Από τότε που ξεκίνησε την προεκλογική του εκστρατεία, το 2015, ο πρόεδρος Τραμπ έχει προκαλέσει συγκρίσεις με τον ιταλό δικτάτορα Μπενίτο Μουσολίνι (δεν βοήθησε ότι στη μέση της εκστρατείας του τουιτάρισε μια φράση του Μουσολίνι επειδή, όπως είπε, τη βρήκε «ενδιαφέρουσα».
Τέτοιες συγκρίσεις ήταν κάποτε αδιανόητες για αμερικανούς δημοκρατικούς ηγέτες, αλλά η ναρκισσιστική προσωπικότητα του Τραμπ και οι ακραίες δημόσιες δηλώσεις του τις έχουν επιτρέψει.
Αντί να συνδέεται ο Τραμπ με τους τρόπους που χρησιμοποίησε ο Μουσολίνι για να γίνει δικτάτορας στην Ιταλία, μια καλύτερη σύγκριση θα ήταν με τους τρόπους που επέτρεψαν στον δικτάτορα να αποκτήσει υψηλή δημοτικότητα στην Αμερική της δεκαετίας του 1920.
Πολλοί αναγνώστες θα εκπλαγούν όταν μάθουν για την ενθουσιώδη ανταπόκριση των Αμερικανών στη μαζική διαδήλωση φασιστικών στρατευμάτων το 1922 στη Ρώμη που οδήγησε τον βασιλιά να διορίσει τον Μουσολίνι πρωθυπουργό.
Δεν ήταν κάτι τυχαίο.
Οι περισσότεροι ιστορικοί θεωρούν ότι η υποστήριξη του Ντούτσε από την Αμερική οφειλόταν μόνο στην προσπάθεια να γίνει η Ιταλία αντικομμουνιστικό προπύργιο και κόμβος εμπορικών επενδύσεων.
Αυτό όμως δεν αποτελεί επαρκή εξήγηση.
Και τον Φεβρουάριο του 1927, το Motion Picture Magazine δημοσίευσε μια φωτογραφία των Μέρι Πίκφορντ και Ντάγκλας Φέρμπανκς, του ισχυρού ζεύγους του Χόλιγουντ, να σχηματίζουν τον φασιστικό χαιρετισμό. Η λεζάντα έγραφε ότι η χειρονομία αυτή αποτελούσε προσωπικό φόρο τιμής στον Ντούτσε, τον οποίο είχαν συναντήσει ένα χρόνο νωρίτερα στη Ρώμη και θαύμαζαν απεριόριστα.
Η αύξηση της δημοτικότητας του Ντούτσε συνοδεύτηκε από την άνοδο ενός άλλου σταρ του κινηματογράφου, του Ροντόλφο Βαλεντίνο. «Πρέπει να υπάρχει ένας ηγέτης για ένα έθνος, μια χώρα, ένα σπίτι», είπε ο Βαλεντίνο σε μια συνέντευξή του. «Η ισότητα δεν υπάρχει. Η γυναίκα δεν είναι ίση με τον άνδρα, ούτε πνευματικά ούτε με άλλο τρόπο».
Η κληρονομιά αυτή εξακολουθεί να κυριαρχεί και σήμερα στα μέσα ενημέρωσης.
Χάρις στην κάλυψη των προκλήσεών του από άτομα και μέσα, ο Τραμπ έχει καταφέρει να αποκτήσει ένα κύρος, στο όνομα του νόμου και της τάξης. Κι εμείς, οι χρήστες των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, φέρουμε κάποια ευθύνη. Γιατί πρέπει να θυμόμαστε ότι ο Τραμπ κέρδισε αυτό το κύρος χάρις σε τουιτς που καταλήγουν στους δικούς μας τοίχους.
(*) Ο Τζόρτζιο Μπερτελίνι είναι καθηγητής ιστορίας του κινηματογράφου στο Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν – (Πηγή: The Washington Post via ΑΠΕ-ΜΠΕ)
Άνοιξε η όρεξη της Exxon Mobil (και των ΗΠΑ): Θέλει και άλλα “τεμάχια” στην κυπριακή ΑΟΖ