Τα συγκρουόμενα συμφέροντα: Η δήλωση Λαβρόφ για Κύπρο, η πολιτική των ΗΠΑ για τον Μαδούρο
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Οι δίσκοι βινυλίου έχουν επιστρέψει δυναμικά στα ράφια των δισκοπωλείων της Κύπρου: Η νέα γενιά θέλει να γνωρίσει την μαγεία του αναλογικού ήχου
Οι «τροχονόμοι» της χούντας που πούλησαν την Κύπρο: Δεν δικάστηκαν ποτέ για την προδοσία κατά της Μεγαλονήσου, ο Καραμανλής δεν ήθελε να εκθέσει τους Δυτικούς συμμάχους
Η δήλωση του Σεργκέι Λαβρόφ, στο πλαίσιο της συνάντησής του στη Μόσχα με τον Κύπριο ομόλογό του Νίκο Χριστοδουλίδη, ότι το υφιστάμενο καθεστώς των εγγυήσεων στην Κύπρο «είναι αναχρονιστικό και δεν ανταποκρίνεται πλέον στην πραγματικότητα» και ότι «προς το παρόν, δεν βλέπουμε κάποια αναγκαιότητα στη διόρθωση της αποστολής της Ειρηνευτικής Δύναμης» ουσιαστικά προδιέγραψε την πορεία των εξελίξεων σε δυο μέτωπα: Κυπριακό και ΟΥΝΦΙΚΥΠ.
- Με βάση τα λεγόμενά του, το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών δεν πρόκειται να εγκρίνει κανένα ψήφισμα (λόγω του ρωσικού βέτο) για σχέδιο λύσης ή για συμφωνία στο Κυπριακό εάν διατηρούνται, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, «εγγυητικά δικαιώματα» για την Τουρκία. «Οι όποιες αλλαγές θα πρέπει να γίνουν με νέες αποφάσεις του Σ.Α.» ανέφερε ενδεικτικά ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών.
Επίσης, λόγω της αμερικανικής θέσης (με πλήρη ταύτιση των Βρετανών) στο ζήτημα της ΟΥΝΦΙΚΥΠ, δεν πρόκειται το Συμβούλιο Ασφαλείας να εγκρίνει κατάργηση ή αλλαγή των όρων εντολής της Δύναμης τον ερχόμενο Ιούλιο, που λήγει η θητεία της.
Με τις δυο συγκεκριμένες αναφορές, ο κ. Λαβρόφ δεν αποκάλυψε μόνο τις προθέσεις της Μόσχας (στο πλαίσιο της γνωστής πάγιας τακτικής της) με αφορμή τις διαβουλεύσεις της Τζέιν Χολ Λουτ και τους όρους που θέτει ο Αντόνιο Γκουτέρες για επανέναρξη των διαπραγματεύσεων, αλλά συνάμα έδειξε ότι η συμμαχία Ρωσίας-Τουρκίας δεν αλλάζει την ρωσική προσέγγιση στο Κυπριακό, τουλάχιστον μέχρι στιγμής.
- Αν και ο κ. Λαβρόφ (ούτε κανένας άλλος Ρώσος αξιωματούχος) δεν μίλησε ποτέ ξεκάθαρα για την αναγκαιότητα αποχώρησης των τουρκικών κατοχικών στρατευμάτων από την Κύπρο, εντούτοις η προαναφερθείσα θέση για τις εγγυήσεις αγγίζει την ουσία του Κυπριακού.
Όπως αναφέραμε επανειλημμένα, η λεγόμενη «διαχρονική στάση αρχών» που τηρεί η Ρωσία στο ζήτημα της Κύπρου εξυπηρετεί πάνω απ’ όλα τα ρωσικά συμφέροντα και με βασική επιδίωξη να εμποδιστεί η ΝΑΤΟποίηση του νησιού.
Αν, οι «θέσεις αρχών» της Μόσχας στηρίζονταν πραγματικά σε μια πολιτική για εφαρμογή του διεθνούς δικαίου και του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ, τότε ο Πούτιν δεν θα στήριζε τον ισλαμοφασίστα Ερντογάν, δεν θα του πουλούσε πυραύλους και δεν θα του έκτιζε πυρηνικά εργοστάσια σε σεισμογενή περιοχή, δημιουργώντας την υποδομή για να γίνει η Τουρκία πυρηνική δύναμη.
Αλλά, αυτός είναι ο κόσμος μας! Δεν είναι ούτε ηθικός, ούτε αγγελικά πλασμένος!
- Αν υπήρχε σεβασμός στο κράτος δικαίου, αν προτάσσονταν οι ανθρώπινες αξίες και η ελευθερία του ατόμου, χωρίς δυο μέτρα και δυο σταθμά, τότε και οι Ηνωμένες Πολιτείες όπως αντιμετωπίζουν τον Μαδούρο της Βενεζουέλας, θα αντιμετώπιζαν όλους τους αυταρχικούς ηγέτες και τους δικτάτορες, οι οποίοι δεν κάνουν μόνο νοθεία στις εκλογές, αλλά εξουσιάζουν με θρησκευτικές και σκοταδιστικές πρακτικές. Και το χειρότερο απ’ όλα είναι ότι ακόμα στη διεθνή σκακιέρα κυριαρχεί η «λογική των ισχυρών» ότι διατηρούν το δικαίωμα να επιβάλλουν τα συμφέροντά τους ακόμα και με τη χρήση βίας.
Να επιστρέψουμε όμως στο Κυπριακό και στην αναφορά Λαβρόφ. Η ρεαλιστική αντιμετώπιση της διεθνούς πραγματικότητας και η γενικευμένη εμπορευματοποίηση των διεθνών σχέσεων δεν σημαίνει ότι αποδυναμώνουν ή περιορίζουν τη σημασία της ρωσικής στάσης στο Κυπριακό. Μπροστά στην πάγια και απόλυτη ταύτιση της αμερικανο-βρετανικής πολιτικής, εξυπηρετώντας τα τουρκικά συμφέροντα, οι θέσεις της Μόσχας αποτελούν «σημαντικό αντίβαρο» για την διαφύλαξη και την προάσπιση της Κυπριακής Δημοκρατίας.
- Ούτε η Ευρωπαϊκή Ένωση, της οποίας η Κύπρος είναι μέλος, δεν έχει ξεκάθαρες θέσεις για την επίλυση του Κυπριακού όσον αφορά τα ζητήματα της προάσπισης της εδαφικής ακεραιότητας, της ασφάλειας, της αποχώρησης των κατοχικών στρατευμάτων και της κατάργησης των εγγυήσεων.
Τώρα, όμως, που η Τουρκία επιμένει να αγοράσει τους ρωσικούς πυραύλους και ο Ταγίπ Ερντογάν αποδεδειγμένα δεν εξυπηρετεί πια τα αμερικανικά συμφέροντα στην περιοχή, ενδεχομένως στο άμεσο μέλλον να ακούσουμε και από τον υπουργό Εξωτερικών των Ηνωμένων Πολιτειών, Μάικ Πομπέο, ότι το υφιστάμενο καθεστώς των εγγυήσεων στην Κύπρο «είναι αναχρονιστικό και δεν ανταποκρίνεται πλέον στην πραγματικότητα», υποστηρίζοντας ότι «τα τουρκικά κατοχικά στρατεύματα θα πρέπει να αποχωρήσουν από το νησί».
Άλλωστε, για 45 σχεδόν χρόνια, το διεθνές δίκαιο δεν εφαρμόστηκε στην Κύπρο εξαιτίας των γεωπολιτικών συμφερόντων προς όφελος του Τούρκου κατακτητή. Λόγω λοιπόν αυτών των συγκρουόμενων συμφερόντων των μεγάλων δυνάμεων ενδέχεται να αλλάξουν πολλά το προσεχές διάστημα.
- Αλλά, επειδή μέχρι σήμερα κανένας δεν πρόσφερε τη δικαιοσύνη και τη λευτεριά ως δώρα στον Ελληνισμό, για να αξιοποιηθεί κάθε ευκαιρία και κάθε πιθανή νέα «συναλλαγή» (στο πλαίσιο των γεωστρατηγικών ανταγωνισμών, ιδιαίτερα για τους υδρογονάνθρακες), απαιτείται πανεθνική, ξεκάθαρη και διεκδικητική πολιτική.
Αν συνεχιστεί η τακτική του καλοπιάσματος και των τραγικών υποχωρήσεων, η Κύπρος θα καταστεί όμηρος των εξελίξεων και κυρίως της Τουρκίας.
- Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες των συνεργατών της. Επίσης απαγορεύεται δια νόμου η αναδημοσίευση των σχολίων χωρίς τη γραπτή έγκριση της ιστοσελίδας
Ακούσαμε και αυτό: Θέλει να φύγει ο Αττίλας και δεν τον αφήνουμε! Η πολιτική του «δώστα όλα»