«Δείξε μου τον φίλο σου να σου πω ποιος είσαι», λέει ο λαός, παραπέμποντας στο εξίσου σοφό αρχαίο ρητό «όμοιος ομοίω αεί πελάζει». Ομως για να μην αδικούμε καταστάσεις αυτό δεν ισχύει πάντα. Και προσωπικά εύχομαι ειλικρινά να μην ισχύει για την περίπτωση του Κυριάκου Μητσοτάκη και του Νίκου Γεωργιάδη.
Συμβαίνει ακόμη νορμάλ άτομα να πιάνουν παρτίδες και με σεξουαλικά ιδιόρρυθμους. Όλα μέσα στο πρόγραμμα είναι, ειδικά όταν είσαι νέος.
Τα προβλήματα αρχίζουν από εκεί που τα κουσούρια γίνονται αναπόσπαστο στοιχείο του χαρακτήρα και τα ξεστρατίσματα καταλήγουν στον εισαγγελέα. Το δε μέγεθος των προβλημάτων σχετίζεται ασφαλώς με την βαρύτητα των παραπτωμάτων. Είναι άλλο πράγμα μια μικροαπάτη και άλλο πράγμα ο φόνος εκ προμελέτης. Άλλη ιστορία οι ακάλυπτες επιταγές και άλλη το εμπόριο πρέζας. Ξεχωριστή περίπτωση ο κλεφτοκοτάς από τον κατά συρροή βιαστή.
Αν πιάσουν τον φίλο σου για παιδεραστία, σχεδόν επ αυτοφώρω, μπορείς να του ξαναμιλήσεις; Μάλλον θα κάνεις ότι δεν τον ξέρεις. Και πολύ περισσότερο δεν θα του στείλεις κάποιον από την οικογένεια σου να τον υπερασπιστεί. Ε, δυστυχώς ο Κυριάκος έκανε και αυτό το λάθος…
Ας υποθέσουμε, χάριν της συζήτησης, ότι ο αρχηγός της ΝΔ δεν ήξερε τίποτα για τον χαρακτήρα και το ποιόν του φίλου και στενού του συνεργάτη. Δεν είχε ξανακούσει ποτέ για τις περιπέτειες και τις ιδιαίτερες προτιμήσεις του. Κι όταν έσκασε η υπόθεση, έπεσε από τα σύννεφα. Τι έπρεπε λοιπόν να κάνει; Να…τιμήσει την φιλία του; Η να του πει «Τράβα στην ευχή της Παναγίας παιδάκι μου και καλά ξεμπερδέματα»;
Το τεκμήριο της αθωότητας, μπορεί να σκεφτείτε. Μόνο που σε τέτοιες περιπτώσεις ας ψάξει να το βρει ο ενδιαφερόμενος. Όχι να το κάνει σημαία ολόκληρη η Νέα Δημοκρατία. Γιατί τότε η υπόθεση δεν είναι «προσωπική». Είναι εξόχως κομματική.
Προσωπικά δεν πιστεύω ότι ο Νίκος Γεωργιάδης έπεσε θύμα πολιτικής πλεκτάνης. Ότι του την έστησαν πράκτορες στη Μολδαβία! Σε κάθε περίπτωση όμως αδυνατώ να καταλάβω γιατί έπρεπε να τον παντρευτεί και να τον κουβαλάει στους ώμους της η Νεα Δημοκρατία.
Δεν μπορεί να συμβαίνει αυτό. Ο Γεωργιάδης αυτενέργησε. Κεφαλαιοποίησε τη σχέση και τη συνεργασία με τον Κυριάκο για να ενισχύσει(σ.σ. έτσι νόμιζε)την υπερασπιστική του τακτική. Και στο τέλος εξέθεσε ανεπανόρθωτα τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης σε μια περίοδο που αγωνίζεται να αποδείξει ότι διατηρεί ηθικό πλεονέκτημα έναντι του Τσίπρα.
Αυτό το «Κάτσε λίγο απ’ εξω μέχρι να καταλαγιάσει» θα στοιχίσει πολύ ακριβά στην παράταξη. Γιατί στην συνείδηση του απλού κόσμου το παράπτωμα για το οποίο κατηγορείται ο Γεωργιάδης δεν έχει κανένα στοιχείο προσωρινότητας. Είναι στίγμα ανεξίτηλο…
Γιατί τα ελληνικά κανάλια προωθούν τον υβριδικό πόλεμο της Τουρκίας κατά της Ελλάδας;