Η Τουρκία ελάχιστα ενδιαφέρεται για την ενταξιακή της πορεία. Συντηρεί τα κανάλια επικοινωνίας με τις Βρυξέλλες, είναι όμως σαφές πως κανείς από τους εμπλεκόμενους- Άγκυρα και Ε.Ε.- δεν βλέπει προοπτική στη σχέση αυτή. Τις ημέρες αυτές διεξάγεται συζήτηση συμβιβαστικών τροπολογιών στο πλαίσιο της έκθεσης της Ευρωβουλής για την Τουρκία.
Είναι πρόδηλο πως η Τουρκία χάνει το τρένο της Ευρώπης και αυτό είναι και δική της επιλογή.
Εάν υπάρξει, λοιπόν, αναγνώριση αυτού του δεδομένου σε σχέση με τα ευρωτουρκικά, το επόμενο βήμα θα πρέπει να είναι η αναθεώρηση της ακολουθούμενης πολιτικής. Στο κάτω-κάτω, υπάρχει ένα δεδομένο που δεν μπορεί να αμφισβητηθεί. Η διαδικασία ένταξης δεν προχωρεί και το χάσμα μεταξύ των δυο πλευρών μεγαλώνει. Για να ακριβολογούμε αυτό που γίνεται τώρα είναι η συντήρηση, χωρίς βήματα προς τα εμπρός, των καναλιών επικοινωνίας.
Είναι σαφές ότι δεν μπορεί να επιμένουμε στον… καταλύτη της ενταξιακής πορείας της Τουρκίας στις προσπάθειες λύσης του Κυπριακού, την ώρα που η Άγκυρα με δική της επιλογή απομακρύνεται από την Ευρώπη. Αυτή η επιμονή συνιστά συνταγή για εδραίωση του κατοχικού στάτους κβο.
Εκ των πραγμάτων, τέτοιες επιμονές, επιβαρύνουν το σκηνικό και προκαλούν συνεχείς «διολισθήσεις» στο Κυπριακό. Η ανακάλυψη «καταλυτών», ως αποτέλεσμα αδυναμίας καθορισμού πολιτικής, έχει αποδειχθεί κενού περιεχομένου, μηδενικής απόδοσης.
Η αδυναμία καθορισμού πολιτικής, είναι αποτέλεσμα των φοβικών συνδρόμων που κυνηγούν τη Λευκωσία από το 1974 και εντεύθεν και την οδηγούν να ανακαλύπτει «καταλύτες» για τη λύση.
Καταλύτης, πάντως, δεν σημαίνει δώρα στην Τουρκία ως δέλεαρ για να συνεργασθεί. Καταλύτης σημαίνει το εργαλείο που μέσα από εξελίξεις θα επηρεάσει το σκηνικό προσφέροντας διεξόδους, λύσεις.
Φίλος του Ερντογάν είναι εκείνος που του κάνει τα χατίρια: Επίσκεψη Τσίπρα χαμηλών προσδοκιών