσιο ασφάλειας έναντι της πιο ακραίας αναθεωρητικής πολιτικής στην Ανατολική Μεσόγειο, αυτή της Τουρκίας. Ας μην πυροβολούμε λοιπόν τα πόδια μας… Δεν πρόκειται ούτε έτσι να εξευμενισθεί η Άγκυρα, αν αυτό είναι που περιμένουν στην Αθήνα.
“Το βιολί τους” οι Τούρκοι: Μας ανήκει και το Αιγαίο και η Κύπρος, λέει προκλητικά ο Ακάρ (video)