Ο Τραμπ και τα Υψίπεδα Γκολάν άνοιξαν τον ασκό του Αιόλου: Η Κριμαία και η κατεχόμενη Κύπρος
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Η απόφαση του Αμερικανού Προέδρου Ντόναλντ Τραμπ να αναγνωρίσει, την ισραηλινή κυριαρχία επι των κατεχόμενων Υψιπέδων του Γκολάν ,απειλεί να ανατρέψει ισορροπίες στην Μέση Ανατολή, με ευρύτερες συνέπειες για την ευρύτερη περιοχή, σημαίνει όμως και τον κώδωνα του κινδύνου, καθώς αποτελεί ένα ακόμη βήμα στην κατάλυση του Διεθνούς Δικαίου και στην νομιμοποίηση αλλαγής συνόρων δια της στρατιωτικής ισχύος και της κατοχής.
- Η ανακοίνωση της απόφασης αυτής έγινε σχεδόν τρείς εβδομάδες πριν από τις ισραηλινές εκλογές όπου ο Μπέντζαμιν Νετανιάχου δίνει με νύχια και με δόντια την μάχη της πολιτικής επιβίωσης του, λόγω και των διώξεων που εχουν ασκηθεί εναντίον του για διαφθορά και έχουν πλήξει την δημοτικότητα του και έχουν σαφώς τον χαρακτήρα και «προεκλογικού δώρου» στον ισραηλινό ηγέτη.
Τα Υψίπεδα του Γκολάν, έδαφος της Συρίας τα οποία όμως κατέλαβε ο Ισραηλινός Στρατός στον Πόλεμο των Εξι Ημερών το 1967, έχουν στρατηγική σημασία, όχι μόνο διότι εκεί πηγάζει ο Ιορδάνης ποταμός, βασική πηγή νερού στο Ισραηλ, αλλά και γιατί η περιοχή των Υψιπέδων δεσπόζει στην κοιλάδα που οδηγεί στην Δαμασκό. Η διαπραγμάτευση για το καθεστως των υψιπέδων του Γκολάν συνιστά ένα από τα βασικά στοιχεία στο παζάρι της συνολικής συμφωνίας ειρήνευσης στο μεσανατολικό.
Η απόφαση του προέδρου Τραμπ, την οποία καταδίκασαν ολες οι χώρες του κόσμου, απειλεί όμως να ανατρέψει και ισορροπίες στην Μέση Ανατολή, καθώς ξαφνικά φέρνει στο ίδιο στρατόπεδο (εναντίον του Ισραήλ) το Ιράν και την Τουρκία, με την Σαουδική Αραβία και άλλες χώρες του Κόλπου οι οποίες μέχρι τώρα βρίσκονται σε αντίθετα στρατόπεδα τόσο στο Συριακό όσο και στην μάχη αναμέτρησης Σουνιτών-Σιιτών στην Συρία, στο Ιράκ και στην Υεμένη…
Όμως η αμερικανική κίνηση έχει εξαιρετική σημασία και για την διεθνή πολιτική, καθώς έρχεται μετά απο μια σειρά πρωτοβουλιών και μονομερών κινήσεων που δια της βίας και της στρατιωτικής ισχύος επιβάλλεται ή επιχειρείται να επιβληθεί ντε φάκτο αλλαγή των συνόρων.
- Η Κριμαία και ο τρόπος με τον οποίο η Ρωσία επέβαλε το δικό της τετελεσμένο με την προσάρτηση δια της βίας περιοχής που ανήκε στην κυριαρχία της Ουκρανίας είναι ένα κορυφαίο δείγμα αυτής της πρακτικής που τελικά αμφισβητεί το Διεθνές Δικαιο και την βασική αρχή του απαραβίαστου των συνόρων.
Οι ΗΠΑ, η Ε.Ε., η διεθνής κοινότητα αντέδρασε σε αυτή την εισβολή της Ρωσίας σε ένα ανεξάρτητο κράτος, αλλά με το πέρασμα των ετών η προσάρτηση έχει πάρει πλέον μόνιμο χαρακτήρα, η ρωσική κυριαρχία εμπεδώνεται καθημερινά και παίρνει μη αναστρέψιμη μορφή.
Ειχε προηγηθεί η απόσχιση του Κοσόβου από την Σερβία, με την «σφραγίδα» των αμερικανικών βομβαρδισμών. Είκοσι χρόνια μετά, το Κόσοβο είναι πλέον ανεξάρτητο κράτος αναγνωρισμένο de facto από μεγάλο μέρος της διεθνούς κοινότητας και διεθνών οργανισμών, ενώ η Σερβία πληρώνει μεγάλο ακόμη τίμημα για το γεγονός ότι αρνείται να δεχθεί την de jure ανεξαρτητοποίηση της πρώην επαρχίας της.
Όμως για την Ελλάδα και την Κύπρο αυτές οι εξελίξεις και οι νέες πρακτικές που υιοθετούνται αυθαίρετα και μονομερώς στις διεθνείς σχέσεις εχουν ιδιαίτερη σημασία, λόγω της συνεχιζόμενης κατοχής του βορείου τμήματος της Κύπρου και της προσπάθειας της Τουρκίας να νομιμοποιήσει την κατοχή, μέσω της αναγνώρισης ως κρατικής οντότητας του κατοχικού καθεστώτος στην Βόρειο Κύπρο.
Αρκετά συχνά στο παρελθόν, όταν αυτό εξυπηρετούσε την τουρκική πολιτική, εξαγγέλλονταν υπό μορφή απειλής και προειδοποίησης, η προσάρτηση των Κατεχόμενων στην Τουρκία. Μια επιλογή η οποία είχε περισσότερο επικοινωνιακό ή διαπραγματευτικό χαρακτήρα καθώς μονο προβλήματα θα προσέθετε στην Τουρκία.
- Καθώς όμως δεν διαφαίνεται άμεσα, προοπτική επανέναρξης συνομιλιών που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε λύση του Κυπριακού, θα εκδηλώνεται και θα κλιμακώνεται η προσπάθεια νομιμοποίησης, αναβάθμισης και τελικά πλήρους αναγνώρισης του κατοχικού καθεστώτος, ως «ανεξάρτητης» οντότητας ή ως μια de facto οντότητας που θα διαπραγματεύεται επι ίσοις όροις με την Κυπριακή Δημοκρατία. Και σε ότι αφορά την Τουρκία είναι προφανές ότι θα αποτελεί οντότητα υποχείρια της Αγκύρας με στόχο την επισημοποίηση του ελέγχου από την Τουρκία των πλουτοπαραγωγικών πόρων του νησιού και της ΑΟΖ του.
Μεχρι τώρα από το 1974 τουλάχιστον και μετά, εχουν αποκρουσθεί όλες οι προσπάθειες για επισημοποίηση της απόσχισης του βόρειου τμήματος της Κυπρου, που τελεί υπό την στρατιωτική κατοχή της Τουρκίας. Αυτό δεν είναι μόνο αποτέλεσμα των προσπαθειών της Αθήνας, της Λευκωσίας και της Ομογένειας των ΗΠΑ, αλλά στρατηγικά δεν εξυπηρετούσε και την ΄Αγκυρα, καθώς επεδίωκε να έχει λόγο όχι μόνο στο βόρειο κατεχόμενο μέρος του νησιού αλλά σε όλη την Κύπρο.
Η Λευκωσία και η Αθήνα δεν πρέπει να επαναπαύονται. Σε ένα τόσο ρευστό και απρόβλεπτο διεθνές περιβάλλον, δεν υπάρχουν πια βεβαιότητες. Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει τι θα συμβει εάν ο κ. Τραμπ επανεκλεγεί, εάν υπάρξει επαναπροσέγγιση της Άγκυρας με την Ουάσιγκτον και το Τελ Αβίβ, ποιες θα είναι οι συνέπειες και για την Κυπρο. Ποιος μπορεί να προβλέψει εάν ο Ντ. Τραμπ ή ένας αντίστοιχος Ρώσος πρόεδρος αποφασίσουν να κάνουν (ανέξοδο) «δώρο» είτε σε έναν μεταμελημένο Ερντογάν είτε σε έναν διάδοχο του που θα επιχειρήσει την μεταστροφή προς την Δύση.
Το Κόσοβο, η Κριμαία , η αμερικανική αναγνώριση της ισραηλινής κυριαρχίας επι των Υψιπέδων του Γκολάν, είναι ανησυχητικά φαινόμενα στην διεθνή πολιτική σκηνή. Και κάθε άλλο παρά μπορεί να αφήνουν αδιάφορες την Κύπρο και την Ελλάδα…
- Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες των συνεργατών της. Επίσης απαγορεύεται δια νόμου η αναδημοσίευση των σχολίων χωρίς τη γραπτή έγκριση της ιστοσελίδας.
Νέα υπόθεση Μπράνσον στην Τουρκία: Συνδέουν υπάλληλο των ΗΠΑ με τον Ιμάμη Γκιουλέν